به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، همانقدر که امنیت برای برای کودک ضروری است، بازی کردن نیز اهمیت دارد و جز اساسی‌ترین نیاز‌ها و کار‌های کودک در طول روز است.

هر کدام از بازی‌ها قابلیت این را دارند علاوه بر اینکه کودک را سرگرم می‌کنند، به او درس زندگی اجتماعی دهند تا در بزرگسالی به رشد روانی درستی برسد. اگر کودک روند بازی کردنش به درستی پیش برود در آینده به ارتباط درست اجتماعی منجر می‌شود و عدم انجام این مسئله مشکلات مهارت‌های ارتباط بزرگسالی را در پی دارد.

انواع بازی ها در دوران کودکی و اثرات آن
مینا ارجمند پور، دکتری تخصصی روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، در گفت و گو با  باشگاه خبرنگاران جوان، به بررسی مسئله مهم بازی کردن در دوران کودکی پرداخت و گفت: وقتی بازی با کودک انجام می‌شود، سبب افزایش دلبستگی با او و حتی ترمیم رابطه با کودک برای والدین را در پی دارد. بازی‌هایی که بار آموزشی دارند حین انجام آن به تقویت مسائل شناختی، توجه و تمرکز کودک منجر می‌شود. بازی‌هایی که ایفای نقش در آن وجود دارد به کودک کمک می‌کند تا برای زندگی واقعی و انجام دادن آن‌ها در دنیای بزرگسالی اش آماده شود.

ارجمند پور در ادامه افزود: در بازی که کودک نقش‌ها و نحوه آن را تعیین می‌کند و به اصطللاح نقش اول بازی است به پرورش استعداد و خلاقیت کودک می‌انجامد. همبازی شدن با کودک برای بهبود شناخت و رابطه او با والد بسیار موثر است. والدین در این بازی‌ها بهتر است قوانین و چارچوب‌های سخت و پیچیده به جز مواردی، چون ممنوع بودن گاز گرفتن، پرتاب اشیاء، هل دادن و زدن قرار ندهند تا این زمان که معمولا ۲۰ دقیقه است صرفا به لذت بردن کودک از آن زمان و تعامل با او بگذرد.

این روانشناس به دو هدف بازی‌های حرکتی اشاره کرد و گفت: این بازی ها دو هدف تخلیه انرژی و تقویت تمرکز را دنبال می‌کنند، بازی‌هایی که از سن پایه رشد شروع می‌شوند مثل سینه خیز رفتن، چهار دست و پا رفتن، لی لی کردن و جفت پا پریدن هم انرژی کودک از راه سالم را تخلیه می‌کند و سبب خستگی و رخوت بیهوده نمی‌شود و هم مستقیما بر تمرکز و توجه کودک به میزان بازی‌های تعادلی اثر گذار است.

وی در ادامه تصریح کرد: بازی‌های تقلیدی در سنینی که کودک دارای حس و هوش است و می‌تواند با انجام تقلید ابزار‌های مختلف که بزرگسالان و اطرافیان به کار می‌برند را استفاده کند و به جای آن‌ها ایفای نقش بپردازد.

ارجمند پور درباره بازی‌های نمادین گفت: که از یک ون یم سالگی آغاز و تا ۹ سالگی ادمه می‌باند و در ۵ سالگی به اوج می‌رسند. در این بازی کودک از اشیائی به عنوان نماد مفاهیم مختلف استفاده می‌کند و برای آن‌ها نقش تعیین می‌کند برای مثال مبل منزل رابه عنوان ماشین معرفی و خود را راننده آن تصور می‌کند. این مسئله به رشد روانی کودک و هوش او کاملا مرتبط است. بازی‌های خیالی در کودکی خلاقیت در بزرگسالی را نیز به ارمغان می‌آورند و به خلاقیت در هنر و نویسندگی شوند.

تمرین‌هایی که مربوط به حواس کودک، بویایی، چشایی و لامسه هستند که به مهارت کودک در سنین بالاتر مرتبط هستند. تمرین‌هایی برای حل مسئله مثل پازل چیدن هم برای تقویت عملکرد مغز مفید هستند.

وی با تاکید به ای که هر چقدر هم والدین با کودک خود بازی کنند، جای بازی‌هایی که کودکان با همسالان خود در محیط شاد و طبیعی انجام می‌دهند را نمی‌گیرد، افزود: مهارت‌های ارتباطی همچون زمان، یادگیری مفهوم نوبت در بازی و مفهوم مشارکت از فواید بازی کودک با همسالانش است.

بازی‌هایی که توانمندی شناختی، جسمانی، هیجانی کودک را بالا می‌برند اگر در سطح تعادل و متناسب با سن خاص انجام شوند به پیشرفت کودک و حال خوب او می‌نجامد.

بیشتر بخوانید

• چگونه هوش اقتصادی و مدیریت مالی را در کودک ایجاد کنیم؟
• تخیل و تقلید، دو عامل رشد کودک

  ---

  انتهای پیام/