‌به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، سرانجام نام علیرضا بیرانوند در گینس ثبت شد. در مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۸ او با پرتاب‌های بلندش، همه را متحیر کرده بود. دستان توانمند او ارتفاع بلندی به توپ می‌داد و مسافت زیادی طی می‌کرد. بیرانوند چندی قبل در مصاحبه با روزنامه جام‌جم گفت اگر به جای او یک گلر خارجی از این پرتاب‌ها می‌کرد، اسمش در گینس ثبت می‌شد. ظاهرا این جمله او به گوش مسؤولان این کتاب جهانی رسید و تصمیم گرفتند سرانجام سراغ این گلر بیایند. البته پیشتر نام بیرانوند در جهان بعد از مهار پنالتی کریستیانو رونالدو مطرح شد. از آن روز به بعد رسانه‌های خارجی روی این بازیکن بیشتر زوم کردند و در تازه‌ترین اتفاق، نامش هم در گینس ثبت شد. علیرضا در بازی مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۸ مقابل کره که با برد یک بر صفر تیم‌ملی همراه شد، پرتاب دستی به مسافت ۶۱ متر و ۶۶ سانت داشت. در این زمینه با علیرضا گفت‌وگویی داشتیم.

بیشتربخوانید

• آوازه جهانی آقای اوت‌انداز

بالاخره نامت در گینس ثبت شد. خیلی‌ها می‌گویند فقط خودت می‌توانی این رکورد را بشکنی.
من پرتاب بلندتر از این هم انداخته‌ام منتها این پرتاب را لحاظ کردند که مربوط به مقدماتی ۲۰۱۸ است. در یک صحنه مدافعان کره‌جلو آمده‌بودند و من هم با تمام توان و قدرت توپ را انداختم که اتفاقا تبدیل به یک موقعیت خوب برای وحید امیری شد. خوشحالم رکوردم سرانجام در کتاب گینس ثبت شد. این به دلیل حمایت تمام ایرانی‌ها بود. اما این‌که رکورد را دوباره خودم بشکنم، خیلی دنبال چنین موضوعی نیستم.

اخیرا پرتاب‌های کمتری هم داری. این دلیل خاصی دارد؟
الان همه از پرتاب‌های من با خبر شده‌اند. می‌دانند اگر موقعیت باشد، خیلی سریع و با مسافت زیاد توپ را پشت مدافعان می‌اندازم. به خاطر همین زیاد پرتاب‌هایم را خرج نمی‌کنم. از سویی آدمی نیستم که اگر خدا توانایی خاصی داده‌باشد، بخواهم مدام آن را به رخ بکشم یا الکی خرجش کنم. دوست دارم پرتابم برای تیم فایده داشته‌باشد و درنهایت نتیجه‌بخش باشد. وگرنه می‌توانم هر بار که توپ را گرفتم به جای پا با دست این کار را کنم. منتظر می‌مانم تا موقعیت خوبی نصیب تیم شود و من از این قدرتی که خدا هدیه داده، استفاده کنم.

یک‌جور‌هایی برای توی چشم بودن این کار را نمی‌کنی.
راستش من دوست دارم پرتاب‌های بهتر و بلندتر بیندازم، فقط می‌خواهم به نحو احسنت باشد. چیزی که گفتید دقیقا حرف خودم هست. برای توی چشم بودن توپ را بلند پرتاب نمی‌کنم. قبلا پرتاب زیاد می‌انداختم، ولی خیلی از آن‌ها به مقصد نمی‌رسید و نتیجه نداشت. الان دوست دارم در شرایطی این کار را کنم که حتما توپم به مقصد برسد. همین‌طور انداختن که فایده‌ای ندارد. دفاع‌ها برمی‌گردند و خلاصه نتیجه‌ای ‎ندارد.

یعنی وضعیت‌دفاعی حریف خیلی در تصمیم‌گیری تو اثرگذار است.
دقیقا. همان‌طور که ما روی بازیکنان حریف شناخت کافی داریم، آن‌ها هم قطعا روی ما تحقیق می‌کنند. اوایل که در تیم‌ملی این کار را می‌کردم، شرایط بهتر بود. به این دلیل که رقبا زیاد شناخت نداشتند، ولی الان بیشتر تیم‌های آسیایی شناخت کامل دارند. مدافعان زیاد جلو نمی‌آیند تا پشت سرشان فضا خالی باشد. هر وقت هم جلو بیایند من سریع اقدام می‌کنم.

در پرتغال چطور؟ به شناخت کافی درباره تو رسیده‌اند؟
در پرتغال هم همین اتفاق افتاد. در بازی‌های اول که زیاد روی بازی من شناخت نداشتند، جلو می‌آمدند. من هم دو سه هفته اولی که برای تیم بازی می‌کردم، پرتاب‌های بلندم را می‌انداختم. الان شناخت پیدا کرده‌اند. سعی می‌کنند این فضا را به پرتاب‌های من ندهند.

چه تبلیغ خوبی هم برای بواویستا شد.
بله. مدرک را در تمرین بواویستا به من دادند. راستش دوست داشتم در تمرین تیم‌ملی این اتفاق می‌افتاد، چون رکوردم را برای ایران زدم. ولی چون در اروپا فاصله‌ها کمتر بود و می‌خواستند زودتر این کار را کنند، به تمرین تیم باشگاهی‌ام آمدند.

چقدر پیام تبریک داشتی؛ از بازیکنان تیم‌ملی گرفته تا پیشکسوتان و هواداران.
از همه تشکر می‌کنم. تعداد پیام‌ها زیاد بود. خوشحالم که دل مردم با این رکورد شاد شد. این حرفم شعاری نیست و کاملا جدی آن را می‌گویم. در این سال‌ها مردم آنقدر از من حمایت کرده‌اند که از این حمایت‌شان انرژی گرفته‌ام. وقتی توپ دستم می‌افتد این انرژی را به خوبی احساس می‌کنم. از همه کسانی که پیام دادند تشکر می‌کنم. همین‌طور از تمام بازیکنان، همبازی‌هایم و چهره‌هایی که برایم پیام گذاشتند و تبریک گفتند. امیدوارم دوباره بتوانم دل مردم کشورم را شاد کنم.

منبع: روزنامه جام جم 

انتهای پیام/