به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از theconversation، ده‌ها تلسکوپ فضایی در نزدیکی زمین مشغول کار هستند که تصاویر باورنکردنی از کیهان ارائه می‌کنند. اما یک تلسکوپ را دورتر از منظومه شمسی، ۱۰ یا حتی ۱۰۰ برابر دورتر از خورشید نسبت به زمین تصور کنید. نگاه کردن به منظومه شمسی یا نگاه کردن به تاریکی کیهان، توانایی این ابزار علمی منحصر به‌ فرد است.

برنامه ریزی برای تلسکوپی در خارج از منظومه شمسی، جایی فراتر از مدار زحل، در دستور کار محققان قرار دارد. باید یک تلسکوپ بسیار کوچک  با عدسی به اندازه یک صفحه کوچک به فضا  فرستاده شود تا بتوان به بینش‌های اخترفیزیکی منحصر به فرد دست یافت. چنین تلسکوپی می‌تواند با وزن کمتر از ۹ کیلوگرم ساخته شود و تقریباً در هر مأموریتی با زحل یا فراتر از آن مورد استفاده قرار گیرد.

اگرچه در مقایسه با تلسکوپ‌هایی مانند هابل یا جیمز وب کوچک و ساده است، اما چنین ابزاری که دور از نور درخشان خورشید عمل می‌کند، می‌تواند اندازه گیری‌هایی را انجام دهد که از فاصله نزدیک به زمین دشوار یا کاملاً غیرممکن هستند. متأسفانه برای ستاره شناسان، گرفتن سلفی از منظومه شمسی یک چالش است. اما اینکه بتوان منظومه شمسی را از یک نقطه بیرونی دید، اطلاعات زیادی به ویژه در مورد شکل، توزیع و ترکیب ابر غباری که خورشید را احاطه کرده است، آشکار می‌کند.

سال‌هاست که اخترفیزیک دانان می‌توانند از دیسک‌های غبار موجود در منظومه‌های خورشیدی اطراف ستاره‌های دیگر کهکشان راه شیری عکس بگیرند. اما این ستارگان بسیار دور هستند و محدودیت‌هایی برای اخترشناسان ایجاد می‌کند. با استفاده از مشاهدات، ستاره شناسان می‌توانند شکل، ویژگی‌ها و ترکیب این ابر‌های غبار دوردست را با داده‌های دقیق منظومه شمسی خود مقایسه کنند.

ارسال یک تلسکوپ به خارج از این ابر غبار، آن را در منطقه بسیار تاریک تری از فضا قرار می‌دهد و اندازه گیری نوری که از خارج از منظومه شمسی می‌آید را آسان‌تر می‌کند. همچنین محققان را قادر می‌سازد تا مدل‌های جهان را با مقایسه مجموع نور پیش‌بینی‌شده از همه کهکشان‌ها با اندازه گیری دقیق آزمایش کنند.

بیشتربخوانید

• کهکشان های مارپیچی سوژه عکاسی تلسکوپ هابل شدند

انتهای پیام/