کمک ماموریت‌های کاوش مشتری به جستجوی ماده تاریک
ماموریت‌هایی که برای کاوش مشتری انجام شده اند، می‌توانند به جستجوی ماده تاریک هم کمک کنند.
در مطالعه‌ای که اخیرا منتشر شده، دو محقق از دانشگاه براون نشان دادند که چگونه داده‌های ماموریت‌های گذشته مربوط به سیاره مشتری می‌تواند به دانشمندان در بررسی ماده تاریک که یکی از مرموزترین پدیده‌های جهان است کمک کند.
بر اساس گزارش phys، دلیل انتخاب ماموریت‌های قبلی مشتری به دلیل حجم گسترده‌ای از داده‌های جمع آوری شده در مورد بزرگترین سیاره منظومه شمسی توسط مدارگرد‌های گالیله و جونو است. ماهیت گریزان و همچنین ترکیب ماده تاریک به این دلیل که هیچ نوری از خود ساطع نمی‌کند برای دانشمندان همچنان یک راز بزرگ است. اما سوال اینجاست که چرا دانشمندان به مطالعه این پدیده مرموز و البته کاملاً نامرئی ادامه می‌دهند؟
دکتر لینگ فنگ لی، دانشیار تحقیقات فوق دکتری در دانشگاه براون و نویسنده اصلی این مقاله در توضیح این چرایی می‌گوید: «زیرا این ماده در جهان بیرونی ما وجود دارد و ما نمی‌دانیم دقیقا چیست. شواهد محکمی وجود دارد که به وجود ماده تاریک اشاره می‌کند، در حالی که ماهیت و فعل و انفعالات احتمالی آن هنوز برای ما ناشناخته است.»
در مطالعه جدید، محققان در مورد اینکه چگونه الکترون‌های به دام افتاده در میدان مغناطیسی عظیم مشتری و کمربند تابشی می‌توانند برای بررسی ماده تاریک استفاده شود، بحث کردند. آن‌ها سه سناریو برای الکترون‌های به دام افتاده در کمربند‌های تابشی مشتری مطرح کردند. الکترون‌های کاملاً به دام افتاده، شبه به دام افتاده و الکترون‌های آزاد. نتایج آن‌ها نشان داد که اندازه‌گیری‌های ثبت‌شده از مأموریت‌های گالیله و جونو نشان می‌دهد که الکترون‌های تولید شده می‌توانند به طور کامل یا شبه در درونی‌ترین کمربند‌های تابشی مشتری به دام افتاده باشند و در نهایت به شار‌های الکترونی پرانرژی کمک کنند.
یکی از اهداف این مطالعه، اولین تلاش برای استفاده از داده‌های ماموریت قبلی، فعلی و آینده مشتری برای بررسی ماده تاریک است. دانشمندان معتقدند که این نوع مطالعه را نمی‌توان با استفاده از داده‌های دیگر ماموریت‌ها به سیارات دیگر مانند زحل، انجام داد.
لینگ فنگ لی می‌گوید که مشتری بسیار سنگین‌تر از زحل بوده و سرعت فرار آن تقریباً دو برابر زحل است. به این معنی که سرعت جذب ماده تاریک هم در مشتری به شدت افزایش می‌یابد. سایر اجرام آسمانی در منظومه‌های شمسی مثل زمین بسیار کوچک هستند. خورشید هم هدف بسیار جالبی است، اما بر خلاف سیاره ها، میدان مغناطیسی آن قابل توجه نیست.
بیشتر بخوانید
