وقفه در خواب می‌تواند یک اتفاق آزاردهنده رایج در هنگام زندگی با دیابت باشد. چه خودتان آن را تجربه کنید، چه همسر یا مراقب کسی باشید که این مشکل را دارد. درباره چگونگی بهبود خواب و مدیریت این اختلالات بیشتر بدانید.

به نقل از diatribe،بی خوابی نوعی بیماری همه گیر است، زیرا CDC نشان می‌دهد که بیش از ۱ نفر از هر ۳ بزرگسال به طور منظم خواب کافی ندارند. اختلالات مداوم خواب مرتبط با دیابت می‌تواند در طول زمان انباشته شود و به طور بالقوه منجر به عواقب منفی شود. در حالی که بسیاری از مبتلایان به دیابت ممکن است خوابشان را مختل کرده باشند، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به استراحت کامل شبانه انجام دهید.

هنگامی که خواب به طور منظم قطع می‌شود، فرآیند‌های ترمیمی را که در طول شب انجام می‌شود از دست می‌دهید. فقط کمیت خواب (چند ساعت) مهم نیست ،کیفیت (چقدر خوب) نیز مهم است. داشتن هدف ۸ ساعت خواب در شب عالی است، اما حتی اگر ساعات کافی داشته باشید، ممکن است کیفیت خواب شما پایین باشد.

من شخصاً می‌توانم سال‌ها را به عنوان یک «زامبی دیابتی» پس از تشخیص T۱D، اِما، ۵ ساله‌ام، تأیید کنم. سال ۲۰۰۷ بود، و او هنوز از یک مانیتور مداوم قند (CGM) استفاده نمی‌کرد. اما در حالی که زنگ‌ها و سوت‌های فناوری دیابت از خواب بیدار نمی‌شدیم، زنگ‌هایی برای آزمایش قند خون و مانیتور کودک تنظیم کرده بودیم تا او بتواند وقتی کم است و ما می‌دویم، علامت بدهد. زمان سختی بود و از آن به بعد خوابم مثل قبل نبود.

هنگام ارزیابی خواب، تحقیقات نشان می‌دهد که کیفیت معیار مهم تری نسبت به کمیت است. اما چگونه می‌توانید بفهمید که در وهله اول به اندازه کافی می‌خوابید؟

طبق یک هیئت تخصصی که توسط بنیاد ملی خواب تشکیل شده است، بزرگسالان بین ۷ تا ۹ ساعت در شب نیاز دارند، در حالی که نوجوانان به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب نیاز دارند.

وقفه‌های مزمن خواب می‌تواند به خصوص مشکل ساز باشد. این الگو‌ها می‌توانند با زندگی روزمره تداخل داشته باشند و منجر به خواب‌آلودگی در طول روز و سایر مشکلات سلامتی مرتبط با خلق و خو، عملکرد مغز و قلب شوند. به عبارت ساده، کمبود خواب می‌تواند بر نحوه تفکر و احساس شما تأثیر بگذارد.

محققان از اواسط دهه ۱۹۹۰ از اصطلاح دیسترس دیابت استفاده کردند. پریشانی دیابت به پیامد‌های عاطفی زندگی با یکی از عزیزان مبتلا به دیابت یا حمایت از آن‌ها اشاره دارد. از آنجایی که دیابت یک وضعیت ۲۴ ساعته است، گاهی اوقات نمی‌تواند در ساعات خواب فرد اختلال ایجاد کند و به طور بالقوه باعث استرس و اضطراب بیشتر شود.

کارن اولر، اهل فینیکس، آریزونا - که ۲۳ سال پیش به دیابت نوع ۱ مبتلا شد - با خواب قطع شده و صبح‌های پر استرس و گیج کننده پس از آن بسیار آشنا است. اولر گفت: «می‌توانم بگویم که خواب من به طور متوسط ​​تحت تأثیر دیابت است. "من فقط ۲ یا ۳ شب در هفته بدون وقفه دیابت می‌خوابم. "

اولر ۵ سال پس از ازدواج با همسرش مت - که در ۱۴ سالگی به T۱D مبتلا شد، تشخیص داده شد. از آنجایی که کارن و مت هر دو T۱D دارند، پسرشان کارسون در بدو تولد در UCLA T۱D Study ثبت نام کرد و اتوآنتی بادی‌های او را در طول زمان ردیابی کرد. او همچنین درست قبل از تولد ۱۴ سالگی خود به T۱D مبتلا شد.

