باشگاه خبرنگاران جوان - در طول تاریخ رویدادی مرگبارتر از انفجار بمب‌های اتمی سراغ نداریم. همان‌گونه که حتماً شنیده‌اید، آمریکا در ۱۹۴۵ بمب‌های اتمی بر شهر‌های ناگاساکی و هیروشیما انداخت. در این حادثه مرگبار حدود ۸۰ هزار نفر در دَم جان باختند. حدود ۶۰ هزار نفر دیگر نیز در سال‌های بعد از این انفجار به دنبال تشعشعات رادیواکتیو جان خود را از دست دادند. ابعاد این فاجعه به اندازه‌ای بود که هر چقدر از آن بگوییم کم گفته‌ایم.

با این حال به رغم تلفات مرگبار انفجار‌های اتمی ژاپن، مردی را سراغ داریم که در هر ۲ انفجار حضور داشت و از هر ۲ آن‌ها جان سالم به در برد. بسیاری این مرد را خوش‌شانس‌ترین انسان روی زمین می‌دانند. ماجرای زنده‌ماندن این مرد در انفجار‌های اتمی ژاپن به اندازه‌ای جالب و باورنکردنی است که از کنار آن نمی‌توان به راحتی گذشت. به همین منظور در ادامه ماجرای باورنکردنی مردی را بازگو می‌کنیم که از ۲ بمب اتم نجات پیدا کرده است.

بمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی

همان‌گونه که اشاره کردیم در این بمباران‌های مرگبار افراد بی‌شماری جان خود را از دست دادند. با این حال نزدیک به ۲۶۰ هزار نفر از این بمباران‌ها نجات یافتند، اما در بین این تعداد ۲۶۰ هزار نفر، فقط یک نفر است که در هر ۲ انفجار حضور داشته و از هر ۲ تای آن‌ها جان سالم به در برده است. این حادثه ناگوار در ۹ آگوست ۱۹۴۵ رقم خورد. در آن زمان یک فروند بوئینگ بی.۲۹ آمریکایی که به نام باک‌اِسکار (Bockscar) ملقب بود، به خلبانی سرهنگ چارلز سوئینی (Major Charles Sweeney)، از فرودگاه تینیان (Tinian) به هوا برخواست.

این هواپیما بمبی را متشکل از هسته‌های تیتانیوم خالص حمل می‌کرد. رسانه‌ها به این بمب لقب فَت‌مَن (Fat Man)، داده‌اند. ابتدا قرار بود این بمب اتمی بر روی منطقه کُوکورا (Kokura)، انداخته شود، اما از قضای روزگار زمان رسیدن هواپیما به ژاپن، مِه سنگینی این منطقه را فرا گرفت. به همین دلیل خلبان‌های این هواپیمای مرگبار که دید خوبی نداشتند، به سمت ناگاساکی تغییر مسیر دادند.

اکنون که برای شما از ماجرای انفجار‌های اتمی ژاپن گفتیم، نوبت آن است که به مردی اشاره کنیم که از این انفجار‌ها جان سالم به در برده است. آقای تسوموُنو یاماگوچی (Tsutomu Yamaguchi)، در تاریخ ۱۶ مارس ۱۹۱۶ در ناگاساکی زاده شد. وی اوایل عمر خود را در این شهر بزرگ سپری کرد. تسومونو یاماگوچی به‌عنوان مهندس در صنایع سنگین میستوبیشی فعالیت می‌کرد. او در این شرکت وظیفه طراحی قطعاتِ کشتی‌های سنگین را بر عهده داشت.

انفجار اتمی هیروشیما

ششم آگوست ۱۹۴۵، روز نحسی که بمب اتم بر سر مردمان ژاپن فرود آمد، یاماگوچی سفر کاری سه‌ماهه‌ای را می‌گذراند. ساعت ۸:۱۵ صبح، یاماگوچی در محوطه کشتی‌سازی شرکت میتسوبیشی قدم می‌زد که صدای مهیب هواپیمایی را شنید. این هواپیما از بالای سرش عبور کرد. هواپیمایی که از آن صحبت می‌کنیم، بمب‌افکن بی.۵۹ (B-۵۹) بود که هدایت آن را سرهنگ پاول (Paul) در اختیار داشت. این هواپیما بر روی شهر چرخی زد و جعبه‌های کوچکی را به زمین پرتاب کرد. چتر‌های کوچکی نیز به این جعبه‌ها متصل بود. یاماگوچی برخورد این جعبه‌ها را با زمین مشاهده کرد. سپس خودش را به روی زمین انداخت و چشم‌ها و گوش‌هایش را با دست گرفت.

چیزی نگذشت که پرتو‌های نور و صدای گوشخراشی آسمان را پر کرد. یاماگوچی بعد‌ها این صحنه را به انفجار مقدار زیادی منیزیم تشبیه می‌کرد. یاماگوچی که صحنه بمباران را از ابتدا تماشا کرده بود، فرصتی داشت تا خودش را به درون حرفه‌ای بیندازد. وی مدت‌ها بعد در این باره به روزنامه انگلیسی تایم (Time) گفت که نمی‌دانست چه اتفاقی افتاده است. برای لحظه‌ای غش کرد. پس از مدتی که سر حال آمد، همه جا تیره و تار بود و چیزی دیده نمی‌شد.

