به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، ماموریت لوسی جدیدترین ماموریت آژانس فضایی ناسا است که با هدفی مهم به فضا ارسال شده است. فضاپیمای لوسی در روز شانزدهم اکتبر (۲۴ مهر) مرکز فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا به فضا پرتاب شد و تا اکنون بیش از ۹ روز از آغاز ماموریت ۱۲ ساله آن گذشته است. باید بدانید که فضاپیمای لوسی در واقع بخش مهمی از ماموریتهای ناسا تلقی میشود که ۹۸۱ میلیون دلار برای آن هزینه شده است.
این فضاپیمای ۱۳ متری از حدود ۴۳۰ قطعه تشکیل شده و بیش از دو مایل سیم در آن استفاده شده است. دو آرایه خورشیدی برای این فضاپیما در نظر گرفته شده که هر کدام از آنها به قطر ۷.۳ متر هستند. برای درک بهتر اندازه این فضاپیما باید بگوییم که وقتی به طور کامل باز میشود میتواند یک ساختمان چهار طبقه را به طور کامل پوشش دهد.
یک طراحی حرارتی قوی برای لوسی در نظر گرفته شده که از این فضاپیما در برابر دمای شدید فضا از منفی ۲۵۰ درجه فارنهایت تا مثبت ۳۰۰ درجه فارنهایت محافظت میکند. مجهز شدن به یک نرم افزار مستقل نیز به لوسی این امکان را میدهد سیارکها مورد هدف خود را با سرعت متوسط ۱۵ هزار مایل در ساعت ردیابی کند.
طبق برنامه ریزی ناسا ماموریت سفینه لوسی ۱۲ ساله است و ۴ میلیارد مایل در فضا سفر خواهد کرد. طی این ماموریت قرار است فضاپیمای لوسی به سیارکهای تروجان در نزدیکی مشتری برود و به بررسی این اجرام که قدمت آنها به بیش از ۴.۵ میلیارد سال پیش و زمان ایجاد منظومه شمسی باز میگردد بپردازد. در واقع ناسا با این ماموریت قصد دارد فسیلهای تشکیل سیاره را کشف و مطالعه کند تا به اطلاعاتی از شکل گرفتن سیارهها و منظومه شمسی برسد. نام این فضاپیما نیز لوسی گذاشته شده تا به فسیل لوسی (استرالوپیتکوس) اشاره شود. فسیلی که اطلاعات بینظیری از تکامل انسان در اختیارمان قرار داد و ناسا انتظار دارد فضاپیمایش با بررسی تروجانهای مشتری این اتفاق تاریخی را اینبار در مورد منظومه شمسی تکرار کند.
اما شاید برایتان سوال شده باشد تروجانها چه اهمیتی دارند و چه چیزی هستند؟ تروجانها در دو گروه به همراه مشتری در مدار این سیاره به دور خورشید میگردند. هر دوی آنها در دو نقطه لاگرانژی پایدار در فواصل مساوی از خورشید و مشتری قرار دارند و در تعادل گرانشی این دو جرم بزرگ به سر میبرند. نام این سیارکها از افسانههای یونانی برداشته شده است. مطالعه این تروجانها به دانشمندان کمک میکند اطلاعاتی از شکلگیری منظومه شمسی به دست بیاورند و بفهمند که سیارهها چگونه به شکل امروزی خود رسیده اند.
با استفاده از دوربینهای سیاه و سفید لوسی که امکان شمارش چالهها و دهانهها روی سطح سیارکها را فراهم میکند، به دانشمندان اجازه میدهد با محیطی که میلیاردها سال پیش سیارکها در آن قرار داشتند آشنا شوند.
مدتی پس از پرتاب این فضاپیما، ناسا اعلام کرد که یکی از آرایههای خورشیدی لوسی که نقش حیاتی را در تامین انرژی آن ایفا میکنند دچار مشکل شده است. البته این آژانس فضایی در ادامه تایید کرد که آرایه خورشیدی دارای نقص فنی هم در حال دریافت انرژی است و این ایراد فنی برای لوسی مشکل ساز نشده و این فضاپیما هنوز در حال ادامه دادن فعالیت خود است.
همانطور که ذکر کردیم فضاپیمای لوسی ماموریتی طولانی را در پیش دارد و در حقیقت دورتر و طولانیتر از هر فضاپیمای خورشیدی دیگری که تاکنون به فضا فرستاده شده فعالیت خواهد داشت. به همین دلیل احتمال میرود این مشکل در آینده برای لوسی دردسرساز شود.
در سالهای ۲۰۲۷ و ۲۰۲۸ میلادی، لوسی به ملاقات سیارک یورایبیتس (Eurybates) و قمر آن به نا پلیمل (Polymele) میرود. علاوه بر این دو، در این مدت سیارکهای لئوکس (Leucus) و اورس (Orus) را هم بررسی خواهد کرد. لوسی در سال ۲۰۲۵ میلادی به سیارک دونالدجانسون (Donaldjohnson) میرسد. در طی این ماموریت لوسی دوبار از نزدیکی زمین عبور میکند و از گرانش برای افزایش سرعتش به سمت تروجانها کمک میگیرد. در سال ۲۰۳۳ میلادی لوسی سیارک دوتایی پتروکلس-منوتیوس را بررسی میکند و سپس به ماموریت خود پایان میدهد.
تاکنون هیچ ماموریت فضایی دیگری در تاریخ به این تعداد مقاصد مختلف در اطراف خورشید فرستاده نشده است و لوسی اولین آنها خواهد بود. لوسی برای اولین بار تنوعی از اجرام ابتدایی منظومه شمسی را به ما نشان خواهد داد که سیارات منظومه شمسی را تشکیل دادند. انتظار میرود اگر ماموریت این فضاپیما طبق برنامه پیش برود و مشکلی مانند اشکالات آرایههای خورشید برای آن دردسرساز نشود، پس از بررسی آخرین سیارک در سال ۲۰۳۳، دو سرنوشت مختلف در انتظار لوسی خواهد بود، یا این فضاپیما به عنوان یک وسیله ساخت دست انسان به زمین باز میگردد و یا توسط مشتری به داخل خورشید یا بیرون از منظومه شمسی پرتاب میشود.
بیشتر بخوانید
گزارش از امیرمحمد درویشی
انتهای پیام/