به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، انسان‌ها دوست دارند که در طول زندگی‌شان، از امکانات و پول و دستاورد‌ها و نفوذ و اعتبار بیشتری برخوردار باشند. قاعده‌اش این است که از طریق منطقی و قانونی به این خواسته‌های خودمان جامه عمل بپوشانیم. اما بعضی‌ها هم هستند که می‌خواهند راه میان‌بر را بروند و حال و حوصله راه‌های قانونی را ندارند. اینجاست که تبهکاری به‌صورت فردی یا جمعی شکل می‌گیرد.

تبهکاری‌های جمعی، می‌تواند حالت سازمان‌یافته هم به‌خودش بگیرد که در این صورت با سازمان‌های تبهکاری روبه‌رو هستیم؛ سازمان‌هایی که تلویحا نام مافیا را هم برایشان انتخاب می‌کنند. گاهی پلیس و دولت‌ها موفق می‌شوند با این سازمان‌ها مقابله کنند و گاهی نیز موفق به انجام این کار نمی‌شوند. با هم، نگاهی به چند تا از سازمان‌های تبهکاری معروف دنیا می‌اندازیم تا در این‌باره بیشتر بدانیم؛ گروه‌هایی که گاهی سعی می‌کنند با رابین‌هود بازی در‌آوردن و رسیدگی به محله‌های فقیرنشین و دادن پول و وام به کسب‌وکار‌های در آستانه ورشکستگی، نفوذشان را گسترده‌تر کنند.

موتورسواران سرخ و سفید/ خشونت روی موتور‌ها

موتورسیکلت‌های هارلی دیویدسون را که دیده‌اید؟ در دنیا، خلافکارانی هستند که ابزار و شناسه اصلی شان، همین موتورسیکلت‌ها هستند. اگر در انتخابات اخیر آمریکا هم دقت کرده باشید، برخی از طرفداران ترامپ از این دست موتور‌ها داشتند و قیافه‌های عبوس و جدی. این گروه‌های تبهکاری در کشور‌های مختلف پخش شده‌اند؛ از آمریکا بگیرید تا آلمان و حتی تایلند. اولین‌بار هم در سال ۱۹۴۸ میلادی بود که توسط خانواده بیشاپ در آمریکا و از نتیجه ادغام چند مرکز موتورسیکلت‌سواری کارشان را شروع کردند؛ در کل مواد‌مخدر توزیع می‌کنند و درگیر قاچاق انسان و زورگیری و... هستند. اما کسانی که می‌خواهند در باند موتورسیکلت‌سواران سرخ و سفید عضو شوند، باید گواهی معتبر موتور، یک عدد از این موتور‌ها با ظرفیت بالا و البته قیافه‌ای خشن داشته باشند.

یاکوزاها/ وحشی‌های سرزمین آفتاب تابان

این سازمان‌های تبهکاری هم از معروف‌ترین‌های جهانی هستند. در ژاپن متولد شده‌اند؛ هرچند ممکن است که عرصه فعالیت‌شان به کشور‌های دیگر جنوب شرقی آسیا هم گسترش پیدا کند. آن‌ها را غالبا با انگشت‌های کوچک قطع شده و خالکوبی‌های‌شان می‌شناسند. این انگشت‌ها در عذرخواهی نسبت به اشتباهی که صورت گرفته، قطع می‌شود. خالکوبی‌ها هم نشانه‌ای از خشونت و مردانگی این گروه‌های محسوب می‌شود. گفته می‌شود که پیشینه این سازمان‌های تبهکاری به قرن هفدهم میلادی بازمی‌گردد و غالبا هم در زمینه مواد‌مخدر فعالیت می‌کنند. گاهی نیز درگیری درونی آن‌ها باعث می‌شود تا برخی از خیابان‌های ژاپن، عرصه تقابل مسلحانه‌شان شود.

کریپس و بلادز/ جنایت در ینگه دنیا

از دیگر سازمان‌های تبهکاری معروف جهان، باید به سازمان کریپس اشاره کرد. این گروه نیم‌قرن پیش در لس‌آنجلس و توسط ریموند واشینگتن و استنلی ویلیامز شکل گرفت. آن‌ها را خشن‌ترین مافیای خیابانی ینگه دنیا می‌دانند. ما که ندیده‌ایم، ولی می‌گویند نزدیک به ۴۰ هزار نفر هم عضو آن هستند. رنگ رسمی لباس‌شان، آبی است که البته امروزه به‌خاطر تحت تعقیب پلیس قرار‌نگرفتن نمی‌پوشند. آدم‌ربایی و کشتن اعضای مافیا‌های دیگر آن هم به شکل‌های هولناک از فعالیت‌های این گروه است. رقیب این گروه در خیابان‌های آمریکا را بلادز می‌دانند و سال‌هاست رقابت خیابانی این گروه‌های تبهکاری در آمریکا ادامه دارد.

