سید جمال الدین اسدآبادی در سال ۱۲۱۷ شمسی در خانواده‌ای روحانی چشم به جهان گشود و در سال ۱۲۲۸ شمسی در سن یازده سالگی عازم نجف شد و از محضر دو مرجع تقلید بزرگ زمان خویش، شیخ مرتضی انصاری و ملاحسین قلی درجزینی بهره های علمی و معنوی فراوان برد.

در سال ۱۲۳۲ شمسی در سن پانزده سالگی عازم هندوستان شد و در آن جا ضمن آشنایی با علوم جدید، تلاش کرد تا مردم و به ویژه مسلمانان را علیه استعمار انگلیس آگاه و بسیج کند.

پس از یک سال و نیم اقامت در هند به ممالک عثمانی رفت و از آن جا به مصر عزیمت کرد.

در مصر توانست یک نهضت فکری ضد استعمار و ضد انگلیس را پایه گذاری کند و این حرکت فکری در سالهای بعد زمینه ساز قیام مردم مصر علیه استعمار انگلستان گردید.

سید جمال پس از ترک مصر، مدتی در هندوستان ماند و سپس به اروپا رفت. 

در پاریس روزنامه «عروة الوثقی» را منتشر کرد که برای پاسخگویی به مقالاتی بود که علیه اسلام در یکی از روزنامه های پاریس «ارنست رنان» نوشته می‌شد.

هنری روشفور، سیاستمدار فرانسوی درباره سید گفته است که شخصیت او (سید) نمونه شخصیت یک رهبر بود...»

حضور سید جمال الدین در طی سال های ۱۲۷۱_۱۲۷۰، در عراق بر حیات فکری، سیاسی و اسلامی شهرهای شیعه نشین و گسترش تبلیغ و دعوت در جامعه اسلامی تأثیرگذار بود.

سید اواخر عمر در ترکیه ساکن شدند و سرانجام در ۱۹ اسفند ۱۲۷۵ دار فانی را وداع گفتند.

در سال ۱۳۲۴ شمسی، فیض محمدخان، سفیر وقت دولت افغانستان در آنکارا با موافقت دولت ترکیه برای نبش قبر؛ بقایای پیکر سید را در تابوتی به کابل انتقال داد.

سید جمال الدین درد جامعه اسلامی را استبداد داخلی و استعمار خارجی می‌دانست.

از دیدگاه متفکران جهان اسلام، سید جمال الدین شخصیتی است که موضوع بازگشت به اسلام و سلطه استعماری را مطرح کرد.

از جمله اندیشه های سید استعمار ستیزی، وحدت اسلامی و پیوند دین با سیاست است.

علاوه بر دیگر کشورهای اسلامی همچون مصر و عراق در افغانستان هم اندیشه‌های سید مغتنم است.

سرور دانش، معاون دوم ریاست جمهوری پیشین افغانستان در مراسم افتتاح پروژه بازسازی آرامگاه سید در سال ۱۳۹۸ گفت که جمال الدین یک روشنفکر آزادی خواه بود و اندیشه هایش برای امروز ملت های مسلمان و مردم افغانستان راهگشا است.