فضانوردان چگونه در مقابل تشعشعات خورشید محافظت می‌شوند؟
فضانوردان چینی که در ایستگاه فضایی چین زندگی می‌کنند، جو زیر پایشان است و بنابراین به محافظت بیشتری در برابر تشعشعات خورشیدی نیاز دارند
ما خورشید را دوست داریم چرا که منبع نهایی انرژی است، به رشد و تامین غذای ما کمک می‌کند، برای ماشین‌های ما نیرو و برای کامپیوترهایمان برق فراهم می‌کند، اما در عین حال می‌تواند کشنده نیز باشد. حتی با محافظت از جو زمین، قرار گرفتن بیش از حد در معرض تابش خورشید می‌تواند باعث سرطان پوست شود.
برای تایکونوردانی (فضانوردان چینی) که در ایستگاه فضایی چین زندگی می‌کنند، جو زیر پایشان است؛ بنابراین آن‌ها به محافظت بیشتری در برابر تشعشعات خورشیدی نیاز دارند. اما ابتدا به یک ماشین برای دیدن تشعشعات نیاز دارند که به آن آشکارساز ذرات پرانرژی یا EPD می‌گویند.
آشکارساز ذرات پر انرژی در ایستگاه فضایی چین
این دستگاه در ماژول آزمایشگاهی Wentian ایستگاه فضایی چین که در ماه جولای راه‌اندازی شد، مستقر است و انرژی، توزیع زاویه‌ای و ترکیب تابش را اندازه‌گیری می‌کند.
با این داده‌ها، مهندسان می‌توانند یک پنجره نسبتاً امن برای تایکونوردان برای پیاده‌روی فضایی آن‌ها محاسبه کنند. حتی با وجود محافظت از لباس فضایی، حمام کردن در برابر تشعشعات شدید خورشیدی ایده‌آل نیست.
این تشعشعات نه تنها به مردم بلکه به فضاپیما‌ها نیز آسیب می‌رساند. بر‌اساس داده‌های جمع آوری شده توسط مرکز ملی علوم فضایی در آکادمی علوم چین، بیش از ۴۰ درصد از خرابی‌های فضاپیما‌ها ناشی از تشعشعات خورشیدی است.
آشکارساز ذرات، داده‌های حیاتی را برای ایستگاه فضایی فراهم می‌کند تا قسمت‌های معیوب را پیدا کند و چرخه حیات برخی از قطعات کلیدی را تعیین کند. با این حال، حفاظت تنها بخشی از کار آشکارساز است. همچنین تحقیقات در مورد چگونگی زنده ماندن انسان در سیارات دیگر را تسهیل می‌کند.
در چنین محیطی، بسیاری از آزمایش‌هایی که روی زمین تقریباً غیرممکن هستند، آسان‌تر می‌شوند و در نتیجه سرعت توسعه علمی را به سرعت تسریع می‌کنند.
یکی از این معما‌ها منشا الکترون‌ها در "کمربند وان آلن" است، یکی از دو کمربند تشعشعی که هزاران کیلومتر از سطح زمین فاصله دارد. اگرچه علم امروزی فاقد مشاهده برای اثبات آن است. با این حال، دانشمندان فضایی چین امیدوارند که این آشکارساز بتواند به حل این معما‌ها کمک کند.
یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های سال بین‌المللی ژئوفیزیک (۱۹۵۷ و ۱۹۵۸) برنامهٔ ماهوارهٔ اکتشافی (explorer) آمریکا بود. در ارتباط با تفسیر داده‌های این ماهواره، جیمز ون آلن کمربند وان آلن یا کمربند تشعشعی وان آلن (Van Allen Radiation Belt)، را در اطراف کره زمین کشف کرد.
تابش مورد بحث از تراکم غلیظ الکترون‌ها و پروتون‌های با انرژی زیاد ناشی می‌شود که در دو منطقهٔ هلالی شکل در فاصله‌های ۳۲۰۰ و ۱۶۰۰۰ کیلومتری سطح زمین واقع شده‌اند که توسط میدان مغناطیسی زمین، کره زمین را احاطه کرده است.
این کمربند، ذرات کیهانی مضری را که به سوی زمین می‌تابند، جذب می‌کند. پرتو‌های جذب شده توسط این حلقه بعضاً برای موجودات زنده مرگبار است و به عبارت دیگر درصورت عدم وجود این دو کمربند هرگز در زمین حیات پدیدار نمی‌شد.
هر ماهواره‌ای که در کمربند وان آلن قرار گیرد توسط ذرات باردار از بین می‌رود.
بیشتربخوانید
منبع: تسنیم
