هند دختر ابو امیه بن مغیره مشهور به ام سلمه از همسران پیامبر (ص) بود. ام سلمه با پذیرش اسلام، در سال‌های نخستین بعثت حضرت محمد (ص) در زمره اولین مسلمانان در آمد و به دستور پیامبر همراه با عده‌ای از مسلمانان به سرپرستی جعفر بن ابی‌طالب به حبشه مهاجرت کرد.

او قبل از پیامبر ازدواج کرده بود و در سال چهارم هجری پس از وفات شوهرش به عقد حضرت محمد(ص) در آمد.

پس از دستور پیامبر اسلام (ص) مبنی بر هجرت به مدینه، ام سلمه اولین کسی بود که به مدینه هجرت کرد. ام سلمه همواره در همراهی اهل بیت می‌کوشید و پس از رحلت پیامبر (ص) نیز یکی از مدافعان اهل بیت (ع) به شمار می‌رفت.

 به نقل شیخ صدوق از امام صادق (ع)، پس از خدیجه (س)، ام سلمه جزء بافضیلت‌ترین زنان پیامبر (ص) بوده است. گفته شده است وی دارای فضائل و کمالاتی بود که مورد حسادت عایشه و مایه اندوه او می‌شد.

حجت الاسلام والمسلمین بهاری، کارشناس مذهبی در خصوص با خبر شدن ام سلمه از شهادت امام حسین(ع) گفت: ام سلمه یکی از همسران پیامبر اکرم(ص) بود. پیامبر در آن زمان تربتی را به ام سلمه می‌دهند و می‌گویند هرگاه که این تربت به خون تبدیل شد یا از آن خونی جاری شد، امام حسین(ع) به شهادت رسیدند. ام سلمه در عالم رویا خبر شهادت اباعبدالله‌الحسین(ع) را شنیدند که این خبر دقیقا در روز عاشورا بود.

وی ادامه داد: گفته شده است هنگامی که ام سلمه از عالم رویا بیدار می‌شوند و می‌بینند تربت به جا گذاشته از پیامبر(ص)، غرق به خون شده‌ است و آن زمان ایشان به گریه و سوگواری برای اباعبدالله می‌نشینند. سوگواری و گریه ام سلمه، مردم مدینه را از شهادت اباعبدالله‌الحسین(ع) با خبر می‌سازد و مردم با این خبر به سوگ و عزاداری می‌نشینند.