نیما ایمانی، شاعر و ترانه سرا در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان، درباره وضعیت ترانه سرایی امروز بیان کرد: یکی از مشکلات امروز ترانه ما همین ماجراست که محتوا را در ترانه هایمان از دست دادیم. از بیان محتوا و تصاویر بکر را از مخاطب گرفتیم. به عبارت دیگر می‌توان گفت در ترانه هایمان به کپی کاری دچار شدیم. به نظرمان می‌رسد از ۵۰ ترانه‌ای که می‌شنویم ۴۹ ترانه را پیش از این شنیده ایم و تکراری هستند. نکته دیگر سبک موسیقی هاست. سبک موسیقی هایمان به هم بسیار نزدیک شده است.

وی ادامه داد: بار‌ها از ملودی موسیقی خوبی که شنیده می‌شود ملودی‌های دیگری ساختند که مورد پسند مردم واقع شدند. هنگامی که متنی در خدمت ضبط یک کلام ادبی روی ملودی می‌نشیند به رعایت مواردی مانند قافیه و ارتباط عمودی میان ابیات توجهی نمی‌شود. به همین دلیل این ترانه‌ها تاریخ مصرف دارند دو ماه پس از انتشارش دیگر مردم به آن گوش نمی‌دهند.

این ترانه سرا با اشاره به اینکه دو نکته در مورد کارگاه‌های شعر و ترانه مطرح است اظهار کرد: از یک سو بسیاری از کارگاه‌های شعر و ترانه خوب نیستند از سوی دیگر کارگاه‌های خوبی در این زمینه فعالیت می‌کنند؛ اگر بخواهیم منصفانه به موضوع نگاه کنیم باید بگوییم سرودن شعر و ترانه یاددادنی نیست. به استعداد در زمینه شعر و ترانه نیاز دارد پس از آن از مسیر مطالعه به شعر و ترانه خوب می‌رسد. استعداد ذاتی باید در فرد وجود داشته باشد که در کارگاه‌های ترانه آن را پرورش دهند.

ایمانی ادامه داد: برخی از کارگاه‌ها کم لطفی می‌کنند افراد با عشق به کارگاه‌های شعر و ترانه وارد می‌شوند، تنها شعرشان را در این کارگاه‌ها می‌خوانند و پس از نقد اثرشان ناراحت می‌شوند. در صورتی که در این کارگاه‌ها باید انواع وزن، گذاشتن شعر روی ملودی، دادن یک سوژه که درباره آن بنویسند و تمام مراحل دیگر ترانه سرایی در کارگاه‌ها به ترانه سرایان آموزش داده شود. هیچگاه فرد یک شبه شاعر نمی‌شود. با شش ماه شعر گفتن نمی‌تواند شاعر یا ترانه سرا شد بلکه باید شعر بخوانیم.

وی با اشاره به اینکه بیست سال پیش پس از شش ماه ترانه سرایی جرأت نمی‌کردیم اثرمان را در کارگاه‌های ترانه بخوانیم بیان کرد: الان پس از یک ماه ترانه سرایی روی صفحه هایشان نام ترانه سرا را می‌نویسند هنگامی هم که اثرشان را به آهنگساز می‌دهند، آهنگساز به آن‌ها می‌گوید؛ هنوز مراحل ترانه سرایی را طی نکردند. ترانه سرایان جوان تنها یک سال دو سال مطالعه کنند آرام آرام به سمت انتشار رسمی اثرشان بروند. وقتی برای انتشار اثرش عجله کند شش ماه پس از انتشار آن از انتشارش پشیمان می‌شوند.

این ترانه سرا ابراز کرد: با ترانه‌هایی مواجه می‌شویم که هیچ زاویه‌ای ندارند یک بار کوچکی را به دوش نمی‌کشند مخاطبانشان را به فکر وادار نمی‌کنند. این ترانه‌های بدون زاویه تاریخ مصرف دار هستند و پس از مدتی فراموش می‌شوند. ترانه سرایان جوان یک سال صبوری کنند عجله باعث می‌شود ترانه آن‌ها تاریخ مصرف دار شود.

انتهای پیام/