به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، تنگه بله برمT یکی از چندین تنگه‌ای است که در منطقه دشمن زیاری استان فارس، واقع شده اند. در مرکز مثلث شیراز، سپیدان و نورآباد، یک منطقه طبیعی، بکر، بسیار زیبا و پرآب وجود دارد که تنگ بله برم تنها یکی از دره‌های هیجان انگیز آن است.

برای رفتن به تنگه بله برم، از شیراز، دو مسیر وجود دارد. یکی از جاده شیراز - بوشهر و شهر خانه زنیان به سمت راست رفته و بعد از گذشتن از روستای مشایخ به سمت چپ رفته و به روستای هجرت که رسیدیم به سمت تنگه بله برم.

از مسیر دیگری هم، از طریق جاده شیراز به سپیدان، جاده فرعی روستای هرایجان (تنگ بوان)، بعد از تلمبه خانه، جاده خاکی روستای هجرت قابل دسترسی است.

پوشش گیاهی منطقه را عمدتاً درختان بلوط شکل داده و در مناطق روستایی انواع میوه‌های سردسیری مثل گردو، هلو و سیب دیده می‌شود. در دو سه سال اخیر کشت زعفران هم در این منطقه، رونق گرفته است.

از آخرین جایی که با ماشین میشد رفت، ۲۰ دقیقه تا ابتدای تنگه در یک سراشیبی تند راه رفتیم. در ابتدای دره نیز اندکی زمان را صرف پوشیدن، وت سوت، هارنس‌ها و جلیقه نجات، کردیم.

ابتدای تنگه بله برم، پیمایش ساده‌ای دارد، تا جایی که به یک سنگ بزرگ با حوضچه زیر آن می‌رسیم که هم می‌توان از بالای سنگ به درون حوضچه پرید و هم می‌توان از شکاف سمت راست آن با طناب، فرود آمد.

در هنگام پرش در این حوضچه باید مراقب سنگ‌های کناره‌ها بود اگر چه آب شفاف حوضچه این کار را راحت‌تر می‌کند.

بعد از طی مسافت کمی، به یک حوضچه دیگر می‌رسیم و بعد از آن بخش دیگری از تنگه آغاز میشود که این بخش تنگه بله برم، تقریبا در هیچ جای دیگری دیده نمی‌شود و نقطه تمایز این تنگه با مکان‌های دیگر است.

در این قسمت تنگه، که به بخش باریک تنگه معروف است، یه آبراه باریک با عمق زیاد و دیواره‌های بلند سنگی در دو طرف، دیده میشود که همراه با یک شنای طولانی طی می‌شود، لازم به ذکر است که در هیچ جای این مسیر جای توقف در کناره‌ها وجود ندارد.

سپس به یک نقطه کم عمق می‌رسیم که میتواند چند دقیقه‌ای محل استراحت باشد و دوباره یک بخش عمیق دیگر و سپس دره کمی باز‌تر می‌شود.

ولی بلافاصله بخش باریک دیگری شروع می‌شود که این بخش هم شنای بسیار طولانی دارد. در وسط مسیر نیز یک تونل آبی وجود دارد باید مسیری را کامل از زیر یک سنگ بزرگ و درون آب طی کنیم که البته بعضی از تنگه نوردان ترجیح میدهند از سنگ بزرگ بالا رفته و از طرف دیگر آن پایین بیایند.

به علت سرمای شدید آب، بعضی از همسفران بعد از شنای طولانی در این مسیر، دچار سرما زدگی شدند که از فضای بالای همین سنگ بزرگ برای گرم کردن آن‌ها و غذا دادن به آن‌ها استفاده کردیم تا بعد از حدود نیم ساعت کمی بهتر شدند و توانستند به طی مسیر تنگه، ادامه دهند.

بعد از یک مسیر باریک، اما کوتاه دیگر دره باز می‌شود و یک راه فرار در سمت راست وجود دارد که محلی زیبا برای توقف و استراحت و صرف ناهار، محسوب می‌شود. پس از استراحت، لوازم خود را جمع کرده و به پیمایش دره ادامه می‌دهیم. کمی پیمایش ساده داریم، سپس با یک فرود در سمت چپ با طول حدود ۸ و نیم متر مواجه شدیم.

بلافاصله بعد از فرود یک حوضچه در سمت راست وجود دارد و بعد از طی مسافتی دیگر یک سرسره کوچک خشک دیدیم که انتهای آن از آب فاصله داشت و حوضچه آن زیاد پر آب نبود، اما رد آب بوضوح نمایان بود که حدود ۱۰ الی ۱۵ متر عمق را نشان می‌داد که این ردّ آب مربوط به فصل بهار و هنگام پرآبی است.

سپس یک مسیر کوهستانی کوتاه را گذراندیم و در انتهای دره وارد یک حوضچه که آب گرمی و کثیفی داشت شدیم، انتهای حوضچه نیز یک شیب سربالایی از گل و لجن بود که بالا رفتن از آن کمی سخت می‌نمود، اما به زحمت از تنگه خارج شدیم. از انتهای تنگه ۱۰ دقیقه پیمایش ساده تا جاده خاکی داشتیم.

در سفر به این تنگه باید نکات زیر را رعایت کرد که بهترین فصل پیمایش بهار است، اگر چه طی این مسیر در تابستان هم میسر هست.

آب تنگه خیلی سرد بوده و غوطه وری و شنای طولانی در آب دارد پی جهت پیمایش داشتن وت سوت (لباس غواصی) بهتر است و جلیقه و به همراه داشتن تنقلات شیرین و گرم مثل خرما و ارده، الزامی است.

به زمان بندی سفر توجه کنید تا به شب نخورید، سراشیبی از روستا تا ابتدای تنگه ۲۵ دقیقه، پیمایش تنگه بدون احتساب استراحت وسط تنگه حدود ۳و نیم ساعت و پیمایش از انتهای تنگ تا جاده خاکی ۱۰ دقیقه.

حفاظت از محیط زیست طبیعی منطقه، نکته بسیار مهم دیگریست که باعث می‌شود این تفرج گاه همیشه بکر و زیبا باقی بماند. مراقب سلامتی خود باشید که بهترین سوغات سفر، سلامتی است.

انتهای پیام/