آیت‌الله حاج شیخ محمد کوهستانی عارف، فقیه و از علمای برجسته مازندران سال ۱۲۶۷ هجری شمسی در روستای کوهستان بهشهر متولد شد پدرش از عالمان برجسته زمان خویش به حساب می‌آمد و نام این کودک را «محمد» گذاشت تا به برکت نام پیامبراکرم صلی الله علیه و آله، منشأ حرکت‌های حیات بخش در جامعه شود.

حاج شیخ محمد کوهستانی در سایه حمایت‌ها و هدایت‌های پدرش حاج شیخ محمدمهدی کوهستانی و دامان پر مهر مادری با ایمان و با کفایت، بانو فاطمه کوهستانی، رشد یافت و در نوجوانی وارد حوزه علمیه شهرستان بهشهر شد و تحصیلات مقدماتی خویش را در همین حوزه گذراند.

او سپس برای ادامه تحصیل مدتی را به حوزه‌های علمیه ساری، بابل و مشهد رفت و پس از اقامت طولانی در جوار حضرت امام رضا علیه السلام، سال ۱۳۴۰ قمری، رهسپار حوزه بزرگ نجف اشرف شد و از محضر علمی حضرت آیت اللّه العظمی میرزا حسین نائینی و آیت اللّه العظمی سیدابوالحسن اصفهانی و ضیاءالدین عراقی علوم دینی را فرا گرفت.

پس از نزدیک به نُه سال اقامت در نجف اشرف و دست یابی به مراتب بالای علمی در سال ۱۳۴۸ قمری از نجف به ایران بازگشت و در حالیکه وعظ و خطابه ممنوع بود در روستای خود مدرسه علمیه امام جعفر صادق (ع) را راه اندازی کرد.

از شاگردان وی می‌توان به شهید هاشمی‌نژاد، شیخ ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی، شیخ حسین محمدی لائینی هزار جریبی و محمد فاضل استرآبادی اشاره کرد.

یکی از ویژگی‌های برجسته مرحوم آیت اللّه کوهستانی، کمالات معنوی و کرامات عرفانی ایشان بود که بر اثر عمل به دستورات الهی و زهد و پارسایی به درجه‌ای از ایمان و قدرت معنوی رسید که کمالات معنوی اش بر همه آشکار شد و کرامات بسیاری از ایشان نقل شده که ماجرا‌های آن، هنوز هم در میان ارادتمندانش بر سر زبان هاست.

این عارف بزرگ ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۱ درگذشت و پیکرش در حرم علی بن موسی الرضا در رواق دارالسّیاده به خاک سپرده شد.