زیبایی اسب‌ها یکی از مواردی است که افراد در مورد آن اختلاف نظر دارند. آنچه که برخی آن را زیبا می‌دانند ممکن است برای برخی عادی به نظر برسد. اما همین شکل ظاهری و زیبایی اسب یکی از ویژگیهای این حیوان برای قیمت گذاری و تمایز در شناسایی آن هاست.

اسب های عربی

زادگاه  اسب عربی صحرای شبه جزیره عربستان است. قرن ها است که تولید مثل این نژاد با دقت و توجه ویژه ای انجام شده است و این نژاد، خالص ترین نژاد اسب است. صاحبان اسب های عرب مادیان های ارزشمند جنگی خود را در خیمه نگهداری می کردند تا دزدیده نشوند و تنها آن اسبی تولید مثل می کرد که صاحبش از خلق و خویش رضایت داشت.

اسب های عرب از اسب های کوتاه قد به شمار می روند و بدن جمع و جوری دارند. این چهارپایان ران های قوی با فاصله ی کمی از کتفشان دارند. اعضای بدن متناسب، استحکام استخوان، چشم و مجرای تنفسی درشت، گردنی قوس دار و پوزه کوچک از ویژگی های ظاهری این نژاد دست نخورده است. 

اسب های طلایی آخال تکه

خواستگاه اسب های آخال به روستای میان کویری به نام آخال در ترکمنستان بازمی گردد.

آن چه آخال را با تمام اسب ها در سراسر جهان متمایز می کند درخشش مبهوت کننده رنگ آن است. گویی دست طبیعت قلمش را به درخشش خورشید و ستارگان آغشته کرده و بر بدن چابک، سبک، باریک و لاغر این اسب کشیده است.  تفاوتی ندارد این اسب سیاه باشد یا سفید یا ...در هر صورت ترکیب تناسب بدن و انعکاس رنگ متالیکی آن در کنار برق چشم های درشت این حیوان نجیب زیباترین اسبی که بر بوم طبیعت نقش بسته را خلق کرده است.

اما زیبایی تنها نقطه تمایز آخال  نیست. این نژاد مقاومت فوقالعاده ای در برابر حرارت دارد و قرن ها پیش امتحان خود را در صحرای و جنگ های ترکمنستان پس داده است. این اسب تاندون و مفاصلی قوی و مناسب برای جهش و سم های نرمی دارند که آن ها را برای تاخت و تاز در صحرا مناسب کرده است. آخال اسبی است که هرچه بیشتر بدود اشتیاقش برای تاختن بیشتر می شود، هرچند خستگی ناپذیری این نژاد امتیاز محسوب می شود اما ممکن است کنترل کردنش برای سوار به یک چالش تبدیل شود.

بیشتر بخوانید

• سوارکاری آماده حضور در رقابت‌های آسیایی می‌شود

اسب‌ های فریزین

این نژاد یکی از قدیمی ترین ژادهای اسب بومی اروپایی است که برای جنگ ها نیز استفاده می شد. زمانی که هلندی ها کنترل قسمتی از آمریکا (نیویورک) را به دست گرفتند ، این اسب ها را به آن جا وارد کردند. این نژاد از اسب در مسابقات سوارکاری نیز مورد استفاده قرار میگرفت.

فریزین ها اسب هایی بلند قد با استخوان بندی درشت و معمولا سیاه رنگ هستند. بدن ایننژاد عضلات ورزیده، سر بلند، گوش کوتاه و یال و دم ضخیم دارند.

اسب سیاه فردریک کبیر که به نام حاکم قرن هجدهم پروس نامگذاری شده است، متعلق به سلسله فریزین است.

بسیاری از دوستداران اسب مشتاق هستند که مادیان‌های خود را از این اسب نر واکسینه کنند تا خلوص خصوصیات نژاد فریزین را حفظ کنند. این اسب دارای پوششی مشکی، مو‌های ابریشمی ضخیم، بدنی هماهنگ و جثه بزرگ است.

