به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از دیلی میل؛ خاک رس‌های جمع آوری شده توسط مریخ نورد کنجکاوی ناسا در سال ۲۰۱۶ از دهانه گیل در مریخ ممکن است حاوی بقایای ماده معدنی باشد که نشان می‌دهد این کره خاکی تا یک میلیون سال دارای حیات بوده است. محققان، از جمله محققان دانشگاه ویگو در اسپانیا، نمونه‌هایی از دهانه را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که مواد معدنی رس از نظر ساختاری و ترکیبی با رس‌های گلوکونیتی مرتبط هستند.

گلوکونیتیک روی زمین یافت می‌شود و یک ماده معدنی آهن پتاسیم فیلوسیلیکات با رنگ سبز است. وجود این ماده در سیاره سرخ حاکی از آن است که مریخ زمانی دارای شرایط پایدار با دمای ۲۶ درجه تا ۱۲۳ درجه فارنهایت بوده و آب داخل دهانه گیل دارای سطح PH خنثی بوده است.

بیشتر بخوانید

• به تور مجازی مریخ بروید و استقامت را ببینید

آب مایع در مریخ نشان دهنده حیات در این سیاره است

الیزابت لوسا آدامز از محققان دانشگاه ویگو اسپانیا گفت:"وجود این رس‌های گلوکونیتی نشان دهنده وجود آب مایع در مریخ است که به مدت طولانی و در شرایط پایدار باقی می‌ماند. علاوه بر این، پارامتر‌های ژئوشیمیایی مورد نیاز برای تشکیل آن‌ها (یعنی pH خنثی و دمای پایین) همچنین می‌تواند شرایط حیات مناسب برای موجودات بالقوه را ایجاد کند. "

مریخ نورد کنجکاوی ناسا در آگوست سال ۲۰۱۲ وارد دهانه گیل شد و به دنبال یافتن نشانه‌هایی از آب و ترکیبات آلی در خاک بود. مدت‌ها تصور می‌شد که این دهانه ۹۶ مایلی حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش تا ۱۰ میلیون سال حاوی یک دریاچه باستانی بوده، اما دانشمندان هنوز مشخص نکرده اند که پهنه آب برای زندگی مناسب بوده یا خیر.

لوسا آدامز و تیم او نمونه‌های گرفته شده توسط کنجکاوی را در دامنه پایین تپه مرکزی موسوم به Aeolis Mons که معمولاً با نام کوه شارپ شناخته می‌شود، مطالعه کردند. طبق این مطالعه، آن‌ها از داده‌های پراش اشعه ایکس که توسط ابزار‌های پردازنده کنجکاوی بدست آمده برای توصیف درجه اختلال مواد معدنی رس استفاده کردند.

دانشمندان برای به دست آوردن اطلاعات در مورد ترکیب آب در دریاچه دهانه گیل و ارزیابی سازگاری آن با تشکیل خاک رس گلوکونیتی از یک مدل ژئوشیمیایی استفاده کردند. بر اساس مطالعه، در ابتدا و طی افزایش شوری توسط تبخیر، چون نانترونیت، پتاسیم مصرف نمی‌کند، این کاتیون در محلول افزایش می‌یابد. با شروع رشد گلوکونیت، پتاسیم کاهش می‌یابد، زیرا در گلوکونیت گنجانده شده است. آهن ابتدا در نانترونیت گنجانده می‌شود. همانطور که گلوکونیت و نانترونیت روند مخالف انحلال و رسوب را دنبال می‌کنند، آهن حاصل از نانترونیت بازیافت می‌شود. در نتیجه، مقدار آهن در محلول ثابت می‌ماند و فقط در پایان فرآیند افزایش می‌یابد و منبع تشکیل بیشتر اکسید هیدروکسید‌ها را فراهم می‌کند.

اگرچه این مطالعه نشان می‌دهد که مریخ قبلا قابل سکونت بوده، اما مواد معدنی رسی شواهدی بر اثبات وجود حیات در کره زمین نیست و این همان چیزی است که مریخ نورد استقامت در حال حاضر به دنبال آن است. استقامت، ملقب به پرکی، در فوریه سال ۲۰۲۱ در سیاره سرخ فرود آمد و در حال حاضر در جستجوی علائم باستانی زندگی در داخل دهانه Jezero است که ۳.۸ میلیارد سال پیش دریاچه‌ای باستانی بوده است.

انتهای پیام/