باشگاه خبرنگاران جوان مشهد -مستند «چشمه روشن» با یادآوری ۱۴ آذر ۱۳۶۹ در مشهد آغاز می‌شود، با تصاویری از مراسم خاک سپاری ادیب فقید استاد غلامحسین یوسفی، با به تصویر کشیدن اندوه دانشجویان، همکاران و دوستداران آن مرد فرهیخته. مردی که بزرگان امروز ادبیات ایران در فروتنی، عدالت و ادب و احترام او اتفاق نظر دارند و دانش و تخصصش را سرمشق کارشان قرار داده اند. گرچه جامعه علمی و ادبی ایران بیش از ۳۱ سال است که از حضور غلامحسین یوسفی محروم مانده، به قول دکتر محمدجعفر یاحقی، او در کتاب هایش زنده است. یوسفی با آثار وجودی اش یعنی انسان‌هایی که تربیت کرده است و با آثار قلمی اش شامل پژوهش، تألیف، نقد و ترجمه، همواره زیست می‌کند.

مستند «چشمه روشن» که نامش برگرفته از اثری به همین نام و به قلم دکتر غلامحسین یوسفی است، به کارگردانی حامد پویان و با همکاری مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد، سازمان اجتماعی و فرهنگی شهرداری مشهد و صدا و سیما تولید شده و قرار است به زودی از رسانه ملی نیز پخش شود. این مستند ۴۰ دقیقه‌ای با گفتار‌هایی از نیکو بازرگان، همسر دکتر غلامحسین یوسفی، سروش یوسفی دختر وی و استادان ادبیات، محمدجعفر یاحقی، سید رضا اشرف زاده، مهدخت‌پورخالقی، سلمان ساکت و محمد مهدی ناصح همراه است و ویدئو‌ها و تصاویر آرشیوی نیز در آن گنجانده شده است.

در بخش کوتاهی از این مستند، صدای دکتر یوسفی پخش می‌شود که شمرده و آرام می‌گوید: «خودم را هیچ گاه شایسته اینکه مورد مصاحبه قرار بگیرم، ندانستم و یا اینکه احوال گرفتارم ثبت و ضبط شود. به همین سبب همیشه از این گونه پیشنهاد‌ها معذرت خواسته ام.» یوسفی مرد نوشتن بود تا حرف زدن. او مرد جست وجو، پژوهش و تا آخرین نفس دانستن بود، همان طور که همسرش می‌گوید: «یک روز پیش از مرگ دکتر، یکی از دوستانش درباره تصحیح گلستان سعدی به او نکته‌ای را گوشزد کرده است و او تا آن تصحیح را انجام نداده، آرام نگرفته است.»

غلامحسین یوسفی زاده بهمن ۱۳۰۶ در مشهد، تا پیش از دریافت مدرک دیپلم ادبی در تهران، ساکن مشهد بوده است. در سال۱۳۴۲ به مرتبه استادی رسید و در همان سال برای مطالعه و تحقیق به اروپا رفت. یکی از اقدامات ارزنده دکتر یوسفی این بود که سال ۱۳۴۹ دوره فوق لیسانس و سال ۱۳۵۵ دوره دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه فردوسی مشهد راه اندازی کرد.

انتهای پیام//م.م