اسب های بارب

در مورد منشا این نژاد میان افراد اختلاف وجود دارد. برخی معتقدند این اسب‌ها از قرن ۸ در قسمت‌های شمالی آفریقا وجود داشتند. در مورد اجداد این حیوانات نیز اختلاف نظر وجود دارد. افرادی عقیده دارند اجداد این نژاد با اسب عرب یکی است و به تصور بعضی اسب عرب از سلف بارب‌ها هستند این یعنی قدمت بارب‌ها بیش از اسب‌های عرب است.  

این نژاد نیم رخ مستقیم با گردنی قوس دار و شانه هایی صاف دارد. پاهای این اسب نازک و سم هایش کوچک و گرد است. این چهارپایان مقام حرکات چابکی دارند و می توانند با منابع غذایی محدود مسافت زیادی را طی کنند. 

اسب‌ های اندلسی 

خواستگاه این اسب جنوب اسپانیا در نزدیکی افریقای شمالی است. ظاهر این حیوان که از قرن بیستم به عنوان نژاد خاص شناخته شده، در طول قرن ها بدون تغییر باقی مانده است. احتمال می رود این گونه از اسب ها با نژاد بارب آمیزش های زیادی را انجام داده باشد. 

اندلسی  های شجاع یورتمه، چهار نعل، تاخت و گام محکمی دارند اما با این وجود کاملا مطیع و در اختیار سوارشان هستند. از آمیزش این اسب ها با نژاد تروبرد اسب های پونی چوگان متولد شدند. 

اسب‌ های آپالوسا

این نژاد به اسب سرخپوستی نیزمعروف است زیرا اولین بار در دامن سرخپوستان ایداهو در شمال شرقی مورگان و جنوب واشنگتن  پرورش یافته است. به عقیده عده ای نژاد اساسی این اسب اسپانیایی است.  پس از قتل عام سرخپوستان به دست ارتش سواره نظام آمریکا در مونتانا این نژاد تقریبا از بین رفت اما به لطف گروهی از حامیان اسب در مسکو مرکزی برای ثبت این نژاد اسب  و حفظ آن تاسیس شد. 

خال های پراکنده روی بدن قدرتمند این اسب ها، منحصر به فرد ترین ویژگی آن ها است. بسیاری از اسب‌های آپالوسا یال و دم کم پشتی دارند. سینه پهن و کمر کوتاه نیز از دیگر خصوصیت های این حیوان خاص و زیبا است. 

اسب های مورگان

مورگان از اولین نژادهایی بود که در ایالات متحده پرورش یافت. این حیوان خوش مشرب علاقه زیادی به راضی کردن انسان دارد و مشارکت جویی و سازگاری یکی دیگر از خصلت های اوست.

بدن مورگان ها جم و جور است و ساختار عضله ای دارد. سر کوتاه، پیشانی پهن، چشمان گیرا، سر و دم رو به بالا و یال و دم پرپشت از ویژگی های ظاهری این اسب خوش اخلاق است که نسبت به سایر اسب ها قد کوتاه تری دارد. 

اسب‌ های پینتو

نژاد این اسب به اسپانیا باز می گردد، این نژاد توسط گردشگران اسپانیایی به آمریکا معرفی شد. پینتو یک نژاد رنگ است یعنی می تواند در اسب ها با نژاد های مختلف ظاهر شود.

پینتو بر اساس رنگ  به دو گروه تسیم می شود. اگر رنگ قسمت تیره این اسب سیاه باشد به آن، اسب دو رنگ می گویند و در غیر این صورت به این حیوانات اسب ابلق می گویند. 

این اسب چهارنوع شناخته شده در جهان دارد که به صورت حرفه ای به یکی از فعالیت های سوارکاری، تولید مثل، شکار و مسابقه اختصاص داده می شود.  این حیوانات بر اساس قد و قواره شان نیز تقسیم بندی شده و در یکی از گروه های اسب، پونی و اسب های مینیاتوری قرار می گیرند.