آقای مسعود اسفندیار گفت: وقتی حجم ماده اولیه تولیدی بسیار کمتر از تقاضاست، شرکت‌های بزرگ ناچارند با قیمتی بسیار بالاتر، این ماده را خریداری کنند تا تولیدشان متوقف نشود.

او گفت: هم اکنون مجوز تولید حدود ۵۲ میلیون تن قیر در سال صادر شده است و ۹۰ شرکت سازنده باید برای این ۶ میلیون تن ماده اولیه با یکدیگر رقابت کنند، این امر بدان معناست که پروانه‌های تولیدی در حوزه تولید قیر بدون حساب و کتاب صادر شده و به تأمین ماده اولیه برای این تولیدکنندگان توجهی نشده است.

اسفندیار گفت: واردات وکیوم باتوم هم با مشکلات مختلف همراه است، به طور مثال اگر بخواهیم از عراق وارد کنیم بخاطر کیفیت پایین‌تر مواد تولیدی در عراق، محصول نهایی ما هم دچار افت کیفیت می‌شود.

او می گوید: بخاطر نام و نشان خوب قیر ایرانی در جهان، گاهی شاهد این هستیم که قیر بصورت فله‌ای از عراق وارد کشور می‌شود و سپس از ایران صادر می‌شود که از طرفی کار صادر کنندگان محصول باکیفیت را دشوار می‌کند و از طرف دیگر به نام تجاری محصول ایرانی لطمه می‌زند، زیرا وقتی قیر از کیفیت مطلوب برخوردار نباشد، بعد از مدت کوتاهی آسفالت هم دچار مشکل می‌شود و سرمایه گذاری‌ها را در زمینه راهسازی هدر می‌دهد.