به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، با اینکه روایات صریحی از صدمات و جسارات وارده به ساحت مقدس حضرت زهرا در بین شیعیان و اهل سنت وجود دارد، اما امروزه برخی از افراد چگونگی شهادت حضرت زهرا (س) و اهمیت عزاداری برای ایشان را به چالش می‌کشند به مناسبت شهادت بانوی دوعالم حضرت صدیقه کبری در این خصوص با حجت الاسلام سعید نائینی به گفتگو پرداخته‌ایم. آنچه که در ادامه می‌خوانید گزیده‌ای از صحبت‌های این کارشناس دینی است.

برگزاری مراسم عزا برای حضرت فاطمه (س) و اقامه عزای آن بزرگوار و بزرگداشت فاطمیه و شعائر فاطمی به دوجهت بسیار حائز اهمیت است:
اول شخصیت حضرت صدیقه (س) است و دیگری اثر و نتیجه اقامه فاطمیه.

شخصیت حضرت زهرا آنچنان با عظمت و با فضیلت است که ما انسان‌های عادی و معمولی نمی‌توانیم آن را به درستی درک کنیم. اما می‌توان در توصیف ایشان گفت بانوی مکرمه‌ای که طاهره است، مطهره است و محور آیه تطهیر می‌باشد که سندی است برای عصمت اهل بیت (ع)
ایشان طبق فرمایش پیامبر سرور تمام زنان عالم است و سرور مومنات و زنان مومنه در دنیا و آخرت می‌باشد.
در منابع اهل سنت روایات متعددی از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) نقل شده که نشان می‌دهد حضرت فاطمه زهرا (علی‌ها السلام) از همه زنان عالم برتر و بالاتر بوده.
ابن شاهین، به سند خود از عمران بن حصین، نقل می‌کند که پیامبر (صلی الله علیه وآله) خطاب به فاطمه (س) فرمود: «یا بنیة، اما ترضین ان تکونی سیدة نساء العالمین»؛ (ای دخترم! آیا خشنود نیستی که تو سیده زنان عالم هستی).

در روایتی دیگر طبرانی، از ابو هریره، نقل کرده که پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود: «ان ملکٌ من السماء لم یکن زارنی فاستأذن الله فی زیارتی، فبشرنی، او قال: اخبرنی ان فاطمة سیدة نساء امتی»
(همانا فرشته‌ای مرا زیارت نکرده بود و از خداوند برای زیارت من اجازه نگرفت، پس (به دیدار من آمده و) بشارت داد که فاطمه سرور زنان امت من است).

ابونعیم به نقل از ابن عباس روایت کرده: رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: چهار زن، بانوان روزگار خود هستند: مریم دختر عمران، آسیه دختر مزاحم، خدیجه دختر خویلد، و فاطمه دختر محمد (صلی الله علیه وآله)، و برترین ایشان در علم، فاطمه است.

زهرا (س) در قامت علی (ع)

شخصیت صدیقه کبری به حدی با عظمت است که اگر امیرالمومنین در عالم نبود کفو و همتایی برای ازدواج و همسری برای اشان پیدا نمی‌شد.

از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است که فرمود:جبرئیل بر من نازل شد و گفت‌ای محمّد! خداوند جلّ جلاله می‌فرماید: «لَوْ لَمْ اخْلُقْ عَلِیّاً لَما کانَ لِفاطِمَةَ ابْنَتِکَ کُفْوٌ عَلَی وَجْهِ الْأَرْضِ، آدَمٌ فَمَنْ دُوْنَهُ»
اگر من علی را نمی‌آفریدم کفو و همتائی برای همسری دخترت فاطمه در تمام زمین پیدا نمی‌شد، از آدم گرفته تا دیگران!

همچنین رسول اکرم (ص) در فرازی می‌فرماید:گروهی از شخصیّتهای قریش مرا در مورد خواستگاری فاطمه علی‌ها السلام ملامت کردند و گفتند: ما او را خواستگاری کردیم و تو ما را محروم نمودی، و او را به همسری علی درآوردی!
آن حضرت در ادامه فرمود:به خدا سوگند من شما را منع نکردم و من فاطمه را به همسری علی درنیاوردم، این خدا بود که شما را منع کرد و او را به همسری علی درآورد!

در روایات دیگری این معنی را از قول امام صادق علیه السلام می‌خوانیم: «لَوْلا انَّ اللَّهَ خَلَقَ امْیرَالْمُؤْمِنینَ علیه السلام لِفاطِمَةَ علی‌ها السلام ما کانَ لَها کُفْوٌ عَلَی الْأَرْضِ»
اگر خداوند امیرمؤمنان علی علیه السلام را نیافریده بود، فاطمه علی‌ها السلام همتائی برای همسری اش در تمام روی زمین نداشت!

