باشگاه خبرنگاران جوان همدان-زهرا اسکندری گفت:امسال کمترین دوره آلودگی شپش را داشته ایم و با توجه به اینکه شپش بیشتر در بین دانش آموزان دیده می شود و در متماس های نزدیک در محیط آموزشی منتقل می شود آموزش از طریق فضای مجازی یکی از مهمترین عوامل کاهش شیوع شپش در استان است.

شپش سر (پدیکولوز کاپیتس) عفونتی شایع و بسیار مسری است که در سراسر جهان و همه نژاد‌ها از هزاران سال قبل مشاهده می‌شود.

این بیماری اغلب در مهدکودک ها، مراکز مراقبت‌های شبانه روزی، سربازخانه‌ها و مدارس رخ می‌دهد.

او گفت:شپش یک حشره خونخوار است و در ساقه و ریشه مو تخم گذاری می کند و معمولا این حشره پرش ندارد و روی موها می لغزد.

عمر حشره شپش ۳۰ روز است.

کارشناس معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی همدان گفت: استفاده از وسایل شخصی از جمله شانه، کلاه، شال، روسری و ملحفه از راه های پیشگیری از سرایت شپش یه شمار می رود.

 آلودگی به شپش سرمعمولاً با خارش سر همراه است.

شپش، حشرات بسیار کوچک بدون بال و شش پایی است که از خون انسان تغذیه می‌کند، شپش تخم‌های خود را به پایه مو نزدیک پوست سر می‌چسباند و شپش‌ها ۷-۱۰ روز پس از تخم خارج می‌شوند.

با بازگشایی مدارس شیوع شپش هم بیشتر شده است و با رعایت بهداشت فردی می توان جلوی شیوع بیشتر آن را گرفت.

سری به داروخانه های شهر زدیم و دیدیم در یک ماه اخیر شامپو های ضد شپش فروششان بیشتر شده است و این حشره که به ساقه مو می چسبد برای رفع آن نیاز است که موها کوتاه و از شامپو مخصوص رفع شپش استفاده شود.

وجود شپش در بین مو‌های سر که از خون پوست کف سر تغذیه می‌کند بسیار مشکل اذیت کننده و آزاردهنده‌ای می‌باشد.

شپش‌ها در رنگ‌های قهوه ای، زرد و یا خاکستری شناسایی شده اند و ممکن است مابین ابرو و مژه‌ها نیز یافت شوند. علت سخت بودن رهایی از این حشرات کوچک تولید ماده‌ی چسبناکی است که باعث چسبیدن تخم شپش‌ها به ریشه مو می‌شوند. حرکت و نیش این حشره بر روی کف سر خارش و زخم ایجاد می‌کند که در صورت درمان نکردن آن‌ها موجب بروز عفونت می‌گردد.

حضور این حشرات موذی در فصل گرما افزایش می‌یابد و هر کدام از آن‌ها بعد از تولد تا ۴ هفته زنده می‌مانند و در این فاصله به تولید مثل ادامه می‌دهند. شپش اگر بر روی سر نباشد و هیچ منبع تغذیه‌ای نداشته باشد فقط دو روز زنده می‌ماند.

اکثرا کودکان سه تا چهارده سال به این مشکل دچار می‌شوند و سپس به خانواده انتقال می‌دهند.

این موجودات بال و توانایی پریدن ندارند به همین دلیل انتقال آن‌ها فقط از طریق تماس مستقیم است.

از موارد انتقال شپش می‌توان به کلاه، شال، روسری، برس (شانه)، سنجاق سر، کش مو، هدفون، بالش، حوله، روکش تخت یا صندلی، پتو و هرگونه وسیله یا لباسی که با ناحیه سر تماس داشته باشد اشاره کرد. حیوانات خانگی مثل گربه و سگ در بروز و پخش شپش نقشی ندارند.

گاهی شوره سر و تخم شپش از یکدیگر قابل تشخیص نیستند، اما شوره سر را می‌توان به راحتی از مو‌ها جدا کرد، اما تخم شپش به علت چسبندگی که دارد به سختی می‌توان آن‌ها را از مو‌ها خارج کرد.

در بعضی موارد کسی که مبتلا به شپش می‌شود تا زمانی که علائم شدت بگیرند اصلا از این موضوع خبردار نمی‌شود.

انتهای پیام/ا