هر زنی تعریف خود را از یک عروسی بی عیب و نقص دارد. بعضی زن ها دوست دارند عروسی آرام و بی سر و صدایی داشته باشند، اما بعضی هم هستند که دلشان می خواهد عروسی شان را در تالاری بزرگ با صدها مهمان برگزار کنند. با این حال، همه در این مورد اتفاق نظر دارند که ازدواج باید تنها با رضایت و علاقه ی هر دو نفر صورت گیرد. اما در گذشته ممکن بود عروس و داماد تا قبل از عقد یکدیگر را ندیده باشند یا عروس دسته گل نداشته باشد.

بیشتربخوانید

• سناریوی تمام نشدنی اضمحلال اخلاقی در غرب؛ اینبار ازدواج با محارم!

۱- وسط خیابان ازدواج می کردند

در دوران قرون وسطی، برای ازدواج نیازی به شاهد نبود و یک بله گفتن کفایت می کرد. اهمیتی هم نداشت که کجا انجام شود، به همین دلیل هر کسی می توانست وسط خیابان همسر کس دیگری شود.

بعدها برای اثبات ازدواج افراد عادی، اشخاصی برای ثبت ازدواج ها به کار گرفته شدند.

۲- سفید رنگ عزاداری بود

تا قبل از قرن نوزدهم، زنان در روز عروسی شان جدیدترین و جذاب ترین لباس خود را به تن می کردند که اغلب هم رنگی تند داشت چون سفید نه تنها رنگی نامناسب برای عروسی تلقی می شد، بلکه آن را رنگ عزاداری می دانستند. به همین دلیل لباس عروس ها بیشتر سبز (نماد جوانی) و آبی (نماد پاکی) بودند.

۳- دسته گل عروس از ریحان و سیر بود

در دوران قرون وسطی، دسته گل عروس از سیر و ریحان درست می شد و حتماً هم باید اینگونه می بود. عروس ها از این ترکیب برای پنهان کردن بوی بدن های حمام نکرده ی خود استفاده می کردند.

۴- عروس و داماد کیک نمی خوردند

در مراسم های عروسی، خوراکی ها برای مهمان ها بودند. در روم باستان، بالای سر عروس نان گندم یا جو می شکستند. در دوران قرون وسطی در انگلیس، نوعی نان درست می کردند و آن ها را تا جایی که می شد  روی هم جلوی عروس و داماد می چیدند. اگر عروس و داماد می توانستند روی پشته ی نان ها یکدیگر را ببوسند، یعنی از زندگی مشترک موفقی برخوردار می شدند. شیرینی های پای با چیزی شبیه به خامه ی کیک، تازه در قرن شانزدهم ظهور یافتند، زمانی که شکر مقرون به صرفه تر شد.

۵- هیچ کس شنبه ها ازدواج نمی کرد

۶- جهاز عروس جذاب ترش می کرد

جهاز قرن ها جزء جدایی ناپذیر مراسم عروسی در بسیاری از فرهنگ ها بود و هنوز هم در برخی نقاط دنیا یک سنت است. جهاز عروس او را در چشم دیگران جذاب تر می کرد.

۷- عروس ها به خود طلسم می بستند

طبق سنتی قدیمی در انگلیس، عروس در مراسم ازدواجش باید ۴ چیز به همراه داشته باشد: «یک چیز قدیمی، یک چیز جدید، یک چیز قرضی و یک چیز آبی.» این سنت در دوران قدیم به وجود آمد و اعتقاد بر این بود که این ۴ چیز شیطان را از عروس دور نگه می دارند. یک چیز آبی بند جوراب بود، یک چیز قرضی وسیله ای از یک زن فرزند دار بود، یک چیز قدیمی وسیله ای بود که به ارث رسیده و با گذشته ی عروس مرتبط بود، و یک چیز جدید هم از طرف خانواده ی داماد به عروس داده می شد که نماد یک خانواده ی جدید بود. البته خرافات زیاد دیگری هم وجود داشت.

۸- داماد تا قبل از عقد، عروس را نمی دید

هنوز هم این خرافه وجود دارد که دیدن عروس در لباس عروسی اش پیش از برگزار مراسم عروسی، بدشگون است. این خرافه اولین بار به این خاطر به وجود آمد که عروس و داماد تا قبل از عقد نمی توانستند یکدیگر را ببینند و مراسم عروسی آن ها توسط والدین شان برگزار می شد.

۹- خانواده ی عروس هزینه ی مراسم را می داد

در گذشته مردم برگزاری مراسم عروسی و پرداخت هزینه های آن را وظیفه ی خانواده ی عروس می دانستند. خانواده ی عروس هزینه ی کارت های دعوت، تزئینات، غذاها و نوشیدنی ها و همینطور لباس های عروس و هر آنچه که پس از عروسی به تن می کرد را می پرداختند. هزینه ی دسته گل عروس، حلقه های ازدواج، کشیش، هدیه برای عروس و ماه عسل هم برعهده ی خانواده ی داماد بود.

۱۰- تور عروس جلوی فرارش را می گرفت

در گذشته مردم معتقد بودند تور، عروس را شبیه به شعله ی شمع می کند و ارواح خبیثه را از او دور نگه می دارد.

علاوه بر آن، بسیاری از ازدواج ها با انگیزه های مالی صورت می گرفتند، به همین دلیل تور و دنباله ی بلند برای لباس عروس هایی که قرار بود با مردان مسن ازدواج کنند، ضروری بود. تور و دنباله جلوی فرار عروس را می گرفتند چون حرکت با آن ها دشوار بود.

انتشار این مطلب دلیل بر تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت سرگرمی از روزیاتو  بازنشر شده است.

منبع: روزیاتو