حضرت صدیقه کبری حبیبه خدا و محبوبه رسول خدا و کسی است که ملائک با او سخن گفتند. ایشان مصداق ده‌ها آیه کریمه قرآنی همچون: آیه مودت، آیه مباهله، آیه منزلت و دیگر آیاتی که در تفاسیر مشترک شیعه و سنی آمده است که در مدح اهل بیت نازل شده.

حضرت زهرا (س) حلقه وصل نبوت به امامت

حضرت صدیقه کبری زحمات زیادی برای حفظ اسلام کشیده‌اند، بار این زحمات پس از رحلت پیامبر اکرم که انحراف اساسی در اسلام ایجاد شده بود، بیشتر شد.
یکی از دلایل اهمیت اقامه عزای فاطمی نقش حضرت فاطمه در مقابله با کودتای سقیفه بنی ساعده است که با هدف غصب خلافت از خلیفه شرعی و وصی حقیقی پیامبر اکرم یعنی وجود مبارک امیرالمومنین علی (علیه السلام) رخ داد. حضرت زهرا در این‌میان به عنوان حلقه وصل نبوت به امامت عمل کردند و فداکاری، ایثار و مجاهدت عظیم ایشان سبب بقای اسلام شد. ایشان با خطبه خوانی، افشاگری و نشان دادن چهره نفاق اسلام را حفظ کردند و ضربات و صدمات جسمی ظالمان را به جان خریدند تا مانع تحریف دین شوند.

در روایات آمده است که در هنگامى که مصائب على (ع) شروع شد و خلافت او غصب گردید، یکى از شیوه ‏هاى دفاعى حضرت فاطمه (س) گریه بر مظلومیت على (ع) بود. آن حضرت بعد از رحلت پیامبر (ص) گریه مى‏‌کرد و مى‌‏فرمود: «.. من لعلىّ أخیک و ناصرالدّین؛ کیست (یاور) براى على (ع) آن یارى کننده دینت.»
در واپسین روزهاى زندگى نیز به شدت گریه مى‏‌کرد که على (ع) از راز آن پرسید، و او پاسخ داد: «أبکى لما تلقى بعدى؛ به خاطر آنچه پس از من به تو خواهد رسید، گریه مى‏‌کنم.»

تا به اینجا از اهمیت برگزاری مراسم عزای خانم صدیقه کبری سخن گفتیم واکنون بپردازیم به فضلیت‌های احیای شعائر فاطمی. فضلیت احیای عزای حضرت زهرا بسیار زیاد است، زیرا هر کسی که به اهل بیت خدمتی بکند در حقیقت به آیه مودت عمل کرده است.
«قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی وَمَن یقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَکُورٌ»
بگو به ازای آن [رسالت]پاداشی از شما خواستار نیستم مگر دوستی درباره خویشاوندان و هر کس نیکی به جای آورد [و طاعتی اندوزد]برای او در ثواب آن خواهیم افزود قطعا خدا آمرزنده و قدرشناس است.

طبق این آیه شریفه ما موظفیم به عنوان ادای حق پیامبر و ادای مزد رسالت به اهل بیت مودت داشته باشیم و از ثمرات و جلوات این محبت ها، عرض ادب خدمت ایشان در ایام خاص مخصوصا ایام فاطمیه است.

نحوه شهادت حضرت زهرا (س) به روایت اهل سنت

علی رغم سانسور و خفقان شدید آن دوران و با وجود مبارزات فرهنگی و فکری برای پنهان کردن دلیل شهادت دختر پیامبر، روایت‌های متعددی در کتب اهل سنت و شیعیان وجود دارد که گواه است حضرت صدیقه به دست خلفا به شهادت رسیده.
روایتی از ابن ابی شیبه در کتب اهل سنت وجود دارد که به صراحت بیان می‌کند: هنگامی که مردم با ابی‌بکر بیعت کردند، علی و زبیر در خانه فاطمه به گفتگو و مشاوره می‌پرداختندو این مطلب به عمر بن خطاب رسید. او به خانه فاطمه (س) آمد و گفت:‌ای دختر رسول خدا! محبوب‌ترین فرد برای ما پدر تو است و بعد از پدر تو خود تو. ولی سوگند به خدا این محبت مانع از آن نیست که اگر این افراد در خانه تو جمع شوند من دستور ندهم خانه را بر آن‌ها بسوزانند.

این جمله را گفت و بیرون رفت، وقتی علی (علیه السلام) و زبیر به خانه بازگشتند، دختر گرامی پیامبر به علی (علیهم السلام) و زبیر گفت: عمر نزد من آمد و سوگند یاد کرد که اگر اجتماع شما تکرار شود، خانه را برما بسوزاند، به خدا سوگند! آنچه را که قسم خورده است انجام می‌دهد!

