در رساله حقوق امام سجاد (ع)، در خصوص حق مادر بر فرزند نوشته شده است: «اما حق مادر بر تو آن است که بدانی او حمل کرده است تو را نُه ماه طوری که هیچ‌کس حاضر نیست این چنین دیگری را حمل کند و به تو شیره جانش را خورانده است قسمی که هیچ‌کس دیگر حاضر نیست این‌کار را انجام دهد و با تمام وجود؛ با گوشش؛ چشمش؛ دستش؛ پایش؛ مویش؛ پوست بدنش و جمیع اعضا و جوارحش تو را حمایت و مواظبت نموده است و این کار را از روی شوق و عشق انجام داده و رنج و درد و غم و گرفتاری دوران بارداری را به خاطر تو تحمل نموده است تا وقتی که خدای متعال تو را از عالم رَحِم به عالم خارج انتقال داد. پس، این مادر بود که حاضر بود گرسنه بماند و تو سیر باشی؛ برهنه بماند و تو لباس داشته باشی؛ تشنه بماند و تو سیراب باشی؛ در آفتاب بنشیند تا تو در سایه او آرام استراحت کنی؛ ناراحتی را تحمل کند تا تو در نعمت و آسایش به زندگی ادامه دهی و رشد نمایی و در اثر نوازش او به خواب راحت و استراحت لذیذ دست یابی. شکم او خانه‌ی تو و آغوش او گهواره تو و سینه او سیراب کننده تو و خود او حافظ و نگهدارنده تو بود؛ سردی و گرمی دنیا را تحمل می‌کرد؛ تا تو در آسایش و ناز و نعمت زندگی کنی. پس شکرگزار مادر باش به اندازه‌ای که برای تو زحمت کشیده است؛ و نمی‌توانی از او قدر دانی نمایی مگر به عنایت و توفیق خداوند متعال.»