در این روش، بخشی از کبد اهداکننده برداشته شده و به فرد مبتلا به بیماری کبد پیوند زده می‌شود. کبد باقیمانده اهداکننده ظرف چند ماه به اندازه و ظرفیت طبیعی خود باز می‌گردد.

تحقیق جدید نشان داد افرادی که تحت پیوند کبد از اهداکنندگان زنده قرار می‌گیرند، به خوبی افرادی که از اهداکنندگان متوفی بافت دریافت می‌کنند، عمل می‌کنند.

برای این مطالعه، محققان چگونگی عملکرد افراد پس از نزدیک به ۳۰۰۰ پیوند کبد از اهداکنندگان زنده در ایالات متحده، کانادا و بریتانیا را بررسی کردند و نرخ بقای افراد در طولانی مدت "عالی" بود.

دکتر مارک کاترال، نویسنده این مطالعه از بیمارستان عمومی تورنتو در کانادا، گفت: بیشتر دریافت کنندگانی که واجد شرایط پیوند کبد از اهداکننده متوفی هستند، کاندیدای پیوند کبد از اهداکننده زنده هم هستند.

وی گفت: اهداکنندگان باید در رده سنی ۱۸ تا ۶۰ سال، سالم و قادر به ارائه رضایت آگاهانه باشند.

کاترال گفت: همه اهداکنندگان تحت یک ارزیابی گسترده قرار می‌گیرند و به طور کلی، حدود یک سوم برای عمل پیوند مناسب هستند.

وی در ادامه افزود: بر خلاف سایر اندام‌ها، کبد پتانسیل بازسازی را دارد. کبد هم در گیرنده و هم در اهداکننده رشد می‌کند.

او گفت: پیوند کبد از اهداکننده زنده به یک تیم چند رشته‌ای متعهد و متخصص در تکنیک‌های جراحی پیشرفته نیاز دارد. این الزامات به راحتی در بسیاری از برنامه‌های پیوند کبد برآورده نمی‌شود.

پیوند کبد از اهداکننده زنده خطراتی برای اهداکننده دارد که تا حد زیادی به جراحی مربوط می‌شوند، از جمله عفونت، لخته شدن خون، خونریزی، نشت صفرا به شکم که باعث درد شدید و به ندرت مرگ می‌شود.