مطالعه جدید که در مجله "بیماری‌های عفونی لنست" به چاپ رسیده به بررسی هفت بیمار پرداخته است که در بازه سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ تحت درمان برای این ویروس قرار داشتند.

بر اساس این مطالعه، آبله میمون در گلو و نمونه خون این بیماران وجود داشت. پنج نفر از بیماران بررسی‌شده به دلیل طولانی شدن بازه مثبت بودن جواب آزمایش پی‌سی‌آر، بیش از سه هفته (تا ۳۹ روز) در قرنطینه بودند.

دیوید پورتر از نویسندگان این گزارش گفت: موارد تحت بررسی ما، بر اثر تماس بسیار نزدیک بین کودکان و والدین بوده که در خانه مبتلا شده بودند و با هم تماس مستقیم داشتند، نه تماس در حد ضروری و با فاصله. در حال حاضر، هیچ داروی مجوزداری برای درمان آبله میمونی در انسان وجود ندارد و تنها دارو‌های موجود که در این مطالعه مشخص شدند، "برین‌سیدوفوویر" (Brincidofovir) و "تکوویریمات‌" (Tecovirimat) هستند که در ایالات متحده برای درمان آبله در صورت بروز حمله بیوتروریستی مجوز دارند.

سه تن از بیماران بررسی‌شده داروی ضدویروس برین‌سیدوفوویر مصرف کردند که اثرگذار نبود و یک بیمار دو هفته تحت درمان با تکوویریمات قرار گرفت که دوره ابتلای او کوتاه‌تر و از علائمش کاسته شد.

به نوشته روزنامه ایندیپندنت، با این حال متخصصان میگویند که در مطالعه آن‌ها، فقط یک نمونه کوچک بررسی شده و در مورد این دارو‌های ضدویروسی تحقیقات بیشتری نیاز است.

گزارش‌ها حاکیست در خارج از ۱۱ کشور آفریقایی که این بیماری در آن‌ها بومی است، اکثر موارد تاییدشده در سه کشور اروپایی شامل انگلیس، اسپانیا و پرتغال بوده‌اند و بنابر آخرین داده‌ها، ابتلای ۲۱۹ مورد به آبله میمونی در سراسر جهان تایید شده است.