مسعود دهنوی گفت: بهمن سال ۹۸ یک خبر مبنی بر اینکه چند هزار پرنده در تالاب میانکاله مردند من را حساس کرد و بعد از چند روز تحقیق متوجه شدم هنوز هیچ مستندی در این حوزه ساخته نشده پس تصمیم گرفتم خودم این کار را انجام دهم.

به گفته این مستندساز، درباره مرگ پرندگان شایعات بسیار بود برای مثال می‌گفتند شکارچیان یک سمی را وارد تالاب کردند تا پرندگان بمیرند اما وقتی تحقیقاتمان را شروع کردیم متوجه شدیم پای سم و شکارچیان درمیان نیست چراکه اگر سم وارد تالاب می‌شد ماهی‌ها و  آبزیان هم از بین می‌رفتند این در حالی بود که وقتی پرندگان از آب تالاب می‌خوردند فلج شده و بعد در آب میمردند.

او گفت: بعد از تحقیقات بسیار و گفت‌وگو با کارشناسان و فعالان محیط زیست و انجام آزمایش متوجه شدیم این اتفاق ۱۰ دلیل دارد که دو مورد آن ورود آب کشاورزی و عدم رسوب زدایی تالاب بود و آنقدر این موضوع برای مسئولین بی اهمیت است که در سال ۹۹ هم شاهد تلف شدن ۱۸ هزار پرنده بودیم البته امسال هم منتظر این اتفاق بودیم ولی به دلیل کاهش سطح آب فلامینگوها به تالاب میانکاله مهاجرت نکردند.

مستند پرواز بی بازگشت در پانزدهمین جشنواره حقیقت برنده جایزه بخش ملی و در جشنواره پاکن به عنوان مستند سوم انتخاب شد.

پهنه‌های آبی میانکاله متشکل از دو نوع آب است؛ میانکاله از سمت شرق تنگه چپقلی، آب شور دریای خزر را می‌گیرد و از نهر‌ها و رودخانه‌های مختلف هم آب شیرین را دریافت می‌کند. در مجموع آب تالاب میانکاله، متاثر از دریاچه خزر است.

در سال ۹۸ بیش از ۵۰ هزار پرنده مهاجر در تالاب میانکاله به دلیل مسمویت سم بوتولیسم از بین رفتند، محیط‌زیست مازندران علت تلفات چند هزار پرنده مهاجر زمستان‌گذران در تالاب بین‌المللی میانکاله را مسمومیت غذایی اعلام کرد و منشاء این مسمومیت غذایی نوعی باکتری است که در پرندگان به ویژه از گونه‌های چنگر و فلامینگو که از جلبک‌ها و پلانگتون‌ها تغذیه می‌کنند ایجاد می‌شود.

سازمان دامپزشکی کشور هم علت مرگ و میر پرندگان مهاجر را سم بوتولیسم و عامل آن را تغییر اکوسیستم، کم شدن سطح آب و تغییر توازن آب شور و آب شیرین و کاهش اکسیژن آب دانست.

مجموع تلفات پرندگان مهاجر جمع آوری شده تا تاریخ ۲۰ اسفند ۹۹ به ۳۷ هزار و ۲۴۱ قطعه رسیده بود.