شبکه‌های خونی در طول زمان تطبیق می‌یابند و از این طریق نوعی حافظه را تشکیل می‌دهند. این یافته کلیدی مطالعه جدید محققان موسسه ماکس پلانک برای پویایی و خودسازمانی در گوتینگن و دانشگاه فنی مونیخ است.آن‌ها نشان می‌دهند که ساختار شبکه عروق خونی پویا است و می‌تواند با عوامل خارجی سازگار شود.

به طور خاص، دانشمندان دریافتند که اتصالات به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند، بیشتر ضعیف می‌شوند تا زمانی که در نهایت ناپدید شوند.سیستم عروقی در بدن ما جریان ثابتی از مواد مغذی، هورمون‌ها و سایر منابع را فراهم می‌کند، بنابراین انتقال کارآمد را تضمین می‌کند.

محققین کومال باتاچاریا، دیوید زویکر و کارن علیم بررسی کردند که چگونه چنین شبکه‌ای می‌تواند در طول زمان خود را تطبیق داده و تغییر دهد.

آن‌ها با استفاده از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری، شبکه را مدل‌سازی کردند و قوانین سازگاری را برای اتصالات آن شناسایی کردند.

کارن علیم نویسنده مسئول این مطالعه گفت: ما دریافتیم قدرت یک اتصال در یک شبکه به جریان محلی بستگی دارد. این بدان معنی است که پیوند‌هایی با جریان پایین زیر یک آستانه مشخص، بیشتر از بین می‌روند تا زمانی که در نهایت ناپدید شوند.

از آنجایی که مقدار مواد بیولوژیکی برای ساخت سیستم عروقی محدود است و باید به شیوه‌ای کارآمد استفاده شود، این مکانیسم روشی جالب برای ساده کردن سیستم عروقی ارائه می‌دهد.تغییرات در شبکه پایدار است هنگامی که یک اتصال به دلیل نرخ جریان کم بسیار ضعیف شده است، بازیابی آن اتصال بسیار دشوار است.

یک مثال معمول برای این انسداد یک رگ خونی است که در موارد بد حتی ممکن است منجر به سکته شود. در طول سکته، برخی از رگ‌های خونی در ناحیه خاصی از مغز به دلیل انسداد جریان خون بسیار ضعیف می‌شوند.

ما دریافتیم که در چنین حالتی، سازگاری‌ها در شبکه دائمی هستند و پس از رفع مانع حفظ می‌شوند. می‌توان گفت که شبکه ترجیح می‌دهد به جای رشد مجدد اتصالات ضعیف‌تر، جریان را از طریق اتصالات قوی‌تر موجود تغییر مسیر دهد.

کومال باتاچاریا، نویسنده اصلی این مطالعه توضیح می‌دهد که جریان باید برعکس باشد. با این درک جدید از حافظه شبکه خونی، محققان اکنون می‌توانند توضیح دهند که جریان خون حتی پس از برداشتن موفقیت آمیز لخته به طور دائمی تغییر می‌کند. این قابلیت حافظه شبکه‌ها را می‌توان در سایر سیستم‌های زنده نیز یافت.

منبع: سایت مدیکال نیوز