فریدون جیرانی در مصاحبه با موزه سینما به مناسبت زادروز تولدش، گفت: سه بار پیشنهاد بازیگری داشته ام، اما هر سه بار نتوانستم خودم را برای ایفای نقش راضی کنم.

دلیلش هم این است که او نمی‌خواست سرنوشت کارگردانی را پیدا کند که بیکار شده و می‌خواهد بازی کند. جیرانی می‌گوید فکر می‌کنم هنوز می‌توانم بنویسم و فیلم بسازم.

یکبار عباس کیارستمی به یک کارگردان جوانی توصیه کرده بود که نقش اول فیلمش را به جیرانی بدهد. اما این فیلمساز بعد از دو ماه فکر کردن، پشیمان شد و نقش را نپذیرفت و در نهایت امید روحانی آن را بازی کرد.

به گفته جیرانی، پیمان قاسم خانی هم برای سریال «خوب بد جلف» به او پیشنهاد بازی داده، اما نپذیرفته است.

جیرانی متولد اسفند ۱۳۳۰ در کاشمر است. پدرش اهل خواندن مجله بود و رمان هم زیاد می‌خواند، همچنین علاقه زیادی به سینما رفتن داشت و فریدون جیرانی این دو عامل را یک شانس برای موفقیت خود می‌داند.

او تمام خاطرات فیلم دیدن خود را به یک شهرستان کوچک که پنج خیابان و دو سینمای فردوسی و مولن روژ داشت، متعلق می‌داند.

این کارگردان، اولین فیلم ۸ میلی‌متری‌اش را با نام «بیژن و خیال و کفش» با دوربین داریوش ارجمند ساخت.

به گفته خودش، در سال ۱۳۵۳ شروع به فیلمنامه نویسی برای سینمای حرفه‌ای کرد و هیچ وقت به کارگردانی فکر نمی‌کرده است.

«آفتاب نشین‌ها» اولین فیلمنامه حرفه‌ای او بود و بعد به فیلم‌های «پرونده» و «رهایی» رسید. بعدش هم به دلیل اینکه از روزنامه بازخرید شده بود، فیلمنامه «سناتور» را نوشت.

او می‌گوید لیلا حاتمی و آتیلا پسیانی در فیلم «آب و آتش» و کتایون ریاحی در «شام آخر» بهترین نقش هایشان را ارائه دادند. «قرمز»، «آب و آتش» و «شام آخر» سه گانه‌ای بودند که موجب مطرح شدن جیرانی شدند.

او در پایان گفتگویش رویه کارش را این طور تعریف می‌کند: هروقت احساس کنم آمادگی فیلمسازی ندارم، کار روزنامه نگاری انجام می‌دهم، تحقیقاتم را کامل می‌کنم، مصاحبه‌های تاریخ سینما می‌خوانم و یا فکر می‌کنم که کار مطبوعاتی انجام بدهم و به همین شکل توانستم شکست‌ها و مشکلات را تحمل کنم.