رئیس جمهور بعد از ظهر امروز دوشنبه به وقت محلی در اجلاس دگرگون‌سازیِ آموزش که از سوی سازمان یونسکو برگزار شد، اظهار داشت: متاسفانه فرهنگ سلطه، منفعت خود را در عقب نگه داشتن کشورهای دیگر تعریف کرده و با ایجاد نظام جهانی ناعادلانه و با سوءاستفاده از سازمان‌های بین‌المللی و تدوین منظومه‌های فکری- فرهنگی خویش مانع رشد و پیشرفت کشورهای دیگر شده‌ است.

متن کامل سخنرانی رئیس جمهور به شرح زیر است؛

بسم الله الرحمن الرحیم

هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین

خانم‌ها و آقایان؛

دانش بشری به دانشمندان ملت ایران مباهات می‌کند. تاریخ تمدن ایران، با علم و دانش آغاز شده؛ فرهنگ اسلامی، آن را اعتلا بخشیده و ستون‌های آن را بر اندیشه‌های آسمانی استوار کرده است. دین مقدس اسلام با هدف تحقق عدالت، گسترش معنویت و پیشرفت و آبادانی، بشریت را به پرورش و آموزش دعوت می‌کند.

توسعه و پیشرفت، یکی از دغدغه‌های عمده کشورهاست و اگر چه دولت‌ها در موارد زیادی توصیه‌ها و نسخه‌های نهادهای بین‌المللی در این زمینه را اجرا کرده‌اند، اما همزمان چالش‌های جدی برای فرهنگ ملی و بومی کشورها نیز پدید آمده است.

ما معتقدیم که برای مواجهه با چالش‌های آموزش، نخست باید علل ریشه‌ای آن را به درستی دریابیم. ما نسبت به قرائت نهادهای بین‌المللی از تاریخ معاصر جهان و صورت‌بندی مسائل آن نقد بنیادین داریم. اگر آرمان ما ایجاد زندگی شایسته و جهان امن است باید از خوانش‌های یک سویه اجتناب شود و بر نقش‌آفرینی همه طرف‌ها در قالب رویکردهای چندجانبه‌گرایانه تاکید شود.

بطور خلاصه جمهوری اسلامی ایران معتقد است که:

- پیشرفت، تربیت، خانواده، عدالت و معنویت را نمی‌توان جدای از هم نگریست.

- هر ایده‌ای درباره توسعه و رفع نیازهای بشر باید اقتضائات تربیتی و ارزشی را در خود لحاظ نماید و در عین حال خانواده محور باشد؛ البته خانواده به معنای اصیل آن و نه صورت‌های خودساخته که باعث انقطاع نسل بشر خواهد شد.

- توسعه‌ی فارغ از معنویت و اخلاق، موجب تباهی بیشتر جامعه می‌شود و پایدار نخواهد ماند.

- سلطه فرهنگی و حبس دانش بدترین نوع ستم و بی عدالتی است.

متاسفانه فرهنگ سلطه، منفعت خود را در عقب نگه داشتن کشورهای دیگر تعریف کرده و با ایجاد نظام جهانی ناعادلانه و با سوءاستفاده از سازمان‌های بین‌المللی و تدوین منظومه‌های فکری- فرهنگی خویش مانع رشد و پیشرفت کشورهای دیگر شده‌اند.

همکاران عزیز

سوال ما این است: آیا آموزش و اساسا انسان باید در خدمت توسعه‌ی پایدار باشد یا توسعه‌ی پایدار در خدمت انسان؟ محور تحولات آموزشی اگر به رشد و تعالی انسان منجر نشود، نتیجه‌ای جز استضعاف انسانیت در پی نخواهد داشت.

آنچه انتظار می‌رود این است که نهادهای بین‌المللی با احترام به حق حاکمیت فرهنگی و تربیتی کشورها، از آنان در مقابل تهاجم فرهنگی محافظت کنند. ما معتقدیم که تحول در آموزش بدون توجه به «خانواده، عدالت و معنویت» میسر نخواهد بود.

باید بر ارزش‌های اخلاقی همچون بزرگداشت خانواده، احترام به محیط زیست، عدالت، رد خشونت و افراطی‌گری، فراهم‌سازی فضای مجازی ایمن و اخلاقی و سالم و مفید به عنوان اولویت‌های دگرگونی و تحولِ تعلیم و تربیت تمرکز کنیم.

جمهوری اسلامی ایران بر این اساس، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش خود را با ابتناء به فلسفه تربیتِ ایرانی- اسلامی و بدون اتکا به رویکردهای تک بعدیِ سکولارِ موجود در سند ۲۰۳۰ تدوین کرده است. از منظر کیفیت نیز در نظام آموزشی جدید ایران، چرخش از نظام حافظه‌محور به نظام متکی بر پژوهش، ‌خلاقیت، مهارت‌آموزی و تعهد به تربیت و ارزش‌های فرهنگی و دینی را هدفگذاری نموده است.

جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد تا در عین پایبندی به سیاست‌های اصولی خود، وارد گفتگوی تعاملی در چارچوب نظام تعلیم و تربیت مبتنی بر ارزش‌های والای انسانی شود.

از توجه شما سپاسگزارم