به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از هاف پست، در بیشتر فیلم های سینمای هند، وحشت به عنوان یک ژانر هرگز به شهرتی که شایسته آن است نرسیده. گریم‌های ناقص، موسیقی‌های بیش از حد دراماتیک در پس زمینه، طراحی صحنه ارزان، باعث باقی ماندن ژانر وحشت در محدوده فیلم‌های «درجه ب» شده است. درجه ب، درجه‌ای برای فیلم‌های تجاری است که با بودجه پایین ساخته می‌شوند و همچنین در زمره فیلم‌های هنری قرار نمی‌گیرند.

با این حال، از برادران رمزی و فیلم هایی مثل «عروسک گناهکار»، همچنان آثاری می‌توان پیدا کرد که ارزش سرگرمی داشته باشند. انتشار فیلم «بولبل» از نتفلیکس ، که نقد‌های مثبتی دریافت کرده، نشان می‌دهد که آثار ترسناک هند وقتی به مسائل داخلی نگاه می‌کند بهترین نتیجه را دارد. برای مثال وقتی به جای تقلید از نمونه‌های غربی به سمت فرهنگ عامیانه و اسطوره‌های خود می‌پردازند.

گاهی فیلم‌های ترسناک به این دلیل که با عناصر ماوراطبیعی آمیخته می‌شوند ترسناک نیستند بلکه دلیل آن می‌تواند یک روح شیطانی در هر چیز و هر کسی باشد. ژانر جدیدی از وحشت نیز ظهور کرده که یک مسئله اجتماعی موجود، مثل نژادپرستی، مرد سالاری، قبیله گرایی  را به ژانر وحشت می‌کشاند.

به همین بهانه هاف پست، به بررسی فیلم‌های ترسناکی پرداخته اند که دیدن آن‌ها تاثیر گذار بوده و سال‌ها در ذهن آن‌ها باقی مانده است. از فیلمی کلاسیک در دهه ۱۹۵۰ گرفته تا ۲۰۰۲ در اینجا با فیلم‌هایی آشنا خواهید شد که مخاطبانشان را حسابی ترسانده اند.

«مادهوماتی» به کارگردانی بیمال روی در سال ۱۹۵۸

یک شب طوفانی، یک عمارت شبح وار، یک سرایدار مرموز، و یک نقاشی که خاطرات دیلیپ کومار جوان را برانگیخته می‌کند. مادهوماتی تمام عناصر ساخت یک فیلمی وحشتناک استاندارد را داشت. به جز اینکه در اواخر دهه ۵۰، چنین فیلم‌هایی جزو تفکر قالب جامعه نبودند. اما تأثیر داستان دلهره آور این فیلم به حدی بود که توسط سوبهاش گای در فیلم «قرض» و سپس فرح خان در فیلم «ام شانتی ام» تجسم دوباره یافت. در خلاصه داستان فیلم آمده، در یک شب بارانی اناند در حال رانندگی است که ناگهان ماشینش خراب می‌شود. او برای یافتن پناهگاه به خانه‌ای در آن نزدیکی می‌رود.

«عنکبوت» ویشال بهاردواج در سال ۲۰۰۲

فیلم سینمایی «عنکبوت» از زمانی که در سال ۲۰۰۲ اکران شد، عامل ترس بسیاری از سینمارو‌های جوان هندی بود. این فیلم که بر اساس یک افسانه هندی ساخته شده، داستان  یک دوقلو به نام‌های چانی و مانی را روایت می‌کند. چانی، بچه دردسرسازی است و روستایی‌ها را اذیت می‌کند. بعد از یک تعقیب و گریز، مانی در خانه‌ای که گفته می‌شود به وسیله یک جادوگر تسخیر شده گرفتار می‌شود و چانی برای نجات او راهی می‌شود. «عنکبوت» فیلمی است که از موسیقی پس زمینه برای ایجاد ترس استفاده می‌کند، اما هیچگاه برای ایجاد وحشت به این روش تکیه نمی‌کند.

«پری» ساخته پروسیت روی در سال ۲۰۱۸

«پری» در مورد یک جن دورگه است که سعی دارد دنیای انسان‌ها را درک کند. او در طول عمرش خودش را از انسان‌ها پنهان کرده است که از آن‌ها آسیبی به وی نرسد و خودش نیز به کسی آسیب نزند. تنها چیزی که او احساس می‌کند گرسنگی و ترس است.

«پری» یک فیلم مهیج و با مضمون موجودی فراطبیعی است، اما در فیلم می‌توان درگیری‌ها و مسائل انسانی را هم پیدا کرد. داستان در مورد مردی فداکار است که تلاش می کند  تا به فردی که در یک کلبه گرفتار یک روح خبیث شده است کمک کند. پری، فیلم بی نظیری است، زیرا بر خلاف اکثر فیلم‌های ترسناک که شخصیت اصلی داستان، قربانی شرارت‌های شخصیت منفی می‌شود، در این فیلم اتفاق دیگری می‌افتد.

«تومباد» به کارگردانی راحیل آنیل در سال ۲۰۱۸

تومباد، فیلمی ترسناک و مهیج بهکارگردانی راحیل آنیل بارو است. شاید هیج فیلم ترسناک دیگری در سینمای هند به این اندازه، افسانه ها، ماورا طبیعه و ترس را با هم ترکیب نکرده باشد. فیلمی که با گذشت چندین سال از تولیدش در سال ۲۰۱۸ منتشر شد. در خلاصه داستان این فیلم آمده است، همه چیز از باران و طوفان آغاز می‌شود. پدری برای پسرش داستانی اسطوره‌ای را نقل می‌کند، داستانی به غایت غریب که خیلی زود باورش می‌کنیم و این آغاز ماجرای پر پیج و خمی است که شاهد آن خواهیم بود.

منبع huffpost

انتهای پیام/