بیمارانی که برای مدت طولانی در رخت خواب می‌مانند ممکن است دچار زخم‌های فشاری شوند که به نوبه خود می‌توانند به زخم‌های مزمن پوستی بالقوه تهدید کننده حیات تبدیل شوند.

بیمار به سادگی روی فیبر‌ها دراز می‌کشد، که نسبت به دستگاه‌های مانیتورینگ بیمار موجود که باید روی بدنش استفاده شوند، تنظیمات مناسب‌تری دارند و نسبت به سیستم‌های دوربین نظارت بر بیمار که در حال حاضر استفاده می‌شوند، مشکلات حریم خصوصی کمتری را نشان می‌دهند.

نور از یک انتها وارد هر فیبر می‌شود و از طرف دیگر خارج می‌شود. با تجزیه و تحلیل این که چگونه نور تحت تأثیر عبور آن از فیبر قرار می‌گیرد - که توسط حرکات بیمار تغییر می‌کند - می‌توان تشخیص داد که آیا آن شخص برای مدت طولانی حرکت کرده است یا خیر.

علاوه بر این، ضربان قلب و تعداد تنفس بیمار نیز قابل نظارت است، زیرا آن‌ها حرکات کوچک، اما قابل تشخیص بدن خود را ایجاد می‌کنند.

دکتر استفان وارن اسمیت، دانشمند ارشد گفت: سنسور فیبر نوری که ما استفاده می‌کنیم طوری طراحی شده است که وقتی نور از ورودی به خروجی می‌رود، در واقع در مسیر‌های مختلف درون فیبر نوری حرکت می‌کند.

این مسیر‌ها همگی از نظر طول کمی متفاوت هستند که منجر به یک الگوی نور پیچیده در خروجی می‌شود.

این اثر به دلیل تداخل نوری است که بسیار شبیه به الگوی لکه‌ای است که هنگام تابش نشانگر لیزری به دیوار می‌بینید. فیبر نوری از نظر فیزیکی تغییر می‌کند، مانند خم شدن و کشش، این خروجی لکه به سرعت تغییر می‌کند و بنابراین می‌تواند به عنوان یک سنسور استفاده شود.

امید است پس از توسعه بیشتر، این فناوری بتواند برای هشدار دادن به پرستاران در مورد بیمارانی که برای مدت طولانی در یک موقعیت مانده‌اند و نیاز به تعویض دارند، استفاده شود.

حسگر‌ها همچنین می‌توانند در مورد بدتر شدن علائم حیاتی هشدار دهند، بدون اینکه نیازی به اتصال بیماران به الکترود، کاف یا دستگاه تنفس مصنوعی باشد.

وارن اسمیت گفت: نظارت بر علائم حیاتی به طور مداوم، بدون مزاحمت و ارزان از طریق حسگر‌های تعبیه شده در تشک راه حلی به مراتب بهتر برای بیمار و پرستار است.

این تحقیق در مقاله‌ای اخیراً در مجله Biomedical Optics منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس منتشره از دانشگاه استرالیای جنوبی