نتایج امیدوارکننده‌ای از یک آزمایش انسانی فاز ۱ منتشر شده است که یک درمان جدید آنتی‌بادی طراحی شده برای جلوگیری از عفونت مالاریا را آزمایش می‌کند.

تقریباً همه داوطلبان پس از قرار گرفتن عمدی در معرض مالاریا از عفونت محافظت شدند، که نشان می‌دهد این درمان منحصر به فرد می‌تواند به ابزاری حیاتی در مبارزه با این بیماری کشنده تبدیل شود.

برخلاف واکسن‌ها، که به آموزش سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا آنتی‌بادی‌های خود را علیه یک پاتوژن هدفمند تولید کند، آنتی‌بادی‌های مونوکلونال اساساً تزریق‌های قوی آنتی‌بادی‌هایی هستند که قبلاً برای انجام این کار شناخته شده‌اند.

در این مورد، یک آنتی بادی مونوکلونال به نام L۹LS برای هدف قرار دادن پروتئین مورد استفاده انگل مالاریا برای آلوده کردن میزبان بهینه شده است.

آنتی بادی‌های مونوکلونال می‌توانند ابزار‌های درمانی قدرتمندی باشند، اما به اندازه واکسن‌ها ماندگار نیستند.

از آنجایی که بیمار اساساً با آنتی‌بادی‌های از قبل موجود پمپاژ می‌شود که در نهایت در طول زمان تجزیه می‌شوند، درمان‌های آنتی‌بادی مونوکلونال اغلب فقط برای چند هفته یا حداکثر چند ماه مؤثر هستند.

این کارآزمایی فاز ۱۷ فرد سالم را انتخاب کرد. سه دوز مختلف از درمان آنتی بادی مورد آزمایش قرار گرفت که برخی از افراد تزریق داخل وریدی و برخی دیگر تزریق زیر جلدی دریافت کردند.
بین دو تا شش هفته پس از دریافت آنتی‌بادی‌ها، همه داوطلبان عمداً در معرض پشه‌های ناقل مالاریا قرار گرفتند. تنها دو شرکت‌کننده در هفته‌های پس از مواجهه به مالاریا مبتلا شدند - یک نفر با کمترین دوز داخل وریدی و یک نفر تزریق زیر جلدی را دریافت کرد.

پژوهشگران در مطالعه جدیدی که نتایج را گزارش کردند، نتیجه گرفتند که کارآزمایی کنونی اثباتی بر این اصل است که پیشگیری از مالاریا را می‌توان با آنتی بادی مونوکلونال نسل بعدی L۹LS به دست آورد.

این آنتی بادی زیر جلدی یک دوز کم نیازمند مطالعه بیشتر برای تعیین پتانسیل آن برای محدود کردن عوارض و مرگ و میر مرتبط با مالاریا در میان نوزادان و کودکان خردسال در مناطقی است که مالاریا بومی است.

محققان توسعه دهنده L۹LS ادعا می‌کنند که این آنتی بادی برای نیمه عمر ۵۶ روز بهینه شده است، اما مشخص نیست که محافظت از یک درمان واحد چقدر طول می‌کشد.

فرض بر این است که محافظت چند ماهه محتمل است و در کودکان زیر پنج سال یک تزریق زیر جلدی ممکن است حداقل شش ماه محافظت ایجاد کند.

بدیهی است که این نوع درمان‌های آنتی‌بادی مونوکلونال جایگزین واکسن‌های ماندگارتر نیستند، اما می‌توانند نقش مهمی در نبرد بزرگ‌تر علیه مالاریا داشته باشند.

یوهانا دیلی، متخصص بیماری‌های عفونی، درباره یافته‌های جدید گفت: این ابزار، در ترکیب با واکسن‌های مؤثر، می‌تواند ما را به ریشه‌کن کردن مالاریا نزدیک‌تر کند.

دیلی توضیح داد: نقاط قوت اصلی درمان آنتی بادی مونوکلونال این است که می‌تواند سطح قابل اعتمادی از آنتی بادی‌ها را بدون توجه به وضعیت ایمنی میزبان ارائه کند و این سطح را می‌توان به سرعت پس از تجویز به دست آورد. آنتی‌بادی‌های مونوکلونال علیه مالاریا ممکن است نقش مشخصی در کنترل سریع عفونت در مناطقی که شیوع مالاریا وجود دارد، در مکان‌هایی که مقاومت دارویی ضد مالاریا در حال ظهور است و در افرادی که قادر به ایجاد پاسخ آنتی‌بادی محافظ به واکسن نیستند، داشته باشند.

سال گذشته، رونمایی از اولین واکسن مالاریا در جهان، Mosquirix، در آفریقا آغاز شد، اما پرسش‌ها در مورد اثربخشی واکسن، برخی از سرمایه‌گذاران بزرگ را بر آن داشت تا سرمایه‌گذاری خود را زیر سوال ببرند.

پس از صرف صد‌ها میلیون دلار برای حمایت از توسعه واکسن، بنیاد بیل و ملیندا گیتس اخیراً اعلام کرد که پول بیشتری برای حمایت از استقرار آن اختصاص نخواهد داد.اثربخشی واکسن در کودکان تا ۳۰ درصد گزارش شده است و بنیاد گیتس به این عامل کمک کرده است.

نیمی از جمعیت جهان در مناطق مختلف، در معرض خطر انتقال مالاریا قرار دارند. در سال ۲۰۲۰، ۶۲۷ هزار نفر بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند. ما در حال توسعه یک آنتی بادی مونوکلونال هستیم که ممکن است در برابر عفونت مالاریا در نوزادان و کودکان محافظت کند.

در حالی که مونوکلونال‌ها مطمئناً آنتی بادی‌هایی هستند که در پیشگیری از عفونت‌های مالاریا نوید‌های فوق العاده‌ای را نشان می‌دهند، آن‌ها هیچ راه حلی برای مشکل مالاریا نیستند.

در گزارش این نتایج آزمایشی فاز ۱، محققان مطمئن هستند که مدل‌سازی هزینه اولیه نشان می‌دهد، این درمان‌ها می‌توانند مقرون به صرفه تولید شوند.

تخمین‌های فعلی هزینه تولید آنتی‌بادی‌ها به آنتی‌بادی‌های فردی بستگی دارد، اما بدیهی است که تخمین ۵۰ دلار آمریکا برای هر گرم آنتی‌بادی مطمئناً امکان‌پذیر است.این تخمین‌ها نشان می‌دهد که این آنتی‌بادی‌ها می‌توانند در محدوده قیمتی مشابه واکسن‌های فعلی باشند، اما با پتانسیل ارزان‌تر بودن با توسعه فناوری.

مطالعه جدید در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس