به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از space، سیاهچاله کلان کهکشان راه شیری، بیش از ۴ میلیون برابر خورشید جرم دارد. مقداری از مواد فوق گرم به‌ صورت پرتو‌های باریک از این سیاهچاله بیرون می‌رود که به آن «مینی جت» نیز می‌گویند. بقایای این جت مشعل مانند، به چندین هزار سال قبل باز می‌گردد و تلسکوپ فضایی هابل ناسا قادر به عکاسی صریح از این جت نیست.

اعتقاد بر این است که با فوران انفجاری در این سیاهچاله، یک جت خارج شده از مواد داخل سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری به فضا پرتاب شده است. براساس این عقیده، همانطور که جت از سیاهچاله دور می‌شود، با ابر هیدروژن برخورد کرده و با گاز به گونه‌ای تعامل می‌کند که جریان‌های متعددی از حباب‌های در حال انبساط را ایجاد می‌کند که تقریباً ۵۰۰ سال نوری به سمت هاله کهکشانی گسترش می‌یابد.

محققان در این بیانیه گفتند در حالی که سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری در حال حاضر خاموش شده، «مینی جت» باقی مانده از آن به اندازه کافی نزدیک است که در صورت روشن شدن دوباره سیاهچاله به سرعت شعله ور می‌شود. سیاهچاله فقط باید در آن زمان درخشندگی خود را صد برابر کرده تا کانال جت را با ذرات ساطع کننده دوباره پر کند. برای رسیدن به حباب‌های پرتو گامای فرمی باید این جت صد‌ها هزار سال باقی بماند، زیرا این حباب‌ها هرکدام ۵۰ هزار سال نوری وسعت دارند.

بیشتربخوانید

• واکاوی ۱۰ سوال بی پاسخ درباره ماده تاریک

انتهای پیام/