به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، یکی از سریال‌های محبوب تلویزیون در سال‌های گذشته، مجموعه «مدار صفر درجه» است که اولین بار سال ۸۶ روی آنتن رفت. قصه عاشقانه و جذاب، موسیقی خوب و دیالوگ‌های زیبای این سریال در یاد مخاطبان مانده و «مدار صفر درجه» پس از سال‌ها در بازپخش هم دیده می‌شود. به بهانه پخش تکرار این مجموعه خاطره‌انگیز از شبکه آی‌فیلم، با ایرج راد بازیگر پیش کسوت این مجموعه گفتگو کردیم.

بشیتربخوانید

• کسی که شهاب حسینی را مجبور به ازدواج کرد

چه دلایلی برای پذیرفتن نقش «جهانگیر همایون‌پناه» داشتید؟
احساس کردم سریال سناریوی خوب و منسجمی دارد و کاراکترهایش به خوبی شخصیت‌پردازی شده‌اند. کارگردان را هم از قبل می‌شناختم و به کارش اعتماد و اطمینان داشتم. دیدم نقش هم نقشی نیست که فقط سیاه یا فقط سفید باشد. یک نقش خاکستری است که آن چه انجام می‌دهد زمینه‌های مختلفی دارد، بنابراین قبول کردم.

پس ویژگی خاکستری بودن نقش توجه‌تان را جلب کرد.
بله و این که پشت رفتارهایش منطقی وجود داشت. زندگی گذشته، زندگی خانوادگی و عقده‌هایی که داشته، همه و همه سازنده شخصیتی بود که اعمال و رفتارهایش منطق داشت.

این نقش منفی با تصویری که مخاطب از شما در نقش شخصیت‌های آرام و مثبت داشت متفاوت بود، تجربه بازی در چنین نقشی چطور بود؟
برایم تجربه جالبی بود. من کار‌های مختلفی بازی کردم، اگر منطقی پشت نقش وجود داشته باشد، منفی یا مثبت بودن آن خیلی مسئله نیست. مهم این است که نقش قابل قبول و تماشاگر هم پذیرای آن باشد و گرنه اگر یک نقش سیاه و بد یا سفید و خوب باشد، ولی منطق خودش را نداشته باشد، طبیعتا نمی‌تواند تاثیر واقعی خودش را روی تماشاگر بگذارد.

همکاری با آقای فتحی چطور بود؟
بسیار خوب بود، آقای فتحی کاملا به کارش وارد است. کل گروه همه خوب بودند، هم هنرمندان خارجی و هم هنرمندان ایرانی، همه جایگاه ویژه‌ای داشتند. کار مشکلاتی هم داشت، مثلا وقتی با هنرپیشه‌های خارجی کار می‌کردیم، آن‌ها به زبان خودشان حرف می‌زدند و ما باید به فارسی جواب می‌دادیم، منتها از آن جایی که دیالوگ‌ها برای طرفین کامل مشخص بود و معنا و مفاهیم و فضای هرکدام از سکانس‌ها برایشان مشخص بود، خیلی دچار اشکال نمی‌شدند و مشکلی در کار دیده نمی‌شد. این نیازمند تسلط بر کار بود که این تسلط وجود داشت.

آقای فتحی کارگردان سختگیری هستند؟
بله طبیعتا و روی دیالوگ‌ها بسیار تاکید دارند. حتی با وجود این که به صورت صدا سر صحنه کار نمی‌کردیم، صدای شاهد گرفته می‌شد که بعد‌ها هم خودمان جای خودمان صحبت کردیم، اما آقای فتحی خیلی مُصر بود که دیالوگ‌ها عینا، تمام و کمال گفته شود و حتی یک «واو» جا نیافتد.

به نظرتان علت محبوبیت و تکرار نشدنی بودن این سریال چیست؟
آن زمان که این کار ساخته شد، همه چیزش حساب شده و دقیق بود. چه سناریویی که نوشته شده بود، چه شخصیت پردازی‌ها، دیالوگ‌ها، فضا‌ها و بازیگران ایرانی و خارجی که برای کار انتخاب شده بودند، همه با دقت و وسواس کامل صورت گرفته بود، به همین دلیل همه بخش‌های کار یعنی فضاسازی، فیلم برداری، نورپردازی، گریم، طراحی صحنه و لباس به خوبی انجام شده بود. همه با یکدیگر در کل کار هماهنگی داشتند. این‌ها همه دست به دست هم داد که کار در مجموع موفق باشد و بتواند با تماشاگر ارتباط برقرار کند.

خاطره خاصی از بازی در این مجموعه در ذهنتان مانده؟
سکانسی بود که من باید با شخصیت مقابلم تلفنی صحبت می‌کردم و به زبان آلمانی جواب می‌دادم. در آن صحنه دیالوگ‌هایی وجود داشت، اما من به دلیل این که ریتم کار دربیاید، به آقای فتحی گفتم کلمات و جملات را آلمانی بگویم، با وجود این که خیلی آلمانی هم بلد نبودم! اما با همان حال‌وهوا به نوعی کلماتی آلمانی را می‌گفتم، بعد آقای فتحی به من گفت آلمانی بلدی؟ گفتم نه! من سعی کردم آن حس‌وحال را به این ترتیب داشته باشم. البته کلمات واقعا آلمانی بود، اما خیلی منطبق با دیالوگ‌ها نبود.

