به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، آیتالله گلپایگانی در دوران نهضت اسلامی در ادوار مختلف به مبارزه و متحد کردن مردم در جهت مبارزه با رژیم و پشتیبانی از امام خمینی پرداخته و در پیروزی انقلاب اسلامی نقش بسزایی داشت. چنانکه رهبر انقلاب آیتالله خامنهای در اینباره چنین میفرمایند: «در دوران اختناق و در مقابله با حوادث سهمگین سالهای تبعید امامخمینی قدس سره مواردی پیش آمد که صدای این مرد بزرگ، تنها صدای تهدیدکنندهای بود که از حوزه علمیه قم برخاست و به نهضت شور و توان بخشید.»
بیشتربخوانید
پایگاه «مرکز اسناد انقلاب اسلامی» در ادامه نوشت: شهید آیتالله مویدی در کتاب خاطرات خود در رابطه با شجاعت آیتالله گلپایگانی درباره رژیم میگوید: هر یک از علما هرگاه احساس وظیفه میکردند اطلاعیه میدادند. حتی من شنیدم، آیتالله گلپایگانی فرموده بودند گلپایگان آن طرف خمین است. یعنی ایشان میخواستند دستگاه را با این تعبیر تهدید کنند که کارهایی که آقای خمینی کردند من از آن بدتر خواهم کرد؛ اگر در جایی حس میکردند که چیزی از نظر شرعی صحیح نیست، اطلاعیه میدادند یا آن مطلب را بیان میکردند.
دکتر باهنر درباره قاطعیت آیتالله گلپایگانی در رابطه با تحویل ندادن اجساد شهدای ۱۹ دی ۵۶ به نیروهای امنیتی رژیم پهلوی میگوید: «آیتالله گلپایگانی در رابطه با تحویل اجساد شهدا به نیروهای دولتی شدیداً مخالفت میکردند. یک نمونه از قاطعیتهای مرحوم گلپایگانی این بود که در روز نوزده دی به من دستور دادند که از تحویل اجساد شهدا به نیروهای دولتی خودداری کنم و هر کمکی را از دستم میآید در ارتباط با مجروحین مضایقه نکنم.»
حجتالاسلام سید علیاکبر ابوترابی روحانی مبارز و انقلابی نهضت اسلام میگوید: صبح روز ۱۸ دیماه ۵۶ در جلوی مدرسه خان و میدان آستانه، تجمع بزرگی صورت گرفت و تجمعکنندگان به سوی منزل آیتالله گلپایگانی حرکت و در منزل و کوچهی منتهی به منزل ایشان تجمع کردند. آیتالله گلپایگانی نیز بلافاصله از منزل خارج شده و پس از خواندن آیهی استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون) فرمودند: «ما هم از وارد شدن این ضایعه بزرگ بر جامعه روحانیت و بر فقه و اجتهاد خبردار شدیم. اینها فکر نکنند ما دیگر مقاومت کردهایم... اینها بدانند که اگر سر نیزه را حتی زیر گلوی ما بگذارند ما حرفمان را میزنیم.» وی همچنین وحدت طلاب را ستودند و از آنان خواستند با آرامش به اعتراض خود ادامه دهند.
آیتالله گلپایگانی در جواب تسلیت شریف امامی به مناسبت فوت فرزندنشان در ۴ مهرماه ۵۷ میفرمایند: «.. از خطراتی که به واسطه وضع غیر اسلامی... که شرف و حیثیت و عفت اجتماع را لکهدار نموده و فرزندان عزیز اسلام و تشیع را تهدید میکند، به مراتب بیشتر از مرگ فرزندم متاسف میباشم...».
منبع: ایسنا
انتهای پیام/