به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ۲۵ سال پیش در چنین روزهایی در ابوظبی امارات تیم ملی شایسته ایران به مقام سوم جام ملتهای آسیا دست یافت.  اما جدا از مقام سومی که کمترین حق ایران در این رقابتها بود تحول بزرگ فوتبال ایران بعد از سالها ناکامی و رکود در عرصه بین المللی آغاز شد. 

بیشتربخوانید

• حماسه ملبورن به روایت ناجی دروازه ایران

تیمی که در جام ملتهای هیروشیما برای اولین بار در تاریخ از گروهش صعود نکرد، تیمی که در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ در بین شش تیم پنجم شده بود، تیمی که در بازیهای آسیایی هیروشیما از گروهش نتوانسته بود صعود کند روزگار بدی داشت. 

سالهای انزوای فوتبال ایران در آسیا همان دوران‌بود که رنکینگ ایران به هفدهم آسیا تنزل پیدا کرده بود و فوتبال ایران کاملا یک قدرت درجه دوم در آسیا بود!

اما تحول چگونه شکل گرفت؟

اسفند ۷۴ بعد از پایان پنجمین دوره جام آزادگان فدراسیون داریوش مصطفوی دو گزینه برای سرمربیگری تیم ملی روی میز داشت. ناصرحجازی و فیروز کریمی.  در حالیکه همه منتظر اعلام نام سرمربی تیم ملی بودند ناگهان نام محمدمایلی کهن به عنوان سرمربی اعلام شد تا همه اهالی فوتبال میخکوب شوند. کسی که تا پیش از آن فقط سابقه دستیاری علی پروین در پرسپولیس و تیم ملی را داشت و البته در جام جهانی فوتسال توانسته بود ایران را به مقام چهارم جهان برساند. مایلی کهن بدون یک دقیقه سابقه سرمربیگری در فوتبال سکاندار تیم ملی ایران شد، بعدها اعلام شد که انتخاب مایلی کهن از سوی سازمان تربیت بدنی وقت بوده است. 

مایلی کهن  در ابتدا با یک هجمه وحشتناک از سوی منتقدین همراه بود، اما در ادامه راه نتایج و نمایش خوب تیم ملی باعث شد تا کم کم نگاهها به سمت تیم ملی مثبت شود. ایران در خرداد ۷۵ با نپال، سریلانکا و عمان هم گروه بود که با اقتدار تیم اول گروه شد و جواز حضور در مرحله نهایی جام ملتها که با حضور دوازده تیم در امارات قرار بود برگزار شود را گرفت.

تیم ملی برای حضور در جام ملتها با کمترین تدارکات ممکن و فقط با یک بازی دوستانه مقابل ترکمنستان در ورزشگاه آزادی رهسپار امارات شد.

خط زدن رضا شاهرودی که آن روزها در اوج آمادگی و محبوبیت بود پای پلکان هواپیما یک تصمیم شجاعانه از سوی مایلی کهن بود.

ایران در بازی اول با یک بازی پرانتقاد دو بریک مقابل عراق شکست خورد تا دوباره سیل انتقادات به اردوی تیم ملی و کادر فنی روانه شود. اوضاع در بازی دوم کمی بهتر شد و ایران موفق شد با گلهای سعداوی ، میناوند و دایی سه یک تایلند را شکست دهد تا آماده جدال حساس مقابل عربستان شود.

تحول اصلی از این بازی شروع شد ، حضور کریم باقری که پیش از این مدافع جلوزن بود در پست هافبک دفاعی باعث شکل گیری مثلث باقری، استیلی و منصوریان در خط میانی شد. زوج دایی و خداداد هم از این بازی کار خود را آغاز کرد. 

ایران با سه گل باقری ، دایی و عزیزی عربستان را شکست داد تا راهی مرحله یک چهارم مقابل کره جنوبی شود. دایی چهاربار، باقری و خداداد هم یک بار مقابل کره گلزنی کردند تا حماسه شش تایی شدن کره شکل بگیرد. 

یک شکست تلخ در ضربات پنالتی مقابل عربستان که با بازی دلاورانه و جذاب تیم ملی و البته ناداوری جمال قاندور مصری همراه شد باعث شد تیم ملی شایسته ایران از رسیدن به فینال بازبماند. 

در نهایت ایران و کویت در رده بندی به مصاف هم رفتند که گل زیبای دایی پاسخی بود به گل جاسم الهویدی تا کار به ضربات پنالتی بکشد و آنجا بود که احمدرضاعابدزاده کار را برای ایران درآورد.

در این تورنمنت جذاب دایی آقای گل شد و خداداد هم بهترین بازیکن رقابتها تا از این بازیها به بعد نگاه فوتبال جهان به فوتبال ایران تغییر کند و از سال بعد لژیونرهایمان به سمت لیگهای اروپایی روانه شوند و سال بعد هم تیم ملی بعد از بیست سال به جام جهانی برسد. یک نسل طلایی با بازیکنانی جوان و باتجربه که خیلی از مردم ایران را عاشق فوتبال کردند.

منبع: فوتبالی

انتهای پیام/