احسان طهماسبی، منتقد سینما در برنامه «سینما فرهنگ» از رادیو فرهنگ در پاسخ به این سوال که آیا ژانر اصلی سینمای ایران ملودرام است، گفت: باتوجه به موضوعاتی که بیشتر در ملودرام‌ها صحبت می‌شود، مثل موضوعات مربوط به زنان، روابط انسانی که روابط عاشقانه، خشم، نفرت، جدایی، مرگ، فقدان و ... دربر می‌گیرد، در نطفه ملودرام‌ها گنجانده می‌شود. 

طهماسبی ادامه داد: پس طبیعتاً خیلی از موضوعات در سینمای ایران به همین موضوعات اشاره داشتند. در سال‌های گذشته هم علاقه‌مندان ایرانی‌ها بیشتر به این حال و هوا بوده است؛ بنابراین به واسطه فراز و نشیب‌های تاریخی که ایرانیان و تمام مردم جهان در موضوعات مختلف داشتند، علاقه و گرایش مردم به ملودرام‌ها بیشتر شده است. به عنوان مثال، در زمان جنگ جهانی و جنگ جهانی دوم علاقه به این ژانر بیشتر شده است. 

این منتقد سینما با بیان اینکه فراز و فرود‌های سیاسی و شرایط اجتماعی سبب شده مردم به این ژانر بیشتر علاقه‌مند شوند، افزود: از اوایل دهه ۷۰ هم ملودرام‌های زیادی در سینمای ایران ساخته می‌شود و خیلی از آن‌ها پر فروش می‌شود که نشان می‌دهد مردم به این فیلم‌ها علاقه‌مند هستند. به عنوان مثال، فیلم «شوکران» در سال ۱۳۷۸، سریال «نرگس»، فیلم «روسری آبی»، فیلم سارا در دهه ۷۰ و ... نشان می‌دهد فیلم‌های زیادی با این حال و هوا ساخته شده است. 

وی با بیان اینکه آقای صدرعاملی این مسیر ادامه داد، افزود: بعد‌ها آقای فرهادی کار‌های دیگری را در دهه ۸۰ انجام داد. فیلم‌های درباره «الی»، «جدایی نادر از سیمین»، «شهر زیبا» و ... نشان می‌دهد بخش اصلی فیلم‌های سینمای ایران که اجتماعی است، ملودرام‌ها هستند.