پس از فرود ۱۲ فضانورد بر روی کره ماه، دانشمندان ناسا و دانشگاه آریزونا به فکر نقشه برداری برداری از سطح ماه برای مأموریت معروف آپولو ۱۱ افتادند و درصدد بر آمدند تا طرحهای مختلف را برای نقشه برداری طراحی کنند. براساس گزارشها، یکی از طرح آنها ۷.۵ میلیون دلار بودجه از اداره وسایل نقلیه فضایی آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی دریافت کرده است.
به گزارش سایتdigitaltrends؛ این طرح اولین سیستم کنترل ترافیک هوایی ماه در جهان است. این طرح برای نظارت بر ترافیک فضایی در منطقه سیسکوری (منطقهای بین کره زمین و ماه) و جلوگیری از برخوردهای مرگبار فضاپیماها تهیه شده است. دان کسلر دانشمند ناسا در سال ۱۹۷۸ برای اولین بار به خطر ناشی از چگالی بسیار بالای اجسامی که در مدار پایین زمین در گردش هستند، اشاره کرد.
امروزه حدود ۲۳ هزار زباله فضایی با سرعت ۱۷۵۰۰ مایل در ساعت در حال چرخش در اطراف زمین هستند. از این تعداد، فقط ۳۵۰۰ محموله فعال و مابقی (از هستههای ماهوارهای مرده تا قطعات دور ریخته شده موشک) غیرفعال و خطرناک هستند.
ویشنو ردی: بیایید تصور کنیم که از زمان اختراع خودرو، ماشین را از کارخانه برمیدارید و در آن بنزین میگذارید، سپس با آن رانندگی میکنید تا بنزین تمام شود، آن را رها میکنید و یک خودروی جدید برمیدارید. این همان کاری است که ما در فضا انجام دادهایم. هر بار که سوخت یک فضاپیما تمام میشود آن را رها کرده و محموله جدیدی را به فضا پرتاب میکنیم.
به گفته ردی این محمولهها انباشته شده در فضا میتواند باعث ایجاد مشکلاتی همچون کار نکردن GPS و زیست محیطی شود. در حالی که زبالههای فضایی در مدار زمین مورد توجه کمی قرار گرفته اند، مشکل زبالههای فضایی ماه تا حد زیادی کشف شده است. این به این دلیل است که، حداقل در حال حاضر، این یک مشکل نیست.
گفتنی است که در مقایسه با هزاران زباله انباشته شده که به دور زمین میچرخند، تنها چند محمولهای وجود دارد که به دور ماه میچرخند. از تعداد انگشت شماری از ماهوارهها در مدار ماه، تنها قابل توجه شامل مدارگرد شناسایی ماه ناسا، دو فضاپیمای آرتمیس (P۱ و P۲) و Chang'e ۵-T۱ چین است.
گزارشها حاکی از آن است که دانشمندان به این باورند که برای جلوگیری انباشته شدن زبالههای فضایی، خطرات زیست محیطی، جلوگیری از تصادفات اجسام فضایی همچون فضاپیماها و ماهوارهها باید سیستم کنترل ترافیک فضایی برای ماه طراحی شود.
بیشتر بخوانید