این بمباران در آنِ واحد بیشتر قسمت‌های شهر را نابود کرد و جان ۸۰ هزار نفر را گرفت. موج انفجار، یاماگوچی را که در حفره‌ای پناه گرفته بود بیرون کشید و وی را مانند توفان در هوا چرخاند. سپس به محوطه‌ای افتاد که در آن سیب‌زمینی جمع شده بود. پرده‌های گوشش پاره شد. بالاتنه‌اش نیز در اثر پرتو‌های رادیواکتیور کاملاً سوخته بود.

سفر وحشتناک یاماگوچی به منزلش در ناگاساکی

یاماگوچی به‌رغم درد و جراحاتی که داشت، راه خودش را از کارخانه‌ای که اکنون مخروبه شده بود به بیرون باز کرد. بخت با وی یار بود، زیرا توانست همکارانش آکیرا ایواناگا (Akira Iwanaga) و کونیوشی ساتو (Kuniyoshi Sato) را پیدا کند. آن‌ها نیز همانند یاماگوچی از این انفجار اتمی نجات پیدا کرده بودند.

یاماگوچی که سرگردان شده بود، مسیر منزلش در ناگاساکی را در پیش گرفت. وی در این مسیر از رودخانه‌ای گذشت که پر بود از اجساد بادکرده زنان و کودکان. بعضی از این پیکر‌ها در اثر انفجار تکه‌تکه شده بود. یاماگوچی این صحنه‌های دلخراش را با چشم می‌دهید، اما ذهنش پیش خانواده‌اش بود که در آن طرف رودخانه سکونت داشتند.

پس از اینکه یاماگوچی توانست با موفقیت خودش را به ایستگاه برساند، سوار قطاری آسیب‌دیده شد که هنوز کار می‌کرد. در این قطار مسافرین سوخته و سردرگم نشسته بودند. پس از گذشت یک شب، یاماگوچی نهایتاً پیش همسر و فرزندش بازگشت. توجه تمامی رسانه‌های جهانی به منطقه‌ای جلب شد که در آن بمب اتم منفجر شده بود. حدود ۱۶ ساعت پس از انفجار، هری ترومن (Harry Truman)، رئیس‌جمهور وقتِ آمریکا برای اولین بار در نطق خبری بمباران اتمی را تایید کرد. وی در این سخنرانی اعلام کرد که بمب‌افکنی با نام انولا (Enola)، از تینیان پرواز کرده و پس از ۱۵۰۰ مایل، بمبی با نام پسربچه (Little Boy) را در آسمان‌های هیروشیما روی سر مردمان این شهر انداخته است.

این انفجار در آنِ واحد، نزدیک به ۸۰ هزار نفر را از بین برده بود. در چند هفته دیگر نیز صد‌ها نفر بر اثر این انفجار جان خود را از دست خواهند داد. رئیس‌جمهور آمریکا در ادامه صحبت‌های خود تاکید کرد اگر ژاپن تسلیم نشود، بارانی از نابودی بر سر آن‌ها خواهد بارید. این فاجعه به اندازه‌ای مرگبار خواهد بود که نظیر آن تاکنون در زمین دیده نشده.

یاماگوچی صبح زود در تاریخ هشتم آگوست به ناگاساکی رسید و به بیمارستانی نزدیکِ محل سکونتش رفت. سپس با ظاهری برافروخته، کثیف و باندپیچی شده راه خانه‌اش را در پیش گرفت. در این زمان بود که یک بار دیگر موج انفجاری مهیب برخواست و وی را به زمین کوبید. تمامی شیشه‌های ساختمان‌های اطرافش شکست و در سرتاسر اتاقی که در آن حضور داشت پراکنده شد. یاماچوگی مدت‌ها بعد در مصاحبه‌ای گفته بود که ابر قارچی ناشی از انفجار اتمی وی را از هیروشیما دنبال کرده است.

شرایط وخیم یاماگوچی پس از ۲ انفجار اتمی

یاماگوچی که ۲ بار در معرض انفجار اتمی قرار گرفته بود، به مقدار ۲ برابر پرتو‌های رادیواکتیو را تحمل کرد. این مقدار رادیواکتیور در بدن یاماگوچی باعث شد تا وی به لحاظ مقدار مواد رادیواکتیو، رکورددار آمار رسمی دولت آن زمان باشد. به گفته یاماگوچی وی ممکن بود در هرکدام از ۲ انفجار بمب‌های اتمی کشته شود. به همین دلیل زندگی خود را موهبت می‌داند. یاماگوچی مدت‌ها بعد در صحبتی اشاره کرد که نمی‌داند چرا دنیا عواقب زجرآور بمب اتم را درک نمی‌کند. یاماگوچی در ادامه صحبت‌های خود تاکید داشت به رغم فجایعی که بمب‌های اتمی به دنبال داشته، چطور دولتمردان هنوز به ساخت این بمب‌ها ادامه می‌دهند؟

این مهندس ژاپنی در ۲۰۰۶ سخنانی را در سازمان ملل با موضوع نابودسازی سلاح‌های اتمی بیان کرد. وی که در آن زمان ۹۰ سال داشت، در سخنرانی خود در سازمان ملل تاکید کرد وی به عنوان بازمانده انفجار ۲ بمب اتم، وظیفه دارد درباره این خطر جهانی اطلاع‌رسانی کند.

تسوموُنو یاماگوچی در ۲۰۰۹ متوجه شد که سرطان معده دارد. این بازمانده بمب‌های اتمی ژاپن نهایتاً در تاریخ ۴ ژانویه ۲۰۱۰ در ناگاساکی در سن ۹۳ سالگی چهره در نقاب خاک کشید.

منبع: برترین ها

انتهای پیام/