خواب و سلامت روان ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که بسیاری از بیماری‌های روانی، اگر نگوییم همه، با اختلال در کمیت و کیفیت خواب مرتبط هستند. با گذشت زمان، اختلالات مکرر

منجر به تغییر در سطح سروتونین مغز شود، یک ماده شیمیایی که گاهی اوقات به عنوان "هورمون شادی" شناخته می‌شود، با توجه به اینکه چگونه خلق و خو، اشتها و خواب را تنظیم می‌کند.

علل شایع اختلال خواب در دیابت چیست؟

وقتی گلوکز خون شبانه خارج از محدوده باشد، احتمال اختلال در خواب شبانه شما بیشتر است. اگر از دستگاه‌های دیابت استفاده می‌کنید، ممکن است با هشدار‌های مداوم، برخی از شب‌ها به سختی استراحت کنید.

اولر گفت: «خواب من عمدتاً با مراقبت قطع می‌شود. «تکنولوژی عالی است ، به من کمک می‌کند بهتر بخوابم، اما کامل نیست. به عنوان مثال، دیشب را در نظر بگیرید، کارسون (پسرش) حسگر خود را عوض کرد، داشت Cheez-Its می‌خورد  و در سن ۱۶ سالگی، تا دیروقت بیدار می‌ماند. او پس از دادن انسولین برای کربوهیدرات‌هایی که خورده بود به رختخواب رفت و در ساعت ۱:۳۰ بامداد، من یک هشدار دکسکام روی تلفنم دریافت کردم. قند خون او ۴۹ بود  و وقتی قند خونش پایین است از خواب بیدار نمی‌شود، حتی وقتی پمپش هشدار دهنده است. پزشک اطفال ما می‌گوید که باید از آن بیشتر شود، اما هنوز این کار را نکرده است.»

محققان به طور فزاینده‌ای علاقه‌مند به مطالعه اختلالات ثانویه خواب، یا اختلالات خواب ناشی از یک وضعیت پزشکی جداگانه (مانند دیابت) هستند. در حالی که تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است، علل شایع اختلالات خواب مرتبط با دیابت عبارتند از:

زنگ هشدار برای بررسی سطح گلوکز خون تنظیم می‌شود

تصحیح بالا و پایین

هشدار‌های CGM (هشدار‌های بالا، پایین، خارج از محدوده)

هشدار پمپ انسولین (سطح پایین انسولین، انسداد، نیاز به شارژ/باتری)

اضطراب یا نگرانی در مورد دیابت یا دیابت عزیزانتان

سفر‌های اضافی به حمام

افزایش تشنگی

چند اختلال خواب رایج وجود دارد که می‌تواند به مشکلات خواب در دیابت کمک کند، از جمله آپنه خواب و سندرم پای بی قرار. اگر فکر می‌کنید یکی از این شرایط را دارید، حتماً به ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود اطلاع دهید. هر دو قابل درمان هستند و می‌توانند کیفیت خواب شما را بهبود بخشند.

آیا خواب قطع شده می‌تواند بر مدیریت دیابت تأثیر بگذارد؟

داشتن یک خواب خوب در شب می‌تواند به طور بالقوه بر گلوکز خون تأثیر بگذارد؛ و به طور کلی، الگو‌های خواب منقطع دارای طیف وسیعی از اثرات بالقوه سلامتی است. وقفه‌های دیابت ماهیتا شبیه به اشتراک گذاشتن فضای رختخواب خود با فردی است که خروپف می‌کند. همه اختلالات جمع می‌شوند، اما در دیابت، این اختلالات اغلب نیاز به اقدام دارند، مانند "پیک نیک نیمه شب". فقط غلت زدن و بیدار کردن کسی برای متوقف کردن خروپف نیست.

دختران من ۱۸ ماه فاصله دارند. اما T۱D دارد و هانا، مسن‌ترین من، وحشت شبانه داشت. با این لایه روی T۱D خودم، مطمئن هستم که سطوح کورتیزول (هورمون استرس) من برای چندین سال از سقف عبور کرده است. من هرگز در آن زمان با ارائه دهندگان خود در این مورد صحبت نکردم، اما مطمئناً‌ای کاش این کار را می‌کردم. در حالی که T۱D من به خوبی مدیریت می‌شد، داشتن بینش بیشتر در مورد فیزیولوژی پشت این نوسانات مربوط به استرس در گلوکز مفید بود.

چرا این مهم است؟ زیرا خواب قطع شده استرس زا است و می‌تواند سطح کورتیزول را افزایش دهد. این تلاش بی‌دریغ بدن برای افزایش هوشیاری است، اما سطوح بالای کورتیزول در واقع می‌تواند نیاز به انسولین بیشتر را افزایش دهد. باز هم، به همین دلیل است که عادات خواب سالم مهم است.