لس‌زتا/ تبهکاری نظامیان بازنشسته

تصور کنید که ژنرال‌ها و نظامیان بازنشسته یک کشور، تصمیم بگیرند که یک گروه تبهکاری بسازند، چه می‌شود؟ آن وقت است که یک باند خلافکاری به اسم لس‌زتا در مکزیک شکل می‌گیرد. امضای این گروه تبهکاری هم این است که علاقه شدیدی دارند تا به‌صورت رسمی، خلاف‌ها و تبهکاری‌های‌شان را در روز روشن انجام دهند تا نشان دهند چقدر شجاعت دارند. این مافیا، غالبا درگیر قاچاق اسلحه، مواد‌مخدر و فحشا در دنیاست. زمان شکل‌گیری این باند ۲۶ سال قبل بوده است. گفته می‌شود که ۱۰ هزار نفر عضو این مافیا هستند؛ سازمان تبهکاری‌ای که اعضایش از دستگیری و شکنجه اعضای مافیا‌های رقیب به‌شدت لذت می‌برند.

کارتل مدلین/ پدرخوانده‌ای به نام اسکوبار

این سازمان جنایتکار را بزرگ‌ترین کارتل کوکائین تاریخ هم دانسته‌اند. برای اینکه اهمیت این گروه تبهکاری را درک کنید، باید عرض کنیم که پابلو امیلیو اسکوبار گاویریا یا همان اسکوبار معروف، رئیس این باند مخوف بوده است؛ باندی که یک‌تنه کلمبیا و آمریکای لاتین را به‌هم ریخته بود. می‌گویند که ثروت اسکوبار در زمان اوج فعالیتش به ۳۰ میلیارد دلار هم رسیده و در سال ۱۹۸۰، ۸۰ درصد کوکائین قاچاق‌شده به آمریکا را تأمین می‌کرده. او را در کلمبیا به نام‌های پدرخوانده، رئیس، لرد و رابین‌هود هم می‌شناختند. سعی می‌کرد با ساخت خانه و ایجاد شغل و کارخانه و... حسابی خودش را بین مردم جا بیندازد. به همین دلیل هم برخی دوستش داشتند. این مافیا با قتل اسکوبار، دیگر وجود ندارد، اما همیشه جزو سازمان‌های معروف تبهکاری ذکر می‌شود.

مافیای سیسیل/ پدرخوانده‌ای برای پدرخوانده‌ها

همانطور که در مطلب اصلی این صفحه هم مطالعه کرده‌اید، سیسیل، زادگاه یکی از گروه‌های مافیایی معروف دنیاست. در واقع مافیای سیسیل را باید پدرخوانده مافیا‌ها بدانیم. جالب اینکه اعضای این مافیا بسیار کمتر از اعضای دیگر گروه‌های مافیایی است. با این‌حال نفوذ و قدرت بسیار بیشتری دارند. آن‌ها سعی می‌کنند با نفوذ میان سیاسیون ایتالیایی، پولشویی کنند و به ثروت کلان برسند. از طریق گرفتن پول زور برای محافظت از کسب‌وکار‌ها نیز بخشی دیگر از نیاز‌های مالی خود را رفع می‌کنند. بحث مواد‌مخدر و قاچاق انسان و... هم که روی دیگر این سکه است. از شاخصه‌های این گروه تبهکاری، خانوادگی‌بودن آن است.

گروه آل‌کاپون/ معروف‌ترین تبهکار

این یکی، خودش معروف‌تر از گروهش است؛ خلافکاری به نام آل‌کاپون. او نماد خلافکاری لجام‌گسیخته در آمریکای دهه‌های ۲۰ و ۳۰ بود و ده‌ها پلیس برای دستگیری‌اش مأمور شده بودند. در ابتدای شروع به کارش، صورت او توسط یک تبهکار دیگر در یک درگیری زخمی شده و برای همیشه عنوان صورت‌زخمی برایش باقی ماند. او را متهم به مواردی، چون فرار مالیاتی، مدیریت باند آدم‌کشی، تجارت اسلحه و قاچاق مواد‌مخدر کرده‌اند. شاید بیراه نباشد که شهرت او را در آمریکا، همپای پابلو اسکوبار در آمریکای لاتین بدانیم. این گانگستر آمریکایی، اما اصالت ناپلی داشت. او مدت‌ها در فهرست سیاه پلیس آمریکا بود و صحنه درگیری او و پلیس، هنوز از صحنه‌های ماندگار نیویورک دهه ۳۰ محسوب می‌شود.

آپاچی‌ها/ پاریس‌نشین‌های خلافکار

از دیگر گروه‌های تبهکار معروفی که امروزه خبری از آن‌ها نیست، آپاچی‌ها بودند. آن‌ها در اوایل قرن نوزدهم میلادی در فرانسه متولد شدند. اما چرا آپاچی؟ چون به قدری در جنایت‌های خود خشونت می‌ورزیدند که عملا آن‌ها را شبیه اقوام آپاچی در آمریکای شمالی می‌دانستند؛ سریع و خشن و بی‌باک. اعضای این گروه مافیایی، لباس‌ها و پوشش خاصی داشتند و حتی برای خودشان یک نوع خاص از ورزش‌های رزمی را هم ساخته بودند تا موقع درگیری‌ها استفاده کنند. این تبهکاران البته سلاح‌های دیگری هم داشتند؛ ازجمله سلاحی گرم که هم نوعی هفت‌تیر بود، هم نوعی چاقو و هم وقتی جمع می‌شد، تبدیل به نوعی پنجه‌بوکس می‌شد.

منبع: روزنامه همشهری

انتهای پیام/