باشگاه خبرنگاران جوان مشهد - چهارشنبه است و دلم مدام در صحن و سرای شمس الشموس موج می‌زند آنجا که خورشید رنگی دگر دارد و از آسمان نیلگونش می‌توان دنیا را زیبا‌تر دید.

آنجا که زمان می‌ایستد تا هرچقدر که دلت پر می‌کشد در صحن و سرایش قدم بزنی و گنبدش را به آغوش بکشی، آنجا که کبوترهایش گویی عاشقی را چنان یاد گرفته‌اند که از گستره آسمان تنها همین نقطه نورانی‌اش را برگزیده‌اند تا شب و روز شمس الشموس را طواف کنند.

آری اینجا مشهد الرضا حریم و ضریح دلهاست، فرقی نمی‌کند در کجای شهر باشی در هرگوشه‌اش که باشی دلت به پنجره فولادش وصل می‌شود و چشمانت به گنبدطلایش و قدم‌هایت به صحن و سرایش، آنجا که گل‌های چادرت با گل‌های قالی یکی می‌شوند تا تو را ساعت‌ها در حرم امن الهی نگهدارند.

یا امام رضا (ع) تو در این روز‌ها تنها مونس تنهایی ام هستی وقتی که تکیه گاهی جز پروردگار دو عالم ندارم، یا امام رضا (ع) حرم تو تنها حریم امنی هستی که می‌توانم ساعت‌ها در آن عاشقی کنم و گاهی دلتنگی و حتی گاهی شکوه کنم و می‌دانم که تو تنها کسی هستی که گوش شنوای تمام دل‌های خسته‌ای آنجا که که از همه جا و همه کس دل بریده‌ایم و تنها به پنجره فولادت دل سپرده‌ایم.

ای شمس الشموس تو تنها نقطه امنی هستی که می‌توان ساعت‌ها آرام در گوشه‌ای از صحن و سرایت خلوت کرد و می‌دانم که حرف‌های دل تمام عاشقانت را یکی پس از دیگری می‌شونی و می‌دانم که تو نقطه آغازی و من به عشق تو چهارشنبه به چهارشنبه دلم را که نه، تمام وجودم را رهسپار مشهدت می‌کنم‌ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی.

منبع: تسنیم
انتهای پیام//ص.ب