در سال‌های اخیر نسبت به قبل کم کار شده‌اید، علتش چیست؟
بله، به تازگی یک مقدار به دلیل کرونا کار نمی‌کنم، علاوه بر این وقتی کار تصویر پیشنهاد می‌شود باید احساس کنم کار متفاوتی است و دوست داشته باشم و گر نه خیلی اصرار ندارم اگر کاری را دوست ندارم بازی کنم، من چنین کاری را انجام نمی‌دهم. البته در این مدت پیش آمده که کار‌ها و نقش‌های خوبی هم پیشنهاد شده، اما به دلایل مختلف به ویژه کرونا و قبل از آن هم احتمالا به دلیل این که درگیر تئاتر یا کار دیگری بودم، کار نکردم. اما بازی در تئاتر را ادامه دادم و امیدوارم با بهتر شدن وضعیت کرونا شروع به کار کنم.

مخاطبان شما را با نقش «ناصرالدین شاه» و سریال «امیرکبیر» می‌شناسند، برای خودتان هم این نقش محبوب‌ترین است؟
همه کار‌هایی را که آدم انجام می‌دهد، در زمان خودش با علاقه کار کرده و قبول داشته، چون من بی‌دلیل کاری را قبول نمی‌کنم. یعنی اگر کاری باشد که به آن معتقد نباشم و خصوصیاتی را که باید، نداشته باشد نمی‌پذیرم، اما کار‌هایی را که قبول می‌کنم احساس می‌کنم می‌توانم با آن‌ها ارتباط برقرار کنم، نقش را دوست دارم. هر نقشی با حال‌وهوای خودش کار‌هایی را می‌طلبد که سعی می‌کنم با تمام وجود همه آن چه را که برای ارائه آن لازم است، انجام داده باشم. همه نقش‌ها در جایگاه خاص خودشان جذاب هستند.

این روز‌ها دو سریال «جیران» و «آهوی من مارال» درباره ناصرالدین شاه، در حال ساخت است، به نظرتان این مجموعه‌ها هم می‌توانند ماندگار شوند؟
باید آن‌ها را ببینیم، ان شاءا... سریال‌ها با دیدگاه‌های مختلف ساخته می‌شوند. خدا رحمتش کند علی حاتمی هم «سلطان صاحبقران» را ساخت، اما نگاه علی حاتمی نوع دیگری بود و از نظر زمان‌بندی، زمان‌ها با هم تداخل‌هایی داشت یعنی زمانی که امیرکبیر بود، اصلا ملیجکی وجود نداشت، ولی ایشان با یک دید و نگاه خاص این سریال را خیلی خوب ساخت و فوق‌العاده بود. این کار‌ها هم آن طور که من شنیدم راجع به بخش‌های خاصی از زندگی ناصرالدین شاه است. نگاه‌های خاصی وجود دارد که هرکدام متفاوت است. من حتی روی صحنه تئاتر هم نقش ناصرالدین شاه را در نمایش «باغ شب‌نمای ما» نوشته زنده‌یاد اکبر رادی بازی کردم که طنز است و آن نگاه، نگاه متفاوتی است به بخش دیگری از موضوع ناصرالدین شاه. نقش دوران پیری ناصرالدین شاه و زمان قتلش را هم بازی کردم که آن شخصیت با شخصیت اوایل سلطنتش کاملا متفاوت است.

در تئاتر با استادانی مانند علی نصیریان و زنده یاد عزت ا... انتظامی همکاری داشتید، چه چیز‌هایی از آن‌ها آموختید؟
این‌ها جزو کسانی هستند که به اعتقاد من در کار خودشان اسطوره هستند و مهم آن مسئله تفکر و اندیشه است که همواره برایشان اهمیت داشته. اندیشه سازی در کار هنر بسیار حائز اهمیت بود، آن‌ها کارشان را به معنای واقعی دوست داشتند و هرگز صرفا به خاطر پول کاری را قبول نکردند. حتما باید پشت کاری که می‌خواستند انجام بدهند، تفکر و اندیشه‌ای وجود می‌داشت. اهمیت دادن به کار، با عشق کار کردن، دیسیپلین و نظم و انضباطی که باید در تمام ابعادش باشد، این‌ها چیز‌هایی بود که از طریق آن بزرگواران منتقل شد. یکی دیگر از مسائل مهم وقت شناسی، حضور مثبت داشتن و جدی گرفتن کار در همه زمینه‌ها با تمام وجود است، این‌ها چیز‌هایی هستند که از این بزرگواران یاد گرفتیم.

منبع: روزنامه خراسان 

انتهای پیام/