باشگاه خبرنگاران جوان اصفهان - نادی گفت: نگاه مجلس شورای اسلامی و مسئولان به توسعه به‌صورت موضعی و منطقه‌ای است،: در تصمیم‌گیری‌ها نگاه یکپارچه وجود ندارد، اصفهان اگر توسعه پیدا کند به‌طور یقین جایی دیگر تخریب می‌شود و برعکس؛ بنابراین مدیریت یکپارچه و آینده‌نگر منابع آب اهمیت دارد.

محاسبات نشان می‌دهد از سال ۱۳۶۱ تا سال ۱۳۹۶، میلیارد‌ها مترمکعب از منابع آب زیرزمینی برداشت‌شده است که نتیجه آن بروز فرونشست با حداکثر نرخ سالانه ۱۸ سانتی‌متر است.

به گفته او تصمیم‌ها برای انتقال آب اگرچه در ظاهر شاید بدون اشکال به نظر بیاید، اما اگر باعث شود درجایی توسعه ایجاد شود و درجایی دیگر تخریب و نابودی نیازمند بازنگری است؛ انتقال آب به معنای فراهم کردن توسعه است؛ اما سال‌های بعد می‌بینیم در سویی دیگر منابع آب خشک‌شده‌اند.

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد معتقد است اگر بنا‌های تاریخی اصفهان تخریب شود حتی با مرمت و ساخت مجدد سازه، دیگر تاریخی محسوب نمی‌شوند و این سرمایه از بین می‌رود. مفهوم توسعه کشاورزی در شمال استان و بخش میانی و حاشیه رودخانه زاینده‌رود این است که جایی دیگر را تخریب و نابود می‌کنیم.

برداشت از منابع آب زیرزمینی باقیمانده، بدون اجرای طرح‌های تغذیه آبخوان‌ها به مفهوم تخلیه کامل منابع آب در محدوده زمانی سال ۱۴۰۹ تا ۱۴۱۵ خواهد بود.

۴۱ هزار و ۲۰۰ حلقه چاه مجاز و ۲۱ هزار و ۷۰۰حلقه چاه غیرمجاز در استان اصفهان وجود دارد که ۱۰ هزار و ۲۰۰حلقه چاه غیرمجاز استان در حال حاضر غیرفعال است.

زاینده‌رود به طول افزون بر ۴۰۰ کیلومتر بزرگ‌ترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که در دهه‌های اخیر به علت برداشت‌های غیرقانونی، انتقال آب از این حوضه به دیگر حوضه‌ها و استان‌ها، تراکم جمعیت و کاهش نسبی بارندگی‌ها، به یک رودخانه با جریان دوره‌ای تبدیل و در پایین‌دست در برخی از دوره‌های زمانی با خشکی مواجه شده است.

انتهای پیام/ی