چگونه کیفیت خواب خود را بهبود بخشم؟

در حالی که کارشناسان خواب در مورد مضرات احتمالی وسایل الکترونیکی بر روی خواب برای افراد مبتلا به دیابت و بدون دیابت هشدار می‌دهند، همانطور که افراد دیابتی می‌دانند، دستگاه‌های آن‌ها فقط "خاموش" نمی‌شوند. افرادی که از دستگاه‌های دیابت استفاده می‌کنند آلارم‌ها و هشدار‌هایی دارند که می‌توانند در تمام ساعات شبانه روز خاموش شوند. همانطور که گفته شد، کار‌هایی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا شانس الگوی بهتر استراحت در شب را افزایش دهید.

زمان خاصی را تنظیم کنید یا از زنگ هشدار برای زمان رفتن به رختخواب استفاده کنید.

سایر عوامل سلامتی را که ممکن است بر خواب تأثیر بگذارند، شناسایی کنید.

اهداف و آلارم‌های CGM را شخصی کنید و داده‌های خود را در یک برنامه آپلود کنید تا الگو‌ها را در طول خواب ببینید.

رفتار‌های مرتبط با این الگو‌ها را شناسایی کنید.

بین قرار ملاقات‌ها با تیم مراقبت خود تماس بگیرید و مرتباً تنظیمات کوچکی را انجام دهید.

اگر ترس از هیپوگلیسمی یا ناراحتی دیابت ممکن است شما را بیدار نگه دارد، این موضوع را با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود در میان بگذارید.

آلارم‌های شخصی خود را خاموش کنید و به جای آن از یکی دیگر از عزیزان یا مراقب خود بخواهید که آن‌ها را تحت نظر داشته باشد - در صورت امکان کمی استراحت کنید.

شب را تعطیل کنید. وظایف خود را با یک بزرگسال دیگر تغییر دهید. (مراقبان و والدین)

مدیریت دیابت بهتر است به صورت روتین انجام شود. اگر کار‌های مشابه را در زمان‌های مشابه انجام دهید، به احتمال زیاد نتایج یکسانی خواهید داشت. این ممکن است برابر باشد با ورزش کردن، شام خوردن، رفتن به رختخواب یا خوردن یک میان وعده مشابه در زمان‌های منظم. قابل پیش بینی بودن چیز خوبی است. در حالی که ممکن است خسته کننده به نظر برسد و لازم نیست همیشه این کار باشد، اما به سادگی زندگی را آسان‌تر می‌کند.

آیا باید در مورد خواب قطع شده خود به یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی مراجعه کنم؟

اگر تغییرات پیشنهادی ایجاد کرده‌اید، اما همچنان وقفه‌های منظمی در خواب خود دارید، با تیم مراقبت دیابت خود صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا متوجه شوید چرا دیابت شما را بیدار نگه می‌دارد. اگرچه دستگاه‌های CGM و تحویل خودکار انسولین (AID) برای رفع کم‌های شبانه (و نگرانی‌های همراه با آن) بسیار مفید هستند، هشدار‌ها می‌توانند بی‌رحمانه باشند.

تحقیقات نشان می‌دهد که خواب قطع می‌تواند پیامد‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت سلامتی داشته باشد و ممکن است خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش دهد:

مشکلات حافظه

عوامل استرس و تحریک پذیری

اختلالات خلقی

افزایش وزن

التهاب

اولر می‌گوید: «من با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی در مورد خواب قطعی ندیده‌ام، اما چیزی که به من کمک می‌کند داشتن یک برنامه خواب منظم است. «من زود می‌خوابم و زود بیدار می‌شوم. من اغلب صبح‌ها خسته هستم، اما کابویی می‌کنم و از کار می‌افتم – زمانی برای چرت زدن هم نیست. داشتن یک نگرش خوب برای کمبود خواب من و شوهرم بسیار مفید بوده است.»

این آسان است که فکر کنید "خوب هستید" و به اندازه کافی می‌خوابید. اما یک برنامه خواب، ردیاب دیجیتال یا ردیاب قابل چاپ ممکن است چیز دیگری به شما بگوید. اگر خود را در الگویی از بیدار شدن مکرر از دیابت می‌بینید، اقدام کنید و در مورد استراتژی‌هایی با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود برای بهبود خواب خود صحبت کنید.