اتوآنتی بادی‌ها می‌توانند اولین نشانه بیماری خود ایمنی باشند
محققان در مطالعات اخیر خود دریافتند اتوآنتی بادی‌های می‌توانند عملکرد معکوس داشته و به سیستم ایمنی بدن آسیب بزند.
به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از مدیکال اکسپرس، بر اساس یک مطالعه جدید، بیماران مبتلا به کووید-۱۹ در بیمارستان به طور قابل توجهی اتوآنتی‌بادی‌های بیشتری (آنتی‌بادی‌هایی که به بافت‌های خود یا موادی که سلول‌های ایمنی آنها در خون ترشح می‌کنند) در خود حمل می‌کنند. اتوآنتی بادی‌ها می‌توانند منادی اولیه بیماری خود ایمنی کامل باشند.
شناسایی محرک‌های آنتی بادی
در واقع، یک مطالعه اخیر در Nature نشان داد که برخلاف عفونت سارس-کوو-۲، واکسن کووید-۱۹ تولید شده هیچگونه نسل قابل تشخیص اتوآنتی بادی را در بین گیرندگان ایجاد نمی‌کند.
اگر واکسینه نشده‌اید و به خود می‌گویید اکثر افرادی که به کووید مبتلا می‌شوند از آن عبور می‌کنند و حالشان خوب است، به یاد داشته باشید که نمی‌توانید از قبل مطمئن باشید که به کووید -۱۹ خفیف مبتلا می‌شوید. در صورت ابتلا به یک مورد بد، می‌توانید خود را برای یک عمر مشکل آماده کنید، زیرا ممکن است ویروس خود ایمنی را از بین ببرد. ما هنوز نمی‌توانیم بگوییم که شما قطعا به بیماری خود ایمنی مبتلا خواهید شد یا نه.
Utz قصد دارد نمونه‌های خون افراد آلوده به سارس-کوو-۲ را که بدون علامت هستند یا علائم خفیف کووید-۱۹ داشته‌اند، مطالعه کند. این می‌تواند به تعیین اینکه آیا بیش فعالی بیش از حد سیستم ایمنی بدن که در افراد با علائم خفیف یا بدون علامت رخ نمی‌دهد، منجر شود یا این که شباهت مولکولی پروتئین‌های سارس-کوو-۲ برای تحریک تولید آنتی بادی کافی است یا خیر.
Utz عضو Stanford Bio-X، موسسه استنفورد برای ایمنی، پیوند و عفونت و موسسه تحقیقات بهداشت مادر و کودک استنفورد است.
دانشمندان به دنبال آنتی بادی در نمونه‌های خونی بودند که طی ماه‌های مارس و آوریل ۲۰۲۰ از ۱۴۷ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ در سه بیمارستان وابسته به دانشگاه کالیفرنیا گرفته شد. نمونه‌های خون گرفته شده از سایر اهداءکنندگان قبل از همه گیری کووید-۱۹ به عنوان کنترل استفاده شد.
محققان سطح آنتی بادی‌های هدف ویروس را شناسایی و اندازه‌گیری کردند. آنتی بادی‌های خودکار و آنتی بادی‌های ضد سیتوکین‌ها، پروتئین‌هایی که سلول‌های ایمنی برای ارتباط با یکدیگر و هماهنگی استراتژی کلی خود ترشح می‌کنند.
دانشمندان دریافتند که بیش از ۶۰ نفر از کل بیماران مبتلا به کووید-۱۹ در بیمارستان، در مقایسه با حدود ۱۵ افراد سالم، آنتی بادی‌های ضد سیتوکین را حمل می‌کردند. این می‌تواند نتیجه بیش از حد سیستم ایمنی بدن باشد که توسط یک عفونت شدید و طولانی مدت ایجاد می‌شود. به گفته دانشمندان فراوانی سیتوکین‌ها ممکن است تولید اشتباه آنتی‌بادی‌هایی را که آنها را هدف قرار می‌دهد، از بین ببرد.
اگر هر یک از این آنتی‌بادی‌ها توانایی سیتوکین را برای اتصال به گیرنده مناسب خود مسدود کند، ممکن است سلول ایمنی گیرنده مورد نظر فعال نشود. این به نوبه خود ممکن است زمان بیشتری برای تکثیر ویروس بخرد و منجر به نتیجه بسیار بدتری شود. برای حدود ۵۰ بیمار، نمونه‌های خون گرفته شده در روز‌های مختلف از جمله روزی که برای اولین بار بستری شده بودند، در دسترس بود. این امر محققان را قادر می‌سازد تا پیشرفت آنتی بادی‌های خود را ردیابی کنند.
اوتز می‌گوید: ظرف یک هفته پس از معاینه در بیمارستان، حدود ۲۰ درصد از این بیماران آنتی بادی‌های جدیدی را برای بافت‌های خود ایجاد کرده بودند که روز پذیرش آنها وجود نداشت. در بسیاری از موارد، این سطوح اتوآنتی بادی مشابه آنچه در بیماری خود ایمنی تشخیص داده شده مشاهده می‌کنید.
او ادامه داد در برخی موارد، وجود آنتی بادی‌های تازه شناسایی شده نشان دهنده افزایش آنتی بادی‌هایی است که در سطوح پایین تحت رادار پرواز می‌کردند. ممکن است شوک التهابی به سیستم بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید باعث افزایش سطوح اتوآنتی بادی‌هایی شود که این افراد قبلا از عفونت حمل کرده بودند.
اوتز گفت در موارد دیگر، تولید آنتی بادی‌های خودکار می‌تواند ناشی از قرار گرفتن در معرض مواد ویروسی شبیه پروتئین‌های خود ما باشد. این احتمال وجود دارد که در طی یک عفونت سارس-کوو-۲ ضعیف کنترل شده که در آن ویروس برای مدت طولانی در اطراف باقی می‌ماند در حالی که یک واکنش ایمنی شدیدتر همچنان ذرات ویروس را قطعه قطعه می‌کند، به وجود آید. اگر هر یک از این قطعات ویروسی بسیار شبیه پروتئین خود ما باشد، این می‌تواند باعث تولید آنتی بادی خودکار شود.
او افزود این یافته استدلال برای واکسیناسیون را تقویت می‌کند. واکسن‌های کووید-۱۹ تنها حاوی یک پروتئین به اصطلاح پروتئین سنبله سارس-کوو-۲-یا دستورالعمل‌های ژنتیکی برای تولید آن است. با واکسیناسیون، سیستم ایمنی هرگز در معرض بسیاری از پروتئین‌های ویروسی جدید قرار نمی‌گیرد و ممکن است با آنها اشتباه گرفته شود.
علاوه بر این واکسیناسیون نسبت به یک عفونت واقعی بسیار ملتهب است و احتمال اینکه سیستم ایمنی با تولید آنتی بادی علیه پروتئین‌های سیگنال دهنده خود یا بافت‌های بدن اشتباه گرفته شود کمتر وجود دارد. بیمارانی که در واکنش به واکسیناسیون، به سرعت پاسخ‌های مناسب آنتی بادی را به پروتئین سنبله ویروسی نشان می‌دهند، احتمال ایجاد اتوآنتی بادی در آنها کمتر است.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
