دکتر عباس رضائیان زاده گفت: حوادث ترافیکی، نخستین علت مرگ در نوجوانان و جوانان ۵ تا ۲۹ سال است؛ هر ۴ دقیقه یک کودک در معابر ترافیکی دنیا، دچار مرگ زودهنگام میشود و تعداد بسیار بیشتری نیز آسیب میبینند.
او گفت: این وقایع دردناک باعث غم و اندوه فراوان، همراه با فشار اقتصادی برای خانوادهها و جوامع و هدر رفتن منابع با ارزش جوامع شده و هزینههای بسیاری را بر سیستم بهداشت و درمان کشور تحمیل میکند.
معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت: استفاده از صندلی محافظ کودک، خطر آسیب جدی به کودکان ۴ تا ۷ ساله را تا ۹۵ درصد کاهش میدهد و میتواند دست کم ۶۰ درصد از مرگها را کاهش دهد.
رضائیان زاده با ابراز تاسف نسبت به اینکه هفت درصدیاز کل جانباختگان حوادث ترافیکی در ایران را کودکان تشکیل میدهند، گفت: امیدواریم با ابلاغ اجرایی شدن قانون الزام به استفاده از صندلی کودک که در سال ۱۳۹۷ در لایحه اصلاح ماده ۱۹ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی آورده شده است، شاهد کاهش این حوادث ناگوار باشیم.
او با تاکید بر این موضوع که نبستن کمربند ایمنی یکی از عوامل خطر بروز مصدومیتهای شدید و کشنده ناشی از وقوع حوادث ترافیکی است، گفت: استفاده از کمربند ایمنی، خطر مرگ و آسیبهای شدید بین رانندگان و سرنشینان جلوی وسایل نقلیه را بین ۴۵ تا ۵۰ درصد و برای سرنشینان عقب تا ۲۵ درصد کاهش میدهد.
رضاییانزاده گفت: کارگروه سوانح و حوادث به عنوان یکی از کارگروههای تخصصی کمیته دانشگاهی بیماریهای غیرواگیر با همکاری دستگاههای اجرایی در تلاش است تا با مداخلات لازم در راستای کاهش حوادث ترافیکی اقدام کند.
او گفت: با توجه به نتایج ارزشمند به دست آمده در پویش پیشگیری از مرگ خاموش، با استفاده از ظرفیت دانش آموزان، پویش «پیشگیری از حوادث ترافیکی» با اجرای طرح همیار-پزشک و با تاکید بر ترویج استفاده از کمربند ایمنی و صندلی خودرو کودک، آغاز شده و تا پایان مهر ۱۴۰۱ ادامه دارد.
معاون دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت: در این پویش، دانش آموزان علاقهمند با استفاده از بستر فضای مجازی و همچنین نشستهای حضوری، آموزشهای لازم در خصوص راهکارهای پیشگیری از حوادث ترافیکی را فرا میگیرند و این اطلاعات را به اطرافیان خود منتقل میکنند.
رضاییانزاده با بیان اینکه در پایان پویش به بهترین تولیدات، هدایایی به رسم یادبود اهدا میشود، ابراز امیدواری کرد تا با استفاده از توانایی دانش آموزان در اطلاع رسانی گسترده این پویش، شاهد ارتقای سطح آگاهی جامعه، تغییر نگرش و در نهایت تغییر رفتار ترافیکی جامعه و کاهش حوادث ناگوار ترافیکی و آسیبهای آن باشیم.