به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه «جسور»، برخی پرسش‌ها درباره سوال‌های بنیادی لوزالمعده ویا همان «پانکراس» وجود ددارد که ممکن است تا کنون برای شما هم پیش آمده باشد.

بدن انسان می‌تواند از بر اثر یک مشکل ژنتیکی مستعد به حمله به سلول‌های خودی باشد. دیابت نوع ۱ اختلالی است که در آن بدن به سلول های بتا در پانکراس که تولیدکننده انسولین هستند، حمله می‌کند و آن ها را از بین می برد.

دکتر اسامه حمدی، مدیر برنامه چاقی و دیابت مرکز دیابت «جاسلین» و دانشیار دانشگاه هاروارد در همین ارتباط به شماری از پرسش‌ها در خصوص درمان دیابت نوع یک با کاشت سلول‌های بنیادی پانکراس پاسخ داد.

۱- آیا آنچه رخ داده و و حاصل شده که درمان دیابت نوع یک با کمک سلول‌های بنیادی است، حاصل درمان با سلول‌های بنیادی به مانند آن چیزی است که بسیاری از کشور‌های در ده سال گذشته انجام داده اند؟

به طبع چنین نیست و بسیاری از افراد و حتی افراد متخصص دچازر اشتباه شده اند. تزریق سلول‌های بنیادی گرفته شده از خون یا مغز استخوان و یا حتی از جنین، دیابت را درمان نکرده و نمی‌کند. این امری غیر علمی است، زیرا این سلول‌ها پس از تزریق به بیمار به خودی خود تبدیل به سلول‌های پانکراسی که بتواند انسولین ترشح کند، نمی‌شوند. آنچه در این کشور‌ها انجام می‌شود، کاری تحت پوشش علم است و از لحاظ علمی، هیچ درمان مستقیمی با سلول‌های بنیادی برای دیابت وجود ندارد.

۲- پس از چه رو این را دستاورد عظیم علمی می‌دانید؟

آنچه اتفاق افتاده، تبدیل سلول‌های بنیادی، خارج از بدن به سلول‌های پانکراس است که انسولین تولید می‌کنند و «سلول‌های بتا» نامیده می‌شوند. این کار طی گام‌های پیچیده‌ای انجام گرفته که تحقیقات در خصوص آن به مدت ۱۴ سال در دانشگاه هاروارد انجام گرفته بود. آنچه شگفت آور بود، بازگرداندن سلول‌های طبیعی پوست به منشأ سلول‌های بنیادی و سپس تبدیل مجدد آن‌ها به سلول‌های بتای پانکراس است تا بتوان از این طریق، مقدار زیادی از آن را تولید کرد. پس سلول‌های بنیادی در اینجا از جنین به دست نمی‌آیند، بلکه از بافت طبیعی بدن به دست می‌آیند.

۳- اگر چنین است که این سلول‌های بنیادی از سلول‌های بدن گرفته شده اند، پس چرا فرد پس از کاشت این سلول‌ها که انسولین ترشح می‌کنند، نیاز به دارو‌هایی دارد تا سیستم ایمنی را سرکوب کند؟

سیستم ایمنی در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک  به دلیلی که هنوز به طور کامل شناخته نشده است  به سلول‌های ترشح کننده انسولین حمله می‌کند و دلیل بروز دیابت نوع ۱ از همان ابتدا می‌باشد؛ زیرا این بیماری به عنوان یک بیماری ایمنی تلقی می‌شود. این آنتی بادی‌ها در خون بیمار باقی می‌مانند تا به سلول‌های جدیدی که در بدن کاشته می‌شوند، حمله کنند. بنابر این سیستم ایمنی به منظور جلوگیری از تخریب سلول‌های جدید بایستی سرکوب شوند.

۴- چه زمانی این روش درمانی برای بیماران دیابتی نوع یک در سراسر جهان دردسترس خواهد بود؟

هر درمان جدید پیش از تایید دارای سه مرحله آزمایشی است. مرحله نخست با هدف تست ایمنی درمان و عدم ایجاد عوارض جانبی جدی انجام می‌شود؛ کاری که شرکت تولید کننده این درمان بر روی ۱۷ بیمار تحت نظارت انجام می‌دهد. مرحله دوم انتخاب دوز مناسب برای درمان با این سلول‌ها است. مرحله سوم و آخر، آزمایش کارایی درمان در مقایسه با درمان معمول است. معمولاً این سه مرحله بین ۳ تا ۵ سال طول می‌کشد. بنابر آنچه اعلام شده است، تحقیقات در این خصوص در شُرف تکمیل است و احتمالا تا سال ۲۰۲۸ در دسترس همه قرار گیرد.

انتهای پیام/