آب قابلیت غذایی برای بدن ندارد، یعنی هیچ عضوی با آن ساخته نمی‌شود و خون تولید نمی‌کند، بلکه بدرقه کننده غذاست و باعث می‌شود غذا به رگ‌های تنگ و اعضای دور دست برسد. اگر آب نباشد، غذا در هنگام پختن سوخته می‌شود. مثلا اگر برنج را در دیگی بدون آب بپزند، می‌سوزد. آب در بدن انسان برای جلوگیری از سوخته شدن غذاست. آشامیدن آب برای مرطوب نگه داشتن بدن، خنک کردن حرارت غریزی و قلب و طراوت و صفای رنگ و نرمی پوست و تسکین تشنگی و گرمی معده و روده و کبد ضروری است.

مقدار خوردن آب

طبیعت بدن بهترین راهنما برای نیاز‌های بدن است. انسان صفراوی به طور طبیعی تشنگی اش بالاست و در روز ممکن است بیشتر از هشت لیوان هم بخورد، در حالی که فرد بلغمی به دلیل سردی مزاجش، ممکن است کمتر از دو لیوان بخورد؛ بنابراین تجویز ۸-۷ لیوان برای همه افراد، باطل و بی مبناست و خوردن این اندازه آب برای کسی که سرد مزاج است و بدنش طالب آبی نیست، مضر است و او را بدحال می‌کند؛ طبیعت بدن نیاز خود به آب را بهتر می‌فهمد و نیازی به تحمیل آب بیشتر به آن نیست.

بهترین آب

بهترین آب‌ها آیی است که در لطافت، سبکی، صفا، شیرینی و گوارایی بر دیگر آب‌ها برتری داشته باشد و سریع از معده خارج شود؛ از دیگر نشانه‌های آب خوب آن است که زودتر قبول سردی و گرمی کند و غذا در آن زودتر پخته شود و نوشنده آن احساس سنگینی نکند. بهترین آب که دارای ویژگی‌های بالاست. آب باران بهاری است که خواص زیادی دارد. بعد از آب باران، آب نهر‌های جاری است در صورتی که منبع آن دور و در جایی بلند باشد و خاک آن‌ها طیب و پاک و سنگریزه باشد و یا پر سنگ بگذرد و باد شمال و صبا (باد شرق) بر آن بوزد و منبع آن مغرب و جنوب و مجرای آن به سمت مشرق و شمال باشد.

آب‌های ورود نیل، اروند، دجله و فرات، زاینده رود، و چشمه رکن آباد شیراز، این اوصاف را دارا هستند. بعد از این ها، آب چشمه است که ویژگی‌های بالا را داشته باشد و بالای آن مکشوف باشد و آفتاب بر آن بتابد و باد بر آن بورزد تا بخار‌ها و دخان‌های موجود در آن به تحلیل رود. آب چاه و قنات مطلوب نیست، مگر این که چاه وسیع و عمیق و پر آب پاشد و از آن آب بسیار بکشند تا آب در آن محتبس نشود. بهترین آب قنات، قناتی است که سرچشمه آن بلند باشد و ویژگی‌های آب نهر‌ها و چشمه‌ها را داشته باشد که ذکر گردید.

آب جوش

آب جوش بسیار گرم (به طوری که دهان را نسوزاند) از بین برنده بادهاست و جهت مالیخولیا، سردرد سرد، جوش‌های حلق، زخم‌های سینه و ریه، اغتسال معده و رفع تشنگی بلغمی و سوداوی (نوعی تشنگی کاذب که فرد هر چه آب می‌خورد، سیر نمی‌شود) و پاک کردن معده و تسکین درد و خارش بدن مفید است.

آب یخ و سرد

آب یخ و آب تگری و برف، برای افراد جوان گرم مزاج قوی البنیه که مزاج دموی و عضلات درشت دارند، مفید است و برای دیگر افراد بسیار مضر است. یکی از مضرترین موادی که در سبد غذایی ما در این نیم قرن اخیر به برکت یخچال‌ها و فریزر‌ها آمده است. آب سرد و یخ و مواد شبیه آن مانند بستنی و... است.

آب بسیار سرد (مانند آب یخ و برف و یا آبی که در آن یخ انداخته باشند) بسیار مضر است؛ آب سرد و یخ عموما خاموش کننده حرارت غریزی و ضعیف کننده عصب هاست (سکته، فلج، آماس، لقوه و پارکینسون از سردی عصب است) و باعث سردرد سرد، گرفتگی عروق و سنگ کلیه و کیسه صفرا، ضعف مغز، سینه، معده، روده، بیماری‌های صعب العلاج کبدی، قولنج، ضعف میل جنسی و باعث سستی، استرخاء، رعشه (لرزش)، تحریک خلط گلو، نزلات (که ام الامراض است)، درد هنگام زایمان، سرفه، ورم لوزه‌ها و امثال این هاست، خصوصا زیاده روی در خوردن آن و بی وقت خوردن.

درباره آب یخ و سرد گفته اند که جوان را پیر می‌کند و پیر را می‌کشد و اگر ضربه خود را در جوانی به تو نزند، در پیری حتما ضربه خود را به تو خواهد زد. علت این امر آن است که با خاموش کردن حرارت غریزی باعث کاهش عمر می‌شود. به همین علت نوشیدن آب بسیار سرد برای همه مضر و بسیار بد است. حتی برای گرم مزاجان بهترین آب، آب خنکی است که با یخ در تماس نباشد و خیلی سرد نشده باشد. آب سرد معتدل در صورتی که با تماس مستقیم یخ سرد نشده باشد، موافق‌ترین آب و بهترین آب برای افراد سالم است.

منبع: بهداشت نیوز