رضا مهدی معاون دانشجویی دانشگاه فنی و حرفهای کشور در گفتوگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره امتیاز انتقال فرزندان اعضای هیئت علمی اظهار کرد: برای تمامی سهمیهها باید نحوه اجرای آنها را بررسی کرد تا بتوان درباره خو یا بد بودنشان اظهار نظر کرد.
او افزود: سهمیه انتقال فرزندان اعضای هیئت علمی دانشگاهها بسیار محدود است و به هیچ عنوان نمیتوانیم آنها را با ظرفیتهای دانشگاهها مقایسه کنیم.
مهدی تصریح کرد: سهمیه انتقال اعضای هیئت علمی به اندازهای محدود و کوچک است که در کشوری به این بزرگی مانند: ایران اصلا به چشم نمیآید.
معاون دانشجویی دانشگاه فنی و حرفهای کشور ادامه داد: هر سازمانی در ایران یا کشورهای دیگر برای تلاش اعضای خود مزیت و فرصتی را ایجاد میکند تا بتواند زحمات آنها را جبران کند؛ بنابراین سهمیه یا امتیاز انتقال فرزندان اعضای هیئت علمی را میتوان از این زاویهای مورد بحث قرار داد که آنها در کنار حقوق باید انگیزهای را هم در سطح جهان کسب کنند تا بتوانند جایگاه علمی کشور را بالا برده و باعث رشد و پیشرفت همه جانبه علم ایران در سطح بین المللی شوند.
مهدی گفت: سهمیه انتقال فرزندان اعضای هیئت علمی تنها میتواند انگیزهای برای آنها باشد. گفتنی است که تمام شرکتها و سازمانهای دنیا امتیازی را حتما برای کارمندان خود رد نظر میگیرند. همچنین اعضای هیئت علمی که فرزندان خود را منتقل میکنند باید بررسی کنیم تا ببینیم آنهایی که در این وضعیت قرار گرفته اند آیا لیاقت آن را داشته اند یا خیر؟ همچنین باید دید که آیا جزو فارغ التحصیلان یا دانشجویان خوب دانشگاهها بوده اند یا بد؟.
معاون دانشجویی دانشگاه فنی و حرفهای کشور اضافه کرد: برای مثال، وقتی دانشجویی از دانشگاه اصفهان به تهران بیاید و در آن جا بتواند با معدل بالا فارغ التحصیل شود قطعا سهمیه انتقال فرزندان هیئت علمی برای او در جایگاه مناسبی قرار گرفته است.
مهدی بیان کرد: گفتنی است که انتقال فرزندان هیئت علمی را نباید سهمیه در نظر بگیریم، بلکه امتیاز یا ظرفیت اضافهای برای آن هاست. برای مثال، دانشگاهی ظرفیت پذیرش دانشجویان خود را ۲۰ تا ۳۰ نفر اعلام کرده است که انتقال فرزندان هیئت علمی به آن ظرفیت اضافه میشود نه اینکه باعث کاهش ظرفیت پذیرش دانشجوی دیگری شود.
مهدی با بیان اینکه کمبود بودجه دانشگاهها باعث ناامیدی دانشجویان به آینده میشود، تاکید کرد: کمبود بودجه باعث ضعف کشور میشود و به اینصورت دانشجویان امید به زندگی را از دست داده و دچار افسردگی میشوند؛ چرا که همین عامل فضای جامعه را برای فعالیت آنها کوچک کرده و دیگر نمیتوانند از استعدادهای شان در راستای بهبود جامعه استفاده کنند.
اوافزود: منابع مالی و اعتباری دانشگاههای ایران اگر ۱۰ برابر هم شوند باز کم خواهند بود و حتی در صورت ۱۰۰ برابر شدن شاید به حالت نرمال برسند.
معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه فنی و حرفهای کشور گفت: از آن جایی که دانشگاههای ایران با محیط و جامعه ارتباط ندارند؛ بنابراین اکثر پژوهشهای ما حالت انتزاعی پیدا کرده اند و دیگر نمیتوانند مسائل جامعه را رفع کنند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
ما که بیشتر زحمت میکشیم.
من دانشجوی دکتری هستم چرا به من انتقالی نمیدهند.
چرا زحمات ما رو جبران نمیکنید؟؟
چرا همه امتیازات را برای خودتان میخواهید؟