در همین حد کافی است در این مطلب تفکر کنیم که از پیامبر اکرم یک دختر و یک یادگار بیشتر نمانده بود، اما خلفا او را به سوختن خانه تهدید کردند و خانه اش را آتش کشیدند آن هم حضرت زهرایی که پیامبر در وصف ایشان می‌فرماید: «فاطمه بضعه منی، فمن أغضب‌ها فقد أغضبنی»
فاطمه پاره تن من است، هر کس او را بیازارد من را آزرده است.

نحوه شهادت حضرت زهرا سلام الله در روایات شیعه

در روایتی آمده که حضرت به اسماء فرمودند: آبى برایم آماده کن، بعد با آن غسل کرده و سپس فرمودند:جامه هاى جدیدم را به من بده، آن‌ها را پوشیده و فرمودند: بقیه حنوط پدرم را از فلان جا برایم بیاور و زیر سرم بگذار و مرا تنها گذاشته و از اینجا بیرون برو، مى خواهم با پروردگارم مناجات کنم.

اسماء مى گوید: از اتاق بیرون شدم و صداى مناجات آن حضرت را مى شنیدم، آهسته به طورى که مرا نبیند وارد شدم و دیدم دست به سوى آسمان دراز کرده و مى گوید: پروردگارا به حق محمد مصطفى و اشتیاقى که به دیدار من داشت، و به شوهرم على مرتضى و اندوهش بر من و به حسن مجتبى و گریه اش بر من و به حسین شهید و پژمردگى و حسرتش بر من و به دخترانم که پاره تن فاطمه مى باشند و غم و اندوهى که بر من دارند، از تو مى خواهم که بر گناهکاران امت محمد ترحم فرمائى و آنان را بیامرزى و به بهشت وارد کنى که تو بزرگوارترین سؤال شوندگان و مهربان‌ترین مهربانانى.

حضرت ادامه داد و گفت: قدرى مرا به خود واگذار و بعد مرا بخوان، اگر پاسخ تو را دادم که بسیار خوب و اگر جوابى ندادم بدان که من به سوى پدر خود، (یا پروردگارم) رفتم.

اسماء لحظه‌اى حضرت (سلام الله علیها) را به حال خود واگذاشت و بعد صدا زد و جوابى نشنید، صدا زد اى دختر محمد مصطفى، اى دختر گرامى‌ترین کسى که زنان حمل او را عهده دار شدند، اى دختر بهترین کسى که بر ریگ‌هاى زمین پاى گذارده، اى دختر کسى که به پروردگارش به فاصله دو تیر کمان و یا کمتر نزدیک شد، اما جوابى نیامد، چون جامه را از روى صورت حضرت برداشت، مشاهده کرد از دنیا رخت بر بسته است، خود را به روى حضرت انداخت و در حالى که ایشان را مى بوسید، گفت: فاطمه آن هنگام که نزد پدرت رسول خدا رفتى سلام اسماء بنت عمیس را به آن حضرت برسان، آنگاه گریبان چاک زده و از خانه بیرون آمد، حسنین به او رسیده و گفتند: اسماء مادر ما کجا است؟ وى ساکت شد و جوابى نداد، آنان وارد اتاق شده دیدند حضرت دراز کشیده حسین علیه‌السلام حضرت را تکان داد دید از دنیا رفته است، فرمود: اى برادر خداوند تو را در مصیبت مادر پاداش دهد.

امام حسن مجتبی (ع) خود را روى مادر انداخته و گاهى او را مى بوسید و مى گفت: اى مادر با من سخن بگو پیش از آن که روح از بدنم جدا شود، و حسین جلو آمده و پاهاى حضرت را مى بوسید و می‌گفت: اى مادر من پسرت حسینم، پیش از آنکه قلبم منفجر شود و بمیرم با من صحبت کن.

اسماء به آن‌ها گفت: اى فرزندان رسول خدا بروید نزد پدرتان على علیه‌السلام او را از مرگ مادرتان خبردار کنید، آن دو از منزل بیرون رفته و صدا مى‌زدند:یا محمدا یا احمدا، امروز که مادرمان از دنیا رفت رحلت تو تجدید شد، بعد به مسجد رفته و على علیه‌السلام را خبردارکردند حضرت با شنیدن خبر شهادت فاطمه علیهاالسلام از هوش رفت و با پاشیدن آب بر او به هوش آمد و چنین گفت: اى دختر حضرت محمد به چه کسى تسلیت بگوئیم، من همیشه به وسیله تو دلدارى داده می‌شدم، بعد از تو چه کسى موجب دلدارى و تسلیت من خواهد شد.

منبع: فارس

انتهای پیام/