با عملکرد و تحقیقات دانشمندان، انگشت سه مفصلی پس از بریده شدن پوست در محیط کشت سلولی بهبود مییابد.
درباره پوستهای مصنوعی طراحیشده برای دستهای روباتیک زیاد شنیدهایم که به دستگاهها ویژگیهای انسانمانندتری میدهد. دانشمندان ژاپنی با پوشاندن انگشت روباتیک در پوست خود ترمیم شونده ساخته شده از سلولهای زنده انسان، یک قدم فراتر رفته اند.
تیمی در دانشگاه توکیو به سرپرستی پروفسور شوجی تاکوچی، کار خود را با ساخت یک انگشت روباتیک با موتور مفصلی آغاز کردند که مانند همتای انسانی خود قادر به خم شدن و راست شدن است. سپس آن انگشت در یک استوانه پر از محلولی متشکل از کلاژن و سلولهای فیبروبلاست پوست انسان فرو رفت - اینها اجزای اصلی بافتهای همبند پوست ما هستند.
به دلیل خواص طبیعی آن، این محلول منقبض شد و با خطوط انگشت مطابقت پیدا کرد و یک پوشش هیدروژل بدون درز را تشکیل داد. سپس، دانشمندان لایهای از سلولهای کراتینوسیت اپیدرم انسانی را اضافه کردند که ۹۰ درصد اپیدرم ما (خارجیترین لایه پوست) را تشکیل میدهد. اینها یک سد نگهدارنده رطوبت/مقاوم در برابر آب در بالای ژل ایجاد کردند و به انگشت، بافت طبیعی تری دادند.
هنگامی که دستگاه رباتیک متعاقباً آزمایش شد، مشخص شد که پوست آنقدر قوی و قابل ارتجاع است که میتواند همراه با انگشت خم شده و کشیده شود، بدون اینکه بشکند. علاوه بر این، هنگامی که پوست بریده شد و سپس با یک باند کلاژن پوشانده شد، آن باند به تدریج به پوست اطراف تبدیل شد و در نتیجه زخم بهبود یافت.
همانطور که گفته شد، پوست مهندسی شده هنوز بسیار ضعیفتر از پوست طبیعی انسان است و برای زنده ماندن باید دائماً مواد مغذی تامین شود.
دانشمندان قصد دارند این کاستیها را برطرف کنند و ویژگیهایی مانند ناخنها، غدد عرق، فولیکولهای مو و حتی نورونهای حسی را اضافه کنند که حس لامسه را ایجاد میکند.
امید است که در نهایت بتوان از پوست برای ساختن روباتهای انساننما برای انسانها واقعیتر و مرتبطتر استفاده کرد. این فناوری همچنین برای انجام کارهایی که نیاز به لمس ملایم و در عین حال انعطاف پذیر دارند و انجام این تحقیقات پوستی باید بدون اتکا به آزمایش حیوانی ایده آل و روی انسان باشد.
تاکوشی گفت: ما از اینکه بافت پوست چقدر با سطح ربات مطابقت دارد شگفت زده شده ایم. اما این کار تنها اولین گام به سمت ایجاد رباتهایی است که با پوست زنده پوشیده شده اند.
من فکر میکنم پوست زنده راه حل نهایی برای ارائه به روبات است. نگاه و لمس موجودات زنده، زیرا دقیقاً همان مادهای است که بدن حیوانات را میپوشاند.
مقالهای درباره این پروژه اخیراً در مجله متر (Matter) منتشر شده است.
منبع: سایت نیواطلس