ماه به‌طور خاص در مسیر تبدیل شدن به یک معدن طلای مفهومی است، با فراوانی عناصر کمیاب زمینی که می‌تواند برای ایجاد بسیاری از فناوری‌های تجدیدپذیر استفاده شود. ۹۵ درصد از عناصر کمیاب زمین در چین یافت می‌شوند البته ذخایر عمده دیگری نیز در سراسر سیاره زمین پراکنده هستند.

محققان می‌گویند که خاک ماه دارای ترکیبات فعالی است که می‌تواند دی اکسید کربن را به اکسیژن و سوخت تبدیل کند و احتمالا می‌تواند ماموریت‌های فضایی آینده در ماه را بسیار آسان‌تر کند.

دانشمندان با نگاهی به نمونه‌ای که توسط فضاپیمای چانگ‌ای ۵ (Chang'e ۵) به زمین آورده شد، دریافتند خاک ماه دارای مواد غنی از آهن و تیتانیوم است که می‌تواند به‌عنوان یک کاتالیزور برای تولید محصولات مورد نظر مانند اکسیژن با استفاده از نور خورشید و دی اکسید کربن عمل کند.

این گروه تنها با استفاده از نور خورشید، می‌تواند آب، اکسیژن و سوخت در ماه ایجاد کند همچنین به دنبال استراتژی «فتوسنتز فرازمینی» بودند. اساسا، این سیستم از خاک ماه برای الکترولیز آب استخراج شده از ماه و تنفس فضانوردان به اکسیژن و هیدروژن با انرژی خورشید استفاده می‌کند.

دی اکسید کربن بازدم شده توسط ساکنان ماه نیز طی فرآیند تبدیل به هیدروژن که توسط خاک ماه کاتالیز می‌شود، جمع‌آوری و با هیدروژن حاصل از الکترولیز آب ترکیب می‌شود. از طریق این فرآیند، هیدروکربن‌هایی مانند متان تولید می‌شود. متان معمولا می‌تواند به عنوان سوخت استفاده شود.

تنها انرژی خارجی مورد استفاده نور خورشید است که آب، اکسیژن و سوخت تولید می‌کند. دانشمندان بر این باورند که با آزمایش‌های بیشتر در خود فضا، این روش می‌تواند به‌طور بالقوه از حیات در یک قمر پشتیبانی کند.