یکی از محور‌های تلاش‌های تحقیقاتی نوعی سلول ایمنی به نام میکروگلیا است. اختلال عملکرد این دندانه‌های کلیدی در سیستم عصبی مرکزی باعث شده است که جستجو‌های گسترده‌ای برای دارو‌هایی انجام شود که می‌توانند فعالیت آن‌ها را تغییر دهند.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ممکن است در حال حاضر یکی از این دارو‌ها را در اختیار داشته باشیم، با یک داروی موجود که اثرات درمانی قابل توجهی بر روی آن‌ها دارد.

میکروگلیا کلید توانایی بدن در پاکسازی عوامل مضر مانند پاتوژن‌ها یا سلول‌های سرطانی است و خود را در مرکز بسیاری از تلاش‌های تحقیقاتی با هدف محدود کردن بیماری‌های مزمن عصبی می‌بیند.

این مطلب از شواهد رو به رشدی ناشی می‌شود که عفونت‌های سیستم عصبی مرکزی را به اختلالاتی از آلزایمر گرفته تا پارکینسون و ام‌اس مرتبط می‌کند، و مطالعات همچنان نشان می‌دهد که چگونه درک رفتار میکروگلیا می‌تواند به درمان‌های نسل بعدی برای چنین بیماری‌هایی منجر شود.

این تحقیق شامل این مورد است که چگونه میکروگلیا‌هایی که پروتئین‌های کلیدی ندارند می‌توانند آلزایمر و ام‌اس را تحریک کنند، چگونه میکروگلیا می‌تواند نورون‌های آسیب‌دیده را درمان کند تا از تشنج در پارکینسون جلوگیری کند و چگونه نقش میکروگلیا در بیماری ممکن است توسط باکتری‌های روده ما واسطه شود.

پتانسیل درمان‌های جدید که فعالیت میکروگلیا را تغییر می‌دهند بسیار زیاد است، اما دانشمندان مؤسسه کارولینسکا سوئد از روش‌های غربالگری مدرن استفاده کردند تا مطمئن شوند که احتمال‌های موجود نادیده گرفته نمی‌شوند.

کیینگ ژو، نویسنده اول گفت: داده‌کاوی پایگاه‌های داده دسترسی باز رویکردی است که هم از نظر زمانی و هم از نظر اقتصادی کارآمد است، و امروزه داده‌های زیادی در دسترس است. ما توانستیم چهار ترکیب را با ویژگی‌هایی که می‌خواستیم شناسایی کردیم، و یکی از آن‌ها برای تحقیقات ادامه‌دار ما امیدوارکننده بود و در نهایت اثر درمانی قابل‌توجهی را در مدل تجربی ما از MS نشان داد.

ترکیب مورد بحث یک مهارکننده ژن توپوایزومراز ۱ (TOP۱) است و توپوتکان آنالوگ آن (TPT) یک درمان تایید شده توسط FDA برای سرطان ریه سلول کوچک است.

این تیم ابتدا نشان داد که TOP۱ در بافت‌های ملتهب بیماران ام‌اس و در مدل‌های موش به شدت بیان می‌شود. سپس دانشمندان یک سیستم دارورسانی جدید متشکل از اوریگامی DNA MyloGami پوشیده شده با پلی ساکارید‌های طبیعی ساختند که می‌تواند با TPT Topogami بارگذاری شود تا به طور خاص میکروگلیا را مورد هدف قرار دهد. این سیستم در کشت‌های داخل آزمایشگاهی و همچنین در آزمایش‌های خارج آزمایشگاهی بر روی مدل‌های موش MS نشان داده شد، جایی که به طور قابل‌توجهی پاسخ التهابی در میکروگلیا را سرکوب کرد و پیشرفت بیماری را کاهش داد.

پروفسور باب هریس، نویسنده این مطالعه، می‌گوید: «صنعت بیوتکنولوژی به پتانسیل استراتژی‌های هدف‌گیری میکروگلیا پی برده است و حداقل ۲۰ شرکت جدید در سال‌های اخیر شروع به کار کرده‌اند. تایید شده است، استفاده از دارو‌های تجویز شده موجود می‌تواند این زمان را به نصف کاهش دهد.

این تحقیق در مجله EMBO Reports منتشر شده است.