به نظر می رسد رقابت بر سر افزایش طول عمر و توالی نسل در میان حیوانات هم وجود دارد.محقق هوا یان می‌گوید: پروتئین ضد انسولین به مورچه‌های ملکه کمک می‌کند پنج برابر بیشتر از مورچه‌های کارگر عمر کنند.

یک مطالعه جدید و جذاب، پروتئین سرکوب کننده انسولین را کشف کرده است که می‌تواند به افزایش طول عمر برخی از مورچه‌ها کمک کند.این تحقیق نشان داد که در گونه خاصی از مورچه ها، این مسیر ضد پیری زمانی فعال می‌شود که کارگران به موقعیت ملکه می‌روند و به حشره کمک می‌کند تا پنج برابر بیشتر عمر کند.

تحقیقات جدید بر روی گونه خاصی از مورچه به نام هارپگناتوس نمکی (saltator) متمرکز شده است.

وقتی ملکه می‌میرد، مورچه‌های کارگر زن برای گرفتن تاج و تخت می‌جنگند و هنگامی که برنده ظاهر می‌شود تا ملکه جدید شود، تحت یک انتقال قرار می‌گیرد که به او اجازه می‌دهد شروع به تخم گذاری کند.

ملکه‌های هارپگناتوس بین چهار تا پنج سال زندگی می‌کنند، در حالی که مورچه‌های کارگران به سختی بیش از هفت ماه عمر می‌کنند؛ بنابراین تیمی از محققان تصمیم گرفتند تا بررسی کنند، دقیقاً چه تغییراتی در مورچه‌ها رخ می‌دهد و باعث افزایش طول عمر چشمگیر می‌شود.

کلود دسپلان، یکی از محققان می‌گوید: مورچه‌های هارپگناتوس با تغییر برگشت‌پذیر، از کارگران به شبه ملکه‌ها که منجر به افزایش چشمگیر طول عمر و توانایی تولیدمثل آن‌ها می‌شود، فرصت منحصر به فردی را برای مطالعه چگونگی جوان ماندنشان و تولیدمثل فراهم می‌کند.

نویسنده ارشد در مطالعه محققان با تمرکز بر تفاوت‌های بیان ژن بین کارگران و ملکه، به سرعت متوجه شدند که تغییر کلیدی که به نظر می‌رسید در مسیر‌های انسولین حشره اتفاق می‌افتد بود. این یافته انتظار می‌رفت، زیرا سیگنال‌دهی انسولین برای تولید تخم مورچه ضروری است.

بنابراین، مسیر‌های تولید مثل ملکه با تحریک فرآیند‌های انسولین روشن می‌شود. اما این یک راز بود که چگونه این مکانیسم می‌تواند به طور چشمگیری طول عمر مورچه را افزایش دهد.

در اینجا محققان کشف کردند که وقتی تولید تخم مورچه شروع می‌شود، پروتئین دیگری بیان می‌شود. این مولکول که Imp-L۲ نام دارد، به عنوان نوعی پروتئین "ضد انسولین" توصیف می‌شود.

این پروتئین سیگنال‌های انسولین را در مسیر‌های مختلف موجود در سلول‌های چربی مسدود می‌کند و تصور می‌شود، این مکانیسم است که باعث ایجاد ویژگی باورنکردنی افزایش طول عمر ملکه می‌شود.

دنی رینبرگ، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: به نظر می‌رسد دو شاخه اصلی مسیر سیگنال دهی انسولین به طور متفاوتی باروری و طول عمر را تنظیم می‌کنند، با افزایش سیگنال در یکی به تولید مثل در شبه ملکه‌ها و کاهش سیگنال دهی در دیگری مطابق با طول عمر طولانی آنهاست.

یکی از ویژگی‌های عجیب این مکانیسم تازه کشف شده برگشت پذیری آن است. این مورچه‌ها می‌توانند از کارگری به ملکه و دوباره از ملکه به کارگری برگردند، اما وقتی از ملکه به کارگر برمی گردند، عمر طولانی مدت خود را از دست می‌دهند و به عمر کوتاه هفت ماهه کارگری باز می‌گردند.

در حالی که این مطالعه بدون شک نگاهی جذاب به یک مکانیسم عجیب افزایش زندگی در نوع خاصی از مورچه است، احتمالاً می‌پرسید که آیا این مسیر خاص در موجودات دیگری وجود دارد یا خیر؛ و پاسخ این است که شاید.

محققان خاطرنشان می‌کنند که مطالعات قبلی نشان می‌دهد مسیر‌های Imp-L۲ را می‌توان در مگس‌های میوه یافت، اما مشخص نیست که آیا این مکانیسم همان اثر افزایش دهنده زندگی را دارد یا خیر.

گام بعدی برای دسپلان و همکارانش این خواهد بود که بررسی کنند، آیا این مکانیسم را می‌توان در سایر بی مهرگان تشخیص داد یا خیر و آیا می‌توان مسیر مشابهی را در پستانداران نیز یافت.

تحقیقات جدید در ساینس (Science) منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس