همکاری بین لابراتوار ملی انرژی تجدیدپذیر (آمریکا)، موسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه ایالتی واشنگتن راه را برای تولید سوخت پایدار جت هموار کرده است. یک منبع طبیعی کمتر استفاده شده ممکن است همان چیزی باشد که صنعت هواپیمایی برای کاهش انتشار گاز‌های آلاینده کربنی نیاز دارد.

محققان موسسات یادشده می‌گویند که موفق به استفاده از «لیگنین» (lignin) به عنوان مسیری به سمت تولید سوخت هواپیمایی ۱۰۰ درصد پایدار شده‌اند.

لیگنین ماده سلولزمانند و آلی است که لیف‌های سلولز را به هم وصل می‌کند. این ماده بخش سفت دیواره‌های سلول‌های گیاهان را تشکیل می‌دهد. سایر بخش‌های گیاهان برای سوخت‌های زیستی به کار می‌روند، اما لیگنین به علت دشواری در شکستن شیمیایی و تبدیل آن به ترکیبات مفید، بطور کلی نادیده گرفته شده است.

این مطالعه تحقیقی که نتایج آن به تازگی منتشر شده، فرآیندی را به اثبات رسانده است که محققان برای خارج کردن اکسیژن از لیگنین ابداع کرده‌اند به نحوی که هیدروکربن‌های حاصل از آن می‌تواند به عنوان ماده‌ای برای تولید سوخت جت به کار رود.

این مقاله ضرورت کاربرد منابع پایدار سوخت جت را مورد تاکید قرار می‌دهد چرا که صنعت هواپیمایی متعهد به کاهش شدید انتشار گاز‌های کربنی شده است. در سال ۲۰۱۹، شرکت‌های هواپیمایی ۱۰۶ میلیارد گالن سوخت جت را در سطح جهان مصرف کردند و انتظار می‌رود این رقم تا سال ۲۰۵۰ بیش از چهار برابر شود. برای تحقق هدف این صنعت مبنی بر رسیدن به وضعیت خنثی از لحاظ انتشار گاز‌های کربنی در این مدت زمانی، کاربرد وسیع سوخت هواپیمایی پایدار (SAF) مورد نیاز خواهد بود.

سوخت جت مخلوطی از مولکول‌های متفاوت هیدروکربنی از جمله آروماتیک‌ها و سیکلوآلکان‌ها است. لیگنین به عنوان بزرگترین منبع آروماتیک تجدیدپذیر در طبیعت می‌تواند کلید تحقق سوخت جت کاملا بر پایه منابع زیستی باشد. در تحقیقات گذشته روغن لیگنین با محتوای بالای اکسیژن به دست آمده است، اما برای استفاده به عنوان سوخت جت این میزان اکسیژن باید به زیر نیم درصد کاهش یابد.