یک مطالعه علمی اخیر سعی در تعیین علل پدیده "خمیازه کشیدن" در موجودات زنده از جمله انسان کرده و نشان داد که ممکن است "یک سیگنال اجتماعی از یک فرد به اطرافیانش باشد که به آن‌ها هشدار می‌دهد که از حد معمول هوشیاری کمتری دارد.»

این مطالعه تعدادی از فرضیه‌ها و احتمالات مربوط به علل و انگیزه‌های خمیازه را مورد بحث قرار داد که از جمله ممکن است به منظور "تجدید تامین اکسیژن، خنک کردن مغز یا حتی سفت کردن ریه‌ها باشد".

مطالعه جدید نتیجه گرفته است که "خمیازه کشیدن در موجودات به عنوان یک سیگنال اجتماعی برای هشدار دادن به دیگران است که ما کمتر هوشیار هستیم، و بنابراین آن‌ها باید در برابر خطر شکارچیان هوشیارتر باشند. "

این مطالعه همچنین نشان داده است که بین مدت خمیازه و اندازه مغز رابطه مثبت وجود دارد، به این معنی که هر چه اندازه مغز بیشتر باشد، خمیازه کشیدن بیشتر است.

این مطالعه توسط پروفسور اندرو سی گالوپ، محقق علوم رفتاری در موسسه پلی تکنیک دانشگاه ایالتی نیویورک انجام شد و در مجله "رفتار حیوانات" که متخصص در مطالعه حیوانات و متعلقات آن‌ها است، منتشر شد.

گالوپ در مقاله خود می‌گوید: "خمیازه یک سازگاری عصبی فیزیولوژیکی در میان مهره داران است و به نظر می‌رسد یافتن این الگوی عمل در دیگران از نظر بیولوژیکی در میان گونه‌های اجتماعی مهم است. "

او افزود: "این به عنوان سیگنالی عمل می‌کند که هوشیاری فردی را افزایش و هماهنگی حرکتی را از طریق سرایت به دیگران افزایش می‌دهد. "

دانشمندان می‌گویند خمیازه کشیدن ویژگی مشترک بسیاری از انواع حیوانات و موجودات است، اما تا همین اواخر اطلاعات کمی در مورد عملکرد واقعی خمیازه وجود داشت.

مطالعات اخیر این ایده را معرفی کرده اند که خمیازه یک نوع نشانه اجتماعی و هشداری است که آن‌ها کمتر هوشیار هستند.

گالوپ در مقاله‌اش می‌گوید خمیازه کشیدن می‌تواند خود به خود یا مسری باشد، اولی ظاهراً از ناکجاآباد سرچشمه می‌گیرد، در حالی که دومی از دیدن خمیازه شخص دیگری ناشی می‌شود.

پروفسور گالوپ اضافه کرد: "شواهد نشان می‌دهد که خمیازه در ابتدا به عنوان یک رویداد خود به خود و در نتیجه ماهیتی فیزیولوژیکی به وجود آمده است. "

سال گذشته، محققان دانشگاه اوترخت پس از جمع آوری اطلاعات بیش از ۱۲۵۰ مورد خمیازه از بیش از ۱۰۰ گونه پستاندار و پرنده با بازدید از باغ وحش‌ها و استفاده از دوربین، گفتند خمیازه به خنک شدن مغز کمک می‌کند، ولی تاثیر بر رساندن اکسیژن به خون ندارد. مطالعات دیگر روی انسان‌ها، پستانداران غیرانسان، موش‌ها و پرندگان نشان داده است که فرکانس خمیازه را می‌توان به طور قابل اعتمادی با تغییرات دمای محیط دستکاری و این استدلال را تأیید می‌کند.

منبع